web analytics

Category Archives: Columns

Column van Sita | Daar sta je dan Siet, in een prinsessenjurk…

assepoester Sita

De prachtige recensie vertelt het verhaal van Assepoester de Musical. Ik wil jullie heel graag mijn verhaal vertellen.

En dan kom je binnen in het theater, we mogen weer! Even netjes de gastvrouwen en technici van het theater een handje geven om vervolgens je fijne collega’s te begroeten met een knuffel en een kus. Net familie, want ja, zo voelt het als je dagen achter elkaar samen op de planken staat. En dan heb ik het niet alleen over de acteurs, maar ook over de mannen van het licht, geluid en decor. Stuk voor stuk harde werkers en geweldige mensen die houden van hun vak en dat uitstralen.

We eten een broodje, drinken een kopje koffie, kletsen bij want je hebt elkaar al een dag niet gezien. Microfoontjes plakken, make-up op brengen, omkleden en klaarmaken voor de gezamenlijke soundcheck en net zo belangrijk voor ‘het praatje’ van Michael van Hoorne. Het kan natuurlijk voorkomen dat je even niet lekker in je vel zit, moe bent, dingen aan je hoofd hebt. Dat alles vervaagt na ‘het praatje’ van Michael want hij heeft naast zijn komische talent het talent om mensen te enthousiasmeren. Dus als ik niet al klaargestoomd was na de soundcheck, waar iedereen lekker uitgelaten is, ben ik het wel na ‘het praatje’.

Dan is het tijd om mijn baljurk klaar te leggen met veel precisie. Tijdens de voorstelling word ik omgetoverd van Assepoester naar prinses met alles erop en eraan en daar hebben we net tekort tijd voor. Of nee, precies genoeg tijd want het gaat altijd goed. Verder ga ik hier niks over vertellen want het is gebleken dat dit moment veel weg heeft van de trucjes van Hans Klok en die verklap je niet.

‘Vijf minuten!’ galmt het in de kleedkamer. Dan voel ik het in mijn buik. Zin! Zodra het verjaardagslied klinkt verzamelt de cast zich op het podium, begin ik te stuiteren en gluur ik door de rode dikke toneelgordijnen om gezichtjes van uitgelaten kindjes te spotten. Nu kan ik al helemaal niet meer wachten en bouwt de gezonde spanning zich nog meer op.

‘We hebben aanvang!’ krijgen we door van onze Mark en we zijn los. Vlak voordat Assepoester aan het publiek wordt voorgesteld geniet het publiek van de scène waarin Hofmaarschalk Boudewijn de Koning ervan probeert te overtuigen dat het bal tot in de puntjes geregeld is en hij zich geen zorgen hoeft te maken. De Koning grapt over ijsjes en ik luister naar de reacties. Een gil, een schaterlach. Ik lach mee en ben meer dan klaar voor mijn opkomst.

Het spelen went niet en voelt nooit hetzelfde, zelfs niet na 80 shows. Met name mijn eerste opkomst voelt altijd spannend, zodra ik mijn stiefmoeder hoor die vanuit de coulisse tegen me begint te schreeuwen valt er iets van me af en geniet ik tot het doek weer sluit.

Na de voorstelling en de prijsuitreiking voor het mooist verklede kindje snellen we ons naar de foyer voor een uitgebreide meet en greet. Het directe contact met de kindjes is heerlijk. Blikken vol verwondering mijn kant op. Een klein handje knijpt in mijn hand, wil niet meer loslaten. Een kusje op mijn wang. Tekeningen en knutselwerkjes gemaakt voor Assepoester en de Prins.

Daar sta je dan Siet, in een prinsessenjurk. Nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik daar zo van zou genieten. Voor de kindjes ben ik Assepoester, door de kindjes voel ik mij Assepoester.

Als de laatste mensen de foyer verlaten trekken wij ons voldaan terug in de kleedkamers. We praten, genieten en lachen na terwijl ik de baljurk omruil voor mijn baggy spijkerbroek. Van de prinses is niks meer over maar het gevoel wat het publiek mij heeft gegeven is rijk en toch voel ik mij in mijn jeans nog een prinses.

Dat hebben de kindjes in het publiek met mij gedaan.

Gelukkig mogen we nog even…!

