Wij spraken Willeke Alberti in Carré, bij het feestelijke welkom van de 125.000ste “De Jantjes’’ bezoeker, over haar rol in de Jantjes en haar toekomstplannen.

De rol in de Jantjes als Ma Druppel is uw droomrol, wat maakt deze rol tot uw droomrol?
‘Deze rol is een van de mooiste vrouwenrollen als je wat ouder bent. Het is verdorie heerlijk om lekker lelijk, nog lelijker te zijn en kleren aan te doen die lekker wijd zitten, dat je niet op hoeft te passen of je er dun of dik in bent. En gewoon lekker plat Amsterdams praten. Dat kost me totaal geen moeite. In Pygmalion begon ik ook op straat en zag ik er smerig uit. Dat is alweer een aantal jaartjes geleden.’

Wat maakt de Jantjes tot een unieke productie?
‘De cast die onder andere Hans Cornelissen heeft uitgezocht is zó goed. We passen erg bij elkaar. We hebben een prachtige ploeg van de cast, het orkest,de techniek en de productie. Samen zijn we één. Elke avond is het een feestje. In deze tijden zijn er veel mensen die verkouden zijn, maar iedereen helpt elkaar met stoomapparaten. Als de ene echt heel ziek is valt de ander gemakkelijk in. Het is zoiets moois, zelfs na alle rollen die ik heb gespeeld. Het is zo’n goed stuk, na al die jaren nog steeds. Ik geniet er zo van elke avond, van mijn collega’s Rosalie de Jong en die prachtige Jantjes bijvoorbeeld.’

Wat zal u gaan missen aan deze productie als het voorbij is?
‘Alles. We kijken er ook met zijn allen erg tegenop. Nu al zijn we verdrietig als er bepaalde liedjes komen. Iedereen staat nu al met tranen in hun ogen, dat wordt nog wat! Je staat elke avond met elkaar op het toneel. We staan in theaters vaak vier avonden, die allemaal bijna of helemaal uitverkocht zijn. En dat hopen we voor Carré ook. De kaartverkoop gaat al goed, maar we hopen ook hier volledig te zijn uitverkocht.’

Zijn er ook leuke blunders gebeurd op het toneel bij deze productie?
‘Genoeg zelfs. Ik heb het zelf gehad bij de première. Aan het einde zeg ik tegen iemand die is overleden ‘Proost, Blauwe’, maar toen zei ik ‘Proost, Schele’. Op dat moment ga je echt dood. Je bent bij de première zo gespannen. Met een foutje als dit wil je door het toneel heen zakken. Met deze rol kan je alles verbloemen. Het is een vrouw die veel drinkt en alles recht voor zijn raap zegt. Foutjes vallen minder op.’

Heeft u moeite met het leren van de scripts?
‘Gelukkig nog niet. Het is veel stampen. Als je het kent snap je niet waarom het in het begin zo moeilijk leek. Het is nog steeds geen routine. Ik ga gewoon leren met iemand samen, dat vind ik prettig. Dat doe ik met mijn collega Carmen Sars. Ik werk al 18 jaar met haar samen. Zij schreef ook mijn boeken. Ze is heel goed in het helpen om mijn script te leren. Ze heeft namelijk heel veel geduld.’

Wat zijn de 3 hoogtepunten in uw carrière, die veel voor u betekent hebben?
‘Jeetje, de zaterdagavondshow met mijn vader is daar een van. Daarnaast de Kleine Waarheid en uiteraard de Jantjes. Rooie Sien vond ik ook fantastisch om te doen. Ook zijn er veel evenementen. Mijn eerste optreden bij mijn comeback na mijn scheiding was in Carré. Ik had veel jaren niets gedaan. Ik werd omarmd, dat was een speciaal moment. Daarom is Carré ook zo magisch voor mij.’

