Om klokslag vijf voor twaalf presenteerde Stany Crets de nieuwe productie van Musical Van Vlaanderen. Met “Assepoester, het tamelijk ware verhaal” wil Crets bewijzen dat de beste musicals niet gemaakt worden vanuit een commerciëel oogpunt, maar vanuit verwondering en begeestering. Na een korte verwijzing naar de politieke heisa die ontstaan was rond de musical kon er overgegaan worden tot de orde van de dag, Assepoester dus.

Assepoester met een twist
Het is nog even wachten op de première, maar op de perspresentatie van “Assepoester, het tamelijk ware verhaal” werd al duidelijk dat dit niet zomaar een sprookjesmusical wordt. Oorspronkelijk wilde regisseur en scenarist Stany Crets er een doldwaze revue van maken, maar gaandeweg leek dat idee minder en minder interessant en werd het verhaal helemaal herdacht.

Het zal een sprookje worden zonder clichés, zonder vermenselijkte diertjes, zonder mierzoete personages, kortom, zonder alles wat wij aannemen als de belangrijkste kenmerken van een sprookje.

Crets: “Mary Poppins verkondigde dat ‘A Spoonful of sugar helps the medicine go down’. Maar een teveel aan sugar geeft een vertekend beeld van de werkelijkheid en dat hoeft niet altijd. De realiteit verandert niet door een teveel aan ‘sugar’. Als wij in een theaterzaal een verkeerd beeld doorgeven aan de kinderen, hoe groot zal hun verbazing en teleurstelling dan zijn als ze buitenkomen in de kale realiteit?”

De ambitie van de regisseur is een voorstelling te maken die, net als sprookjes, op twee niveaus kan bekeken worden. Aan de ene kant de prachtige sprookjeswereld vol magie en weelde, aan de andere kant de horror die elk sprookje bevat; kinderen die worden achtergelaten in een bos, oude vrouwtjes die in een oven verbrand worden,… De bedoeling is zo een familiemusical te creëren die zowel voor kinderen als volwassenen een volwaardige musicalervaring kan betekenen.

Die gelaagdheid laat zich ook horen in de muziek van Ad Van Dijk. Op vraag van de regisseur heeft die een heel sterk eclectisch element in de muziek verwerkt. De muziek moest voortstuwen en emotie oproepen en dat doet hij dan ook voortreffelijk. Elk lied heeft zijn eigen sfeer, maar daarnaast heeft ook elk personage zijn eigen muzikale handtekening als het ware.

De cast: Kwaliteit boven bekendheid
Ook wat de casting betreft is deze voorstelling apart. Dit keer geen bekende Vlaming in de hoofdrol om publiek te trekken. Met Charlotte Campion als Assepoester en Laurenz Hoorelbeeke als Meneer het Prinske is gekozen voor twee jonge en getalenteerde mensen die perfect hun mannetje weten te staan tussen doorwinterde professionals als Ann Van den Broeck (Vicieuza, de stiefmoeder), Daisy Thys (tante Snös) en Sebastien De Smet die als cynische reporter het verhaal vertelt.

Op het verwijt dat hij vaak met vrienden werkt antwoord Crets: “Dat is inderdaad vaak het geval, maar alleen als die mensen in de rol passen en in dat geval geeft die persoonlijke band vaak een meerwaarde aan de productie. Dit keer echter is het anders gegaan, ik had voor enkele rollen wel mensen in gedachten, maar voor de andere rollen ben ik heel blij met het resultaat van de openbare audities.”