Assepoester de Musical, leuk voor kinderen maar ook voor hun ouders, opa’s en oma’s en grotere broers en zussen, tot en met mei 2014 te zien in verschillende theaters in Nederland.

Vajen vertelt:

vajen-van-den-bosch1

En dan een stukje van mij over de musical Titus….

Titus de Musical, zo heet de productie en in het begin werd het het woord documusical gebruikt. Hiermee wordt bedoelt dat het ook een beetje een documentaire is over het leven van Titus. Maar dat woord zegt echt niet én zeker niet genoeg , wat deze musical brengt. Het is echt heel bijzonder.

Ik werd gevraagd om de rol van Titia Bartels te spelen in deze musical door Carel van Vliet, meteen had ik na zijn verhaal een goed gevoel, ja dit wilde ik heel graag gaan doen! Ik speel in deze musical de rol van Titia, zij is een meisje dat het gymnasium doorloopt, eigenlijk volg je tijdens deze musical haar leven , vanaf de brugklas tot de zesde klas. Er gebeurt van alles in haar leven, ze maakt grote en kleine dingen mee . Bij dat alles heeft zij als enige contact met Titus, telepathisch , hij helpt haar, door dit contact leer je ook het verhaal van Titus kennen, wie hij was en waar hij voor stond. Je gaat hem leren kennen en zien wat hij betekend heeft en nog steeds betekent. Tot het laatst , hij is overleden tijdens de Tweede Wereld oorlog, is hij trouw gebleven aan zichzelf aan wat hij vond en hoe hij dacht, ongelooflijk.

En heel gek , ik zit op het Titus Brandsma Lyceum, dat naar hem vernoemd is. En ik wist er eigenlijk niets van, tijdens de voorbereidingen en repetities hebben we steeds meer over deze man geleerd. De muziek is van Joop en Stanley Stokkermans, dit is zo bijzonder , omdat Joop hiermee nog is gestart en Stanley dit heeft ‘ overgenomen’, dit voelt voor mij echt heel bijzonder, je begrijpt dat muziek van deze mensen alleen maar mooi is.

Ton Sieben gaat de rol van Titus spelen. Ik had hem een paar keer zien spelen in Miss Saigon en vond hem daar in de rol van Chris al zo ontzettend geweldig en nu in de rol van Titus, wat echt een hele moeilijke rol is , is hij ook echt fantastisch. Bewondering! Ik ben erg blij en dankbaar dit met hem te mogen doen, en vind het heel fijn hem hierdoor te hebben leren kennen en natuurlijk leer ik van hem. We zingen ook een mooi duet samen.

Carel van Vliet is onze regisseur en FloorAnne assisteert, met hen allebei, heb ik met de talentenklass en talententop verschillende producties mogen doen, voor mij heel vertrouwd. De laatste productie die we samen hebben gedaan , ook in theater de Lievekamp , waarin ik de Engel mocht spelen in De Engel van Amsterdam, is voor mij een van de bijzonderste dingen die ik ooit gedaan heb, om verschillende redenen. Verder zitten er in deze cast voor mij meer bekenden, zelfs een wiskunde leraar van het TBL en mensen uit de talentenklas en talententop ,en ook nieuwe mensen heb ik hierdoor leren kennen, en we hebben het echt allemaal erg fijn samen. Het is altijd heel speciaal , je bouwt met z’n allen echt een band op. Een mooie groep mensen bij elkaar ,de cast van Titus :)

Ik denk dat het een verhaal is, dat de moeite waard is om naar te komen kijken en luisteren, ik denk dat het zeker de moeite waard is om te komen kijken en luisteren naar wie Titus nu eigenlijk was.
De voorstellingen zijn in Theater de Lievekamp in Oss , van 6 t/m 13 November.

Hoi, ik ben Hein Gerrits, ik ben 32 jaar en ik speel zandkabouter.

Hein

Hein Gerrits als zandkabouter Korrel

Hoi, ik ben Hein Gerrits, ik ben 32 jaar en ik speel zandkabouter Korrel in de sprookjesmusical Klaas Vaak. Zo stonden Karel Simons (speelt zandkabouter en kat.) en ik tien minuten voor aanvang van de première voor de spiegel van onze kleedkamer. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou kunnen zeggen. En ook nooit gedacht dat ik het zo leuk zou vinden.