Zijn er nog rollen die u in de toekomst graag zou willen spelen?
‘Op mijn leeftijd is het lastig. Vroeger wilde ik Pygmalion altijd al spelen. Ik ga binnenkort naar Barbara Streisand, waar ik mij erg op verheug. Zij is het enige mens wat ik eens live wilde zien. Die rollen die zij gespeeld heeft, zoals Funny Girl lijken me fantastisch. Maar daar ben ik gewoon te oud voor, haha! Als ik terugkom in een ander leven ga ik die rol spelen. Ik ben een heel gelukkig mens met mijn gespeelde rollen.’

Welke tip zou u jongen mensen mee willen geven die in dit vak zouden willen beginnen?
‘Je moet je beseffen dat het maar voor weinig mensen is weggelegd om beroemd te worden. Als je dit vak met passie kan en mag beleven is dit het mooiste vak van de wereld. Applaus is zo ontzettend verslavend.’

Het maakt Céline Purcell niet uit of ze staat te spelen voor een groot publiek, in een groot theater of voor een handjevol mensen op een woensdagmorgen. Ze schittert. Van 10 tot en met 14 april speelt Céline in de nieuwe M-lab musical Otis. In deze kleine musical speelt zij de rol van Daphne, de vrouw die wordt verdacht van het bedriegen van haar man Otis (Patrick Stoof). “De rol is een soort omschrijving van mijzelf”, zegt de 33-jarige musicalster.

Otis, gebaseerd op Shakespear’s Othello, vertelt het verhaal van een pasgetrouwd stel dat werkt op de Nederlandse ambassade in Burindi in Afrika. Daphne en haar man Otis hebben daar een goed leven, totdat alles mis gaat. Naast Céline bestaat de rest van de cast uit Patrick Stoof, Christopher Parren, Jacqueline Boot, Jorrit Ruijs en Dennis ten Vergert. “Otis is een bewerking van een Shakespeare stuk. Ik vind dat je dat in ieder geval moet kennen en daarom ook moet gaan zien. De musical is héél leuk geschreven. Het verhaal is echt naar deze tijd gehaald. Het gaat om alle verhoudingen zoals jaloezie en de verhouding tussen mannen en vrouwen. De musical heeft ook nog eens prachtige muziek die helemaal opnieuw is geschreven. Het wordt heel erg mooi.”

Céline geniet net zoveel van kleine producties zoals Otis als van een grote productie zoals Wicked. “Ik zou het liefst grote en kleine producties om en om blijven spelen. Het is allebei gewoon heel leuk. Doe ik een grote show, dan sta ik in een prachtig kostuum met een enorm orkest in het Circus Theater. Dat is fantastisch. Deze productie is minder groot. We zijn maar met een klein clubje. Je bent het echt met elkaar aan het maken, het spel is daardoor wat puurder.”

De rol van Daphne in Otis past goed bij Céline. “Het is wel grappig want mijn rol in Otis is eigenlijk een soort omschrijving van mijzelf. Daphne is een jonge vrouw, een beetje naïef, die niet weet wat er allemaal gebeurt, maar zij is wel het lijdend voorwerp van het stuk. Dat klopt eigenlijk wel.” Céline vervangt op het laatste moment Brigitte Heitzer, die eigenlijk de rol van Daphne zou spelen. “Ik vind het heel erg leuk dat ik deze rol alsnog mag gaan spelen. Toen ik hoorde dat ze dit project gingen doen, heb ik meteen tegen artistiek leider Sieta gezegd; ik moet die rol spelen. Zij vond dat het ook een heel goed idee was geweest dat ik de rol zou spelen, maar er was al gecast. Uiteindelijk belde ze toen toch nog met het bericht dat Brigitte het niet kon doen. Het heeft zo moeten zijn, ik voelde het gewoon ergens.”

Otis is van 10 tot en met 14 april te zien in het M-lab. Kaartjes bestel je op www.m-lab.nl.

In het knusse Josephine’s een bar in Antwerpen vond de perspresentatie van Judastheaterproducties plaats. Vanavond vindt de première van ‘’Josephine B de musical’’ plaats in het Fakkeltheater in dezelfde stad.

Tijdens deze gelegenheid spraken we met Allard Blom en Hein Gerrits. Beiden zijn verbonden aan de voorstelling. Het proces voor Allard was zo goed als klaar, hij was verantwoordelijk voor het scenario en de liedteksten. Voor Hein gaat het vanavond pas echt beginnen. Hij is één van de zes mannelijke acteurs in de voorstelling en ten tijden van ons gesprek was hij nog maar net begonnen aan de repetities.

Josephine Baker, best een belangrijke personage in de geschiedenis. Zojuist werd nog eens duidelijk gemaakt wat zij heeft betekend in de strijd van rassenscheiding. Kenden jullie haar al voordat je aan de musical ging werken?

Allard: ”Een typisch gevalletje van ‘De klok wel horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt’. IK heb me om het stuk te kunnen schrijven, wat ik in eerste instantie deed voor een Nederlandse productie, moeten inlezen. Ik moest meer te weten komen over de verschillende aspecten van haar leven. Daarom heb ik verschillende biografieën gelezen en beeldmateriaal bekeken om haar te leren kennen. Ook heb ik de tijd van de revue moeten leren kennen dat is toch anders dan de musical van nu. ‘’
Hein: ‘’Ik wist helemaal niks van haar. Alleen het beeld van die vrouw met een bananenrokje (is een act van haar red.) kwam ik mij op. Voordat ik auditie ging doen voor deze rol heb ik mij in haar verdiept. Op youtube heb ik filmpjes gekeken en via Google heb ik mij in haar leven ingelezen. Ik wist niet dat zij een hele grote ster was en dat zij zoveel heeft betekend in de strijd tegen rassendiscriminatie. De tijd van revue is trouwens wel echt fantastisch, ik had graag in die tijd willen leven. ‘’

Waar gaat de musical Josephine B eigenlijk over?

Allard: ‘’Het is revue, dat is een aaneenschakeling van losse acts. Daar hebben we een rode draad in gezocht. Het gaat eigenlijk over de negen levens die Josephine B had. Zij noemde zichzelf ook niet voor niets een zwarte kat. De musical gaat over de hoogtepunten van haar eigen leven en haar carrière. Op deze manier komen er dus elke keer losse punten aan het bod waar een rode draad doorheen loopt en zo dus aan elkaar verbonden zijn.’’

Wie is Josephine Baker dan eigenlijk? Waarom is het de moeite om over haar een musical te maken?

Allard: ‘’Josephine heeft zich heel erg ingezet voor de gelijkwaardige benadering van rassen. Zo heeft ze bijvoorbeeld geëist dat er zwarte mensen in de zaal zouden zitten als zij moest optreden. Dat is iets bijzonders, want het was zwarte mensen niet toegestaan om bijvoorbeeld naar het theater of de film te gaan. Josephine kon dat eisen omdat zij Josephine Baker was. Aan de andere kant was ze ook wel een beetje doorgeslagen. Zo had ze een heleboel kinderen geadopteerd, van ieder ras dat er bestond wel één.’’
Hein: ‘’ In België durven ze op het moment ook meer dan in Nederland. Ze zijn niet bang om artistieke stukken te brengen en zelf shows te ontwerpen. Kijk maar naar bijvoorbeeld Ben X , Lelies en Domino. Ook dit is weer een heel ander stuk. Daarnaast hebben ze in België ook meer mogelijkheden omdat er nog met subsidies gewerkt wordt.’’

Josephine B een Vlaamse productie, met Nederlandse invloeden. Hoe is het om tussen de Vlamingen te moeten werken?

Hein: ‘’Ik moet in het stuk de eer van de Hollanders hooghouden. Voor de auditie heb ik echt mijn best moeten doen. Ze hadden ook gezegd dat als ze een Vlaming hadden die net zo goed als ik zou zijn ze voor hem zouden gaan, hij zou dan voorrang krijgen. Ik heb het geluk dat ik alle drie de disciplines van musical goed beheers. Zowel zang, dans als het acteren. Er zitten in deze musical pittige zangstukken maar ook pittige dansscènes. Dat is mijn geluk geweest. Verder is het fijn om in hier te staan. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, in Nederland ken je inmiddels iedereen, dit is een hele nieuwe wereld. Het is ontzettend gezellig. Ik lach me de ballen uit mijn broek.’’