Als jochie van een jaar of tien kreeg ik van mijn ouders een Efteling abonnement. We gingen een keer of acht per jaar met mijn beste vriendje naar de Efteling, om vervolgens thuis met zijn tweeën de attractie Droomvlucht na te bouwen (inclusief bewegende elfjes van klei, gekleurde lampen en geureffecten in de vorm van een Brise wc-spray). Ik vond de magie van de Efteling zo fantastisch! Even weg uit de realiteit, en helemaal opgaan in je eigen fantasiewereldje.

Nu, zo’n 22 jaar later sta ik dan daadwerkelijk in het Efteling Theater op het toneel, en zie die magie terug in de ogen van alle kinderen die in de zaal zitten. Even een uurtje helemaal opgaan hun eigen fantasiewereldje, vol overgave. Op zo’n moment ben ik blij en trots dat ik kan zeggen: Hoi, ik ben Hein Gerrits, ik ben 32 jaar en ik speel zandkabouter.

 

Hein is nog tot en met 9 maart te zien in het Efteling Theater als zandkabouter Korrel.

 

Column Michelle van de Ven | Alle enthousiaste reacties, daar doen we het voor

Michelle van de Ven

We zijn nu al een maand in première met de voorstelling Aspects of Love. Ik zal jullie iets vertellen over het proces, hoe wij de voorstelling gecreëerd hebben maar ook hoe het leven “on tour” bevalt.

Ik schrijf deze column vanuit de bus op mijn I-pad. We zijn vandaag onderweg naar Doetinchem waar wij 4 voorstellingen zullen spelen. Dit hele Aspects of Love avontuur begon allemaal op 14 augustus. De eerste dagen van de 4,5 week in Focus studio’s werden muzikaal ingevuld. Omdat de voorstelling doorgecomponeerd is, is het muzikale gedeelte een groot aspect. Alle scènes worden gezongen. In de 4 weken die daarop volgde hebben wij 6 dagen per week gerepeteerd en vrijwel vanaf de eerste repetitie dag deden wij dit in het orginele decor.
Vaak werd de groep gesplitst. Het ensemble werkte dan bijvoorbeeld met Stanley Burleson aan de choreografieën, terwijl er een solist muzikaal repeteerde met Jan Rypens onze dirigent, en de rest van de solisten een scène aan het stagen waren met Paul Eenens onze regisseur. Zo werkte iedereen effectief. Het proces ging vaak soepel. We hadden een sterke goed voorbereide en hard werkende cast die gelukkig erg goed met elkaar overweg kunnen. Paul Eenens is de koning van de schema’s en mede daarom konden we zeer goed voorbereidt het theater in voor de montage van de voorstelling. Dat deden wij in Haarlem. Ook al hadden wij alvorens al gerepeteerd in het decor, het is alsnog een grote verassing het hele decor in het theater te zien. Zeker nu deze ook belicht werd.
Tijdens de montage gaan we langzaam door de scènes heen en worden deze op de juiste manier belicht en uit versterkt. Ook worden de changementen gerepeteerd. Voor dat we door de hele voorstelling door waren was het 4 dagen later. Vanaf toen gingen we zo vaak mogelijk de voorstelling “doorlopen”. Nu kwamen we weer nieuwe dingen tegen. Bijvoorbeeld hoe lang je hebt om je van de ene scène naar de andere om te kleden of pruiken te wisselen. we waren blij dat we ons al relatief safe voelde toen de generale repetitie en de eerste try outs naderde.

De dag van de première blijft spannend, ook al heb je nog zo’n veilige try out’s gespeeld. Opeens ben je je heel bewust van het feit dat er nu een zaal met mensen voor je zit die de voorstelling gaan bekritiseren en dat is spannend! Gelukkig ging de première voorstelling zoals hij moest gaan en zijn we geprijsd met prachtige recensies. Daarna begon ons leven on tour! Weinig thuis, veel op de weg of in het theater. Kris kras door het land om mensen in heel Nederland deze prachtige voorstelling te bezorgen. Het is een heerlijk gevoel om voor een volle zaal te staan en alle enthousiaste reacties te incasseren. Want daar doen we het voor! De sfeer in de groep is heel goed, we kunnen erg met elkaar lachen. Ik kijk uit naar het komende half jaar waarin we deze voorstelling nog naar veel plekken zullen brengen. Ik hoop dat het publiek blijft komen en zo enthousiast blijft als de afgelopen maanden!