Belgie een land van twee talen, Josephine komt uit Amerika en woonde later in Frankrijk, in welke taal gaat de voorstelling gespeeld worden?

Allard: ‘’ Ik heb de voorstelling in het Nederlands geschreven, de nummers en de teksten die voor de musical gemaakt zijn, zijn in het Nederlands. Er wordt wel gebruik gemaakt van al bestaande nummers, niet veel, een enkel nummer. Die hebben we niet vertaald en zijn dus in het Engels en een klein beetje in het Frans. ‘’

Allard vertelde net dat dit een geheel nieuw geschreven musical is. Je kunt dus niet kijken hoe anderen dit al eerder hebben gedaan. Hoe is dat?

Hein:’’ Voor een acteur is dit om te smikkelen,iets nieuws mogen ontwikkelen. We mogen eigenlijk het wiel opnieuw ontwikkelen. Dat is prettig en daardoor word ik wel erg gestimuleerd. ‘’

Hein, we hebben het veel over Josephine gehad, over België over wat Allard gedaan heeft voor de voorstelling maar nog niet wat jouw aandeel is. Wat doe jij in deze musical?

Hein: ‘’ Ik speel Papito, de eerste man van Josephine. Hij is erg geïntrigeerd door haar en laat zich door haar verleiden. Hij is haar manager en stuurt haar in haar droom om een grote ster te worden. Uiteindelijk word ik door haar aan de kant gezet. Zij dacht namelijk enkel aan zichzelf en hij deed alles voor haar. Hij was echt verliefd, adoreerde haar en zij had hem enkel nodig. Verder speel ik nog enkele andere personages. Het leuke is dat ik het ene moment een groot shownummer mag doen en vervolgens een hele integere scene mag spelen. Je zult in deze musical zien wat revue is en je komt wat meer te weten over het privéleven van Josephine B.’’

Josephine B de musical gaat vanavond in première in het Fakkeltheater. Wil je meer informatie over deze voorstelling of tickets aanschaffen? Surf dan naar www.fakkeltheater.be
Wil je vanavond op de hoogtegehouden worden? Kijk dan hier

Vorige week op de perspresentatie spraken we met Benjamin Boer, één van de Nederlandse acteurs in de Vlaamse musical Muerto. Vanavond gaat Muerto in Antwerpen in premiere. Een musical over kindsoldaten in Colombia.

Benjamin is pas afgestudeerd van het Lucia Marta richting musical, hij is geboren en getogen in Amsterdam en staat nu tussen de Vlamingen in Antwerpen. Hij vertelt hoe hij zich aanpast, wat er zo fijn is aan het spelen in een musical die nog geheel gemaakt moet worden en hoe hij terecht is gekomen bij Muerto.

” Via mijn opleiding kwam ik in aanraking met Muerto. Het was mogelijk om auditie te doen voor deze voorstelling en dat heb ik gedaan. Het resultaat is dat ik ben aangenomen en sinds kort aan het repeteren ben. Het is ontzettend fijn om te doen. Een leuke nieuwe productie die nog helemaal gemaakt moet worden. Nooit eerder heb ik dat gedaan. Het zelf mogen creeeren is fantastisch. De musical is dan wel geen feelgood musical of een stuk waarbij je zit te swingen op je stoel het mogen werken met deze voor mij nieuwe mensen is wel erg leuk.”

”Of ik me heb moeten aanpassen hier? De Vlamingen zijn niet zo heel anders, hier en daar heb ik wat moeten aanpassen. De letters zijn wat minder hard. De ”l” en de ”r” spreken ze minder duidelijk uit. Eigenlijk gaat dat wel goed, moet er gewoon niet teveel over nadenken. In het stuk gaat het prima, de taal verschilt niet heel erg, ik begrijp alles en als dat niet het geval was kon ik daar over overleggen. Eigenlijk is het heel duidelijk en ik weet zeker dat de Nederlanders in de zaal de voorstelling ook zeker kunnen begrijpen en verstaan.”

”Muerto is een heel actueel onderwerp. Het gaat over kindsoldaten in Columbia, de FARC. In Nederland is dat veel in het nieuws door Tanja Nijmeijer. De muziek is prachtig en de acteurs in deze voorstelling zijn erg goed. Het verhaal zit vol emotie en ik hoop dat dat overkomt. Kortweg gaat het over een moeder met kinderen. Van die kinderen wordt er één meegenomen door de FARC. Dat gebeurt natuurlijkniet bij haar alleen. De baas van de moeder is het niet eens met de FARC leider en ze komen dan ook lijnrecht tegenover elkaar te staan. Deze twee verhaallijnen komen uiteindelijk in het stuk samen, hoe dat gaat en afloopt moet je maar komen zien.”

Ik speel meerdere rollen in deze productie, zowel een gewone arbeider als een FARC-soldaat. Twee totaal verschillende dingen in totaal verschillende sferen. Het spelen van een soldaat vracht om kracht, dat is leuk, niet alleen de bewegingen zijn krachtig ook speel ik met een powerstem. Het leukste van het stuk voor mij persoonlijk om te doen zijn de dansnummers. Die zijn lekker krachtig en zetten we met veel neer.

Benjamin Boer is vanaf vanavond te zien in Muerto. Samen met Marleen van der Loo zorgt hij voor de Nederlandse bijdrage aan dit stuk. Wil je meer informatie of tickets aanschaffen? Surf dan naar www.fakkeltheater.be
Wil je als eerste op de hoogte gehouden worden van Muerto en de premiere? Volg ons dan hier

Na de voorstelling van Buddy, The Buddy Holly Story vertelde Tim Akkerman, die in de huid van Buddy kroop, hoe de voorstelling voor hem was verlopen. Dat was niet het enige waar hij over vertelde, hij vertelde hoe hij zich voor had bereid en hoeveel respect hij heeft voor acteurs en actrices in het musicalvak. Tim Akkerman bleek een spontane vrolijke man, met hart voor muziek en nu ook voor theater.

Tim, hoe verliep de show voor jou?
”Alles viel voor mij op zijn plek. Het was een fijne show, zowel op het toneel als in de zaal. Ik heb genoten en voelde bijna geen spanning. Het was ontzettend leuk om te doen.”

Van origine ben je zanger, geen acteur. Hoe heb je je voorbereid op dit avontuur?
”Ik heb acteerlessen gekregen van Floor Maas. Zij is de vrouw van de regisseur Peter de Baan. In november ben ik daarmee begonnen. Zij heeft mij de kneepjes van het vak geleerd, een basis gelegd om te kunnen acteren. Ik weet dat je in vier maanden niet kan leren wat de meesten in vier jaar tijdens hun studie hebben geleerd, maar het is wel prettig om een basis te hebben. Mijn collega’s in de voorstelling waren ook ontzettend positief ingesteld. Dat was fijn en ook dankzij hen heb ik veel kunnen leren.”

Jeroen (Dona, Algemeen directeur AVE) vertelde dat jij heel erg op Buddy lijkt, waarin blijkt dat?
”Er zijn heel veel raakvlakken tussen mij en Buddy. Zo heeft hij, gestrubbeld met de muziek die hij maakte. Hij werd net als ik tegengehouden in wat hij wilde. In de muziek die hij maakte. Net als ik heeft hij een te maken gekregen met een breuk. Buddy bleek, totaal geen ”Ver van mijn bed show” te zijn. Op het podium is het de emotie. Zodra ik mag zingen voel ik mij thuis, ik ben in de eerste plaats zanger. Op die punten komen onze levens dus heel erg met elkaar overeen. ”

Je vertelt dat jullie levens heel erg op elkaar lijken, durf jij dan nog wel in een vliegtuig te stappen?
Met een lach zegt Tim: ” Gelukkig is Nederland klein he! Ik denk dat als Buddy geweten had dat het vliegtuig zou neerstorten hij er nog in gestapt was. Hij en ik hebben dezelfde instelling. Als mij verteld wordt dat dit mijn laatste dag is, kan ik die op twee manieren leven. Ik kan bij de pakken neer gaan zitten of er positief in staan en er het beste van maken. Ik zou voor de laatste optie kiezen en in zover ik Buddy nu ken, hij ook.”