Liefs, Michelle

Mischa Kiek | Jeans 21

Hallo iedereen,

Wat een heftig en veelbewogen jaar heb ik achter de rug! Al sinds ik op mijn zevende Miss Saigon in Scheveningen zag wist ik dat ik het theater in wilde. Mijn hele leven sinds toen heb ik daar rekening mee gehouden. Ik heb niet alleen veel lessen gevolgd en me in het theater verdiept, maar ik heb ook een heleboel dingen bewust niet gedaan, om mijn doel maar te kunnen bereiken.
Eerst ben ik naar de Jeugdtheaterschool gegaan, daarna naar een middelbare school die zich bezig hield met zang, dans en spel. Toen ben ik naar de Franks Sanders Musicalacademie gegaan en vervolgens naar het Fontys Conservatorium in Tilburg. Daarnaast ben ik vaak naar het theater geweest om shows te zien en veel mensen te leren kennen. Ik heb er echt hard voor gewerkt.

Nu, in het afgelopen jaar, zijn er zulke grote dingen gebeurd. Ik heb het tot de kwartfinale weten uit te houden bij Op zoek naar Zorro. Daardoor heb ik hele toffe dingen meegemaakt. We hebben opgetreden op de Musical Sing Along op de Uitmarkt op het Museumplein, we hebben perspresentaties gedaan, we zijn bij veel tv-programma’s op bezoek geweest, we hebben in heel veel kranten, tijdschriften en magazines gestaan, we hebben allerlei nuttige lessen gekregen en niet te vergeten, liveshows op tv meegemaakt.
Ik heb een uur-durende-solovoorstelling gemaakt als eindexamen. Daarmee ben ik met een 8,5 afgestudeerd aan de afdeling Muziektheater van het Conservatorium.
Ik ben terug verhuisd naar Amsterdam, heb een agent, heb veel theatervrienden gemaakt, ben aangenomen voor Jeans 21, Grown up! We zijn gaan repeteren. En last but defenatly not least… We hebben een fantastische premiere gehad van mijn eerste professionele tourproductie.

Waarom som ik dit allemaal op? Omdat ik het zelf dan kan teruglezen om langzaam aan te kunnen gaan geloven dat ik echt zo’n “lucky bastard” ben! Ik ken helaas namelijk erg veel lieve mensen die hun verhaal hetzelfde kunnen beginnen als ik. Namelijk met een droom waarvoor ze keihard hebben gewerkt en gestudeerd. Allemaal hebben ze even veel passie voor het vak en allemaal zijn ze ontzettend getalenteerd. Maar vanaf het midden van het verhaal zal hun verhaal anders lopen. Zij hebben namelijk niet de kansen gekregen die ik wel al in zo’n vroeg stadium van m’n carriere heb gekregen. Die hadden niet de kans zich te laten zien op televisie. Die deden veel audities voor shows, maar waren dan weer net te dun, te dik, te lang, te kort, blond in plaats van donker, niet Aziatisch of niet goed genoeg.

Ik vind dat heel erg triest. Ik weet hoe fijn het voelt om een auditie te halen en hoe het voelt om tijdens een premiere aan een wild enthousiast publiek te kunnen tonen waar je een heel repetitieproces aan hebt gewerkt… Dat voelt te gek! En ik gun dat gevoel iedereen toe.

Ik ben zo ontzettend blij dat ik bij Jeans mijn carriere begin. Ik mag in de show zo veel verschillende dingen doen. Ik mag in Addicted to love lekker rocken en alles doen wat ik in mijn zanglessen nooit zou mogen doen. In Englishman in New York mag ik lekker lyrisch zingen en een lichte pop/musicalklank maken. In de Tearoom Tango mag ik een oud cabaretnummer brengen waarin ik lekker kan experimenteren met ‘klein spel’, en jawel, ik mag elke avond opnieuw ervaren hoe het ook alweer voelt om Zorro te zijn. Daarbij mag ik gek doen met pruiken op. Ik mag backing vocals zingen, wat ook heel leerzaam en gaaf is. Ik mag veel dansen en zingen tegelijkertijd, wat heel zwaar en goed voor de conditie is. Ik mag veel ervaring opdoen qua haastverkledingen, en tijdens dit alles mag ik ook nog eens heel veel lol maken. Dat gebeurt dan voor een uitzinnig publiek, elke avond weer EN ik krijg er ook nog eens voor betaald… I LOVE MY LIFE!