Vandaag viel in andere media te lezen dat je het niet ambieert om in musicals te blijven spelen. Dit kwam nogal denigrerend over. Vind je musical niet leuk of is er een andere reden?
” Dat is nogal uit zijn verband gerukt. Ik heb gezegd dat ik het niet ambieer omdat ik vind dat het echt een vak op zich is, musicalacteur. Wat musicalacteurs kunnen en doen vind ik echt heel knap. Ik ben in hart en nieren een muzikant en vind ook wel een beetje: Schoenmaker blijf bij je leest. Ik heb niet echt de ambitie om het musicalvak in te gaan. Dat had ik nu ook niet, ik ben hiervoor gevraagd. We zijn er toen naar gaan kijken en dat heeft positief uitgepakt. ”

Het gaat goed met Albert Verlinde Entertainment. Shrek trekt volle zalen, na een verlenging in Nederland gaat de productie op bezoek bij de zuiderburen om daarna terug te keren naar Nederland. De kaartverkoop van Annie loopt goed, welke ook nog eens te zien zal zijn in Antwerpen met een Vlaamse cast tijdens de Kerst periode. Het lijkt niet op te kunnen. Gisteren presenteerde Albert Verlinde de volgende musical, ‘’Buddy, the Buddy Holly story’’. Een musical over de legende Buddy Holly, die op 22 jarige leeftijd omkwam bij een vliegtuig ongeluk na een optreden.

Jeroen Dona, compagnon van Albert Verlinde vertelt over deze musical.

Shrek, Annie, echte familiemusicals die ook nog eens ontzettend bekend zijn, vanwaar dan ook de keuze voor ‘’Buddy’’?
Jeroen: ‘’ We willen en zo divers mogelijk aanbod. Shrek staat op een vaste plek in Nederland. In het RAI Theater in Amsterdam. Annie is een grote reizende productie,die in de grotere theaters van Nederland te zien is. Buddy kan ook in de kleinere theaters staan. Dat is de eerste reden. Daarnaast willen we een breed pallet bieden, zodat mensen wat te kiezen hebben. Buddy is een heel ander genre, meer in de lijn met bijvoorbeeld Piaf en Ramses.’’

Vanwaar dan de keuze voor Buddy? Een relatief onbekend iemand?
Jeroen: ‘’ Veel musicalfans zullen de musical wel kennen, het is de best verkopende musical over de hele wereld. De oudere generatie kent waarschijnlijk de muziek van Buddy Holly wel. Daarnaast spreekt het genre op dit moment ontzettend aan. Kijk maar naar Ramses vorig seizeon. Ook is het zo, dat hebben we met Billy Holiday gedaan, waar Ruth Jacoth in speelde, iets of iemand zo bij een breed publiek bekend kunnen maken.’’

Tim Akkerman is in Nederland wel bekend, waarom hebben jullie hem voor deze rol gevraagd?
Jeroen: ‘’ We hebben voor Tim gekozen omdat hij iemand is die in hart en nieren muzikant is. Buddy was dat ook. We wilden niet iemand die geweldig zou kunnen acteren maar niet zou weten hoe je een gitaar moet bespelen, dat ziet er niet uit en het juiste gevoel komt dan niet over. Mensen moeten geloven dat daar Buddy staat. Tim is buiten muzikant een geweldige zanger, die goed kan dansen en acteren. Vandaar de keuze voor hem.’’

Je hebt het over de gitaar die Buddy/Tim moet bespelen, Albert had het daar net ook al over. Is de gitaar waar Buddy op speelde al in jullie bezit?
Jeroen: ‘’Die gitaar is er. Een gitaar kun je bij Tim vergelijken als een kind. Hij heeft twee kinderen, een derde is op komst, daarnaast zijn zijn gitaren ook echt zijn kindjes. Binnen een week had hij de gitaar waar Buddy op speelde geregeld. ‘’

Jullie brengen drie producties dit jaar naar het theater, als mensen moeten kiezen, welke voorstelling moeten ze dan gaan zien?
Jeroen: ‘’Dat is een hele lastige vraag, je kunt ook niet kiezen tussen je kinderen, zo kan ik ook niet kiezen tussen deze voorstellingen. Het hangt er ook maar net vanaf wat je wilt. Ga je voor de muziek of voor de humor? Als ik aan mijn vader denk, verwacht ik dat hij Buddy helemaal geweldig zou vinden, hij houdt van Rock ’N Roll, muziek, bandjes, dat vind je terug in Buddy. Aan de andere kant houdt hij ook van humor en vond hij Shrek fantastisch. Eigenlijk moet je gewoon alle drie de voorstellingen, Annie, Buddy en Shrek gaan zien!’’

Joes Brauers is een heerlijk ondeugend jongetje. Hij was nog maar tien jaar oud toen hij Kruimeltje mocht spelen in de gelijknamige musical. Inmiddels zijn we ruim 2,5 jaar verder. Joes is niet alleen in de lengte gegroeid, ook in zang en spel is hij enorm gegroeid.
Als een volleerd acteur staat hij na de première van Dik Trom de pers t woord. Ondeugend kijkt hij uit zijn ogen. Zodra hij praat over zijn rol als Dik Trom, beginnen zijn ogen nog meer te stralen. Het is duidelijk, Joes heeft het ontzettend naar zijn zin op het podium en voelt zich daar helemaal thuis.

Joes vertelt dat hij nog maar 13 jaar is en dus nog naar school moet. Gelukkig is zijn ‘’werk’’ in het theater goed te combineren met school. Hij boft, zo zegt hij zelf. De school waar hij naar toe gaat is ontzettend leuk en ze zijn helemaal niet moeilijk. Soms moet hij wat lessen missen en dat mag, zolang zijn punten maar goed zijn en dat zijn ze!

Een première is volgens Joes helemaal niet zo anders als een ‘’gewone’’ voorstelling. Althans, je moet het volgens hem niet anders maken. Je moet je er niet drukker om maken dan normaal. Je weet dat er allemaal belangrijke en bekende mensen in de zaal zitten en dat de media er is. Als het dan goed gaat is dat extra fijn. En als hij een foutje maakt? Dat is helemaal niet erg. Als je het goed oplost en de mensen in de zaal hebben niet door dat je het anders doet , dan is er zelfs helemaal geen foutje, zegt Joes met een ontwapende glimlach.

Dan laat hij trots zien hoe hij zo ‘’dik’’ is geworden. Joes zelf is een dun mannetje, door middel van een dikmaakpak is hij een echte DIK Trom geworden. In het begin was het warm hoor, zo laat hij weten. Niet een klein beetje ook. Een enorme uitdaging om de hele show in dat warme pak rond te zeulen, nu niet meer. Hij is er, naar eigen zeggen gewend aan geraakt en vindt het zelfs fijn.
Je kunt er niet om heen, Joes heeft het ontzettend naar zijn zin in producties waarin hij grappen mag uithalen. Hij vertelt dat hij het fantastisch vindt als de mensen in de zaal gaan lachen en klappen om en voor zijn grappen, dat geeft hem zo’n boost.

De baard heeft Joes, gelukkig, nog niet in de keel. Lachend en met een vette knipoog zegt hij dat hij dat gewoon onderdrukt. Als de baard in de keel komt, dan is het zo, voorlopig kan hij nog gewoon genieten van wat hij doet.

Joes (en drie andere Dik Trommetjes) zijn nog tot en met eind april 2013 te zien in Dik Trom de musical. Voor tickets en meer informatie www.diktrom.nl
Lees hier onze recensie