Jeanscompany is een klein bedrijf waar je altijd echt als individu behandelt zal worden. We hebben maar een paar technici, een paar creatives, een paar kleedsters, een 5-koppige band en de cast bestaat uit 8 mensen. 4 mannen en 4 vrouwen. Het is een gezellige groep. Elke dag ga ik met plezier naar mijn werk. En de ene dag is mijn werk in een mooi groot theater in een grote stad en de volgende dag kan mijn werk in ‘Cultureel centrum Het Bolletje’ in Nergenshuizen zijn bij wijze van spreken. Maar de ervaring leert nu al, dat als je een leuke voorstelling speelt, het niks uitmaakt waar je speelt. Als je collega’s maar leuk zijn, het publiek enthousiast is en je er zelf lol in hebt. En dit alles klopt bij Jeans. Ik vind het te gek!
Kom dus allemaal kijken.

Veel liefs Mischa Kiek

Musical Awards!

Rosalie 8 juni

Wauw, heb toch wel weer veel te vertellen. Waar zal ik mee beginnen?
Ik begin met de awards!
Gisteren was het zo ver! De jaarlijkse musical awards werden weer uitgereikt! Super spannend voor alle genomineerde! Wat er al op de avond gezegd werd, eigenlijk heeft iedereen al een beetje gewonnen met een nominatie. Er zijn (heel cliche, maar wel waar :-) geen verliezers!

En ik mocht kijken, echt super leuk! Het was zo fijn om er te mogen zitten zonder zenuwen voor dat ik iets moest doen! Heerlijk kunnen genieten van alle previews, mn vrienden, collega’s en mathijsje met zn lichtjeskostuum hahaha
Ik werd smiddags opgemaakt door een visagist (ook een collega van me, erg handig :-) en toen ben ik met mn kittige jurkje de auto ingestapt om wat te gaan eten met iedereen met wie ik de awards ging bekijken (lekkere vage zin!). Ik was echt als de dood dat er een vlekje op mn jurk zou komen!! Ik kon als kind al niet netjes eten, serieus, moest me meerdere keren per dag verschonen, maar dat heb ik nog steeds! Soms neem ik wat mee op mn gezicht voor later op de dag of ik stoot iets om, laat het van mn vork vallen, kortom ik hou van kliederen!
Om een lang verhaal kort te maken, ik had mezelf beschermt met servetten en jassen, heb ook nog heerlijk gegeten, en ben toen naar de studio gegaan!
Het was zo leuk om iedereen te zien! Het is echt zo, ik heb het leukste vak dat er is!
Tuurlijk heeft het ook wel nadelen, maar er zitten heel veel leuke kantjes aan :-)

Onze computer gaat niet meer aan, die had het erg heet, dus ik moet nu via mn telefoon mailen… Dat duurt even iets langer pfff

Ik wil nog zoveel vertellen!!

Oh ja, twee weken geleden zaten we met love me tender in Maastricht. Echt een prachtige stad by the way! Het blijft een beetje vakantie gevoel als we daar zijn. Vorig jaar met High School Musical was het prachtig weer en nu hadden we weer een paar dagen lekker weer, dat was erg leuk!
Maar toen ben ik snachts met een aantal castleden terug gereden naar amsterdam, omdat we de dag daarna moesten voetballen!!
Whoehoe, we hadden een musicalvoetbalteam… Tja, het is maar goed dat we kunnen zingen, want winnen deden we niet hahahahahaha we hebben 1 wedstrijd gewonnen, maar ook vreselijk veel gelachen!

Savonds weer in maastricht bleek dat ik dik verbrand was in mn gezicht! Terwijl we regen hadden op het veld… Heel weird, maar goed.

Toen op vrijdag, om half 6 kreeg ik een berichtje dat ik op moest voor Matilda de burgemeester!!! Whaaaaaaa dat was echt heeeel leuk! Eindelijk mocht ik mn bruidsjurk aan!! (Zal als de computer het weer doet die meesturen, zag er erg grappig en poppig uit!
En het was heel leuk om met iedereen te mogen spelen als de badwoman!! Dat is zo lekker ahahaha eng maar waar, doe mij ook maar de heksenrol :-)

Op mn telefoon lijkt het alsof ik heeeel veel heb geschreven, maar weet ook niet of dat echt zo is..

Want ik ga even wat eten, kom net terug van zoetermeer, en heb een beetje trek :-) gewoon lekker knoeien!

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs
Van mij

Ik vergeet volgens mij een hoop, dus het kan zijn dat ik opeen weer wat mail :-)

Vuurwerk!

148a

We zijn deze week met de nieuw geschreven musical ‘vuurwerk’ aan het toeren in diverse theaters in Nederland en het bevalt onze klas prima. Allard Blom, die verantwoordelijk is voor het script en Rhody Matthijs die de muziek voor zijn rekening neemt hebben een fantastische musical voor ons geschreven.

Wat is dat toch fijn, een creatief proces op school. De repetities zijn al achter de rug en we naderen het einde van de speelperiode, maar toch blijft het leuk om aan een stuk te sleutelen en het beter te maken!

Het is toch een beetje waar je op hoopt als acteur, een voorstelling waarin iedereen gelijke kansen krijgt en je dus de kans hebt om te laten zien wat je geleerd hebt in de afgelopen jaren.

De afgelopen jaren, het klinkt best lang maar toch is het voorbij gevlogen!

Gelukkig mag ik volgend jaar alles in praktijk gaan brengen bij ‘Volendam’ de musical.

Het belooft een fantastisch jaar te worden. Al met al, mijn jaar kan niet meer stuk!

Liefs Stefan

Vet concert in Ermelo, Waar?….Ermelo

Bente

Wie bedenkt dat nou he, een concert geven in Ermelo? Klinkt een beetje als ELMO, maar dan anders.
Ik dacht er komt vast niemand kijken, veel te ver weg allemaal. Maar niets was minder waar!
Bom vol was het. En de meest kwamen niet voor mij, maar voor Jamai en Casey natuurlijk. En ook voor mijn twee lieve vriendinnetjes van “ Op zoek naar Mary”: Sjenene/Cheniqua/Frangelico/Agnetia a.k.a. ANGENITA en natuurlijk Simone. Zo leuk om weer wat samen met die meiden te doen. En eigenlijk zou Natte Ali, a.k.a Nathalie ook mee doen, maar die had elders verplichtingen in de vorm van: de clown uit hangen…

Maar hoe dan ook was het kei druk en ook super leuk om weer te zien en te horen dat iedereen het zo leuk heeft gevonden.
Het was ook super om Casey te ontmoeten, wat een lieve schat is dat zeg! En zo goed!!!
Ik had haar al gezien in “ Joe”, toen wist ik al dat ze heel goed kon zingen. Maar ’s middags bij de repetities al, blies ze ons volledig achter in onze stoel, wat een stem!!!
En dat Jamai goed was dat wisten we natuurlijk al lang. Hem had ik al eens eerder ontmoet. In de tijd dat hij nog Ron’s Jane was. Ook heb ik met hem auditie gedaan voor de rol van Hope in Urine-town, vreselijk met hem gelachen toen. Ik weet nog dat ik toen voor de grap zei tegen mijn moeder:
“ Noortje doet ook auditie voor Hope, maar zij wordt natuurlijk Mary. Het zou toch wel heel erg toevallig zijn als ze alle twee die rollen krijgt.”
Nou we weten allemaal hoe het gelopen is…. Hahahahh

Wat ook erg leuk was, weer eens te Roy samen te zingen. Hij heeft natuurlijk ook nog regelmatig met mij in de lianen gehangen. En nu het duet uit Aida met hem zingen was echt super.
Verder vond ik het zo cool om met die Big band op t treden, dat geeft zo’n lekker gevoel. Die enorme band achter je geeft heel veel energie. En ik heb maar weinig musical nummers gezongen. Wat ik heel leuk vond om te doen. Voor dat ik in Tarzan zat zong veel vaker jazz. En toen ik voor dit concert repeteerde merkte ik hoe leuk dat ook al weer was!

Wat mij betreft mogen er nog heel veel van dit soort optredens volgen, ik kan er wel aan wennen hoor!
Komen jullie dan weer kijken?

Tot snel,

Liefs
Bennie