web analytics

Category Archives: Recensies

Sprookjesboom

20 maart 2010   Esther Derksen   No comments
logo sprookjesboom

We wanen ons in het sprookjesbos, een mooi opgezet decor met hier en daar een getekende paddenstoel. Al meteen komen de sprookjesfiguren op het podium, ze horen een vreemd geluid in het bos is dit de reus? Heel het bos op zijn kop, want er is een monster ontdekt. Al snel ontdekken ze dat het een mens is, en wel een grote houthakker.kleinduimpje wil net zo gi-ga-gantische groot worden als de houthakker en hij gaat op onderzoek uit, wat dat mens allemaal eet en drinkt zodat hij net zogroot wordt als de houthakker.

Bij het volgen van de houthakker ontdekken ze dat de houthakker een drankje krijgt van de heks die samen met de boze wolf een gemeen plannetje hebben gemaakt om de sprookjesboom om te hakken. Ook de leuke lieve Ezel die ook heel graag een echte houthakker zou willen zijn
drinkt van het drankje. De twee worden betoverd, en gaan op pad om op zoek te gaan naar de grote boom om deze om te hakken.
Samen beleven de sprookjesfiguren dan één groot avontuur.

Veel bekende liedjes uit de televisieserie worden ter gehore gebracht. Ook het publiek wordt mee gesleurd met de sprookjesbosbewoners. De kinderen moeten stampen bij het stampliedje en het houthakkerslied HAKKEN, Klinkt door heel het gebouw heen. Zelf moest ik wel wennen aan dat de poppen bespeeld werden door mensen, je moest je goed focussen op de poppen zelf. De sprookjesfiguren werden leuk neer gezet door de poppenspelers. Met veel humor en lol. Vooral de interacties met het publiek is erg leuk voor de kinderen.

Houthakker = John ter Riet
John deed het erg leuk, zijn stem was mooi om naar te luisteren en hij zag er ook echt uit zoals je je een houthakker zou voorstellen.

Roodkapje en Heks = Janneke Iking
Janneke mocht de lieve Roodkapje en de vervelende heks spelen. Vooral de heks wist zij erg goed neer te zetten.

Assepoester en geitje Benjamin = Amy Galatá
Amy zette de verliefde Assepoester leuk neer, alleen paste ze niet echt in verhaaltje thuis ze was meteen te netjes voor het geheel.

Draak en Wolf = Thijs van Empel
Thijs was erg leuk hij bleef ook als “mens” in zijn rol.. leuk om te zien.
De draak.. die niet zo drakerig was en de grote boze wolf. waren echt gemeen.

Klein Duimpje en Langnek = Niels van der Gaarden
Niels mocht met Langnek en Klein Duimpje spelen, omdat klein Duimpje natuurlijk erg klein was viel hij meteen op.
Hij heeft een mooie vriendelijke stem.

Ezel, Fakir en kabouter Ko = Bo van Vliet
Bo was fantastisch, vooral als domme ezel. Zijn eigen gezicht, speelde ook zelfs mee.

Over de spelers en de sprookjes figuren, je hebt totaal niet door dat er maar 5 sprookjes spelers waren. Ze hadden ieder een eigen stemgeluid.Jammer was alleen dat de figuren geen benen hadden, een minpunt vind ik de sprookjesboom zelf, die zie je namelijk niet en dat is erg jammer.Verder is het een aanrader voor gezinnen met kinderen tussen de 3 en 8 jaar oud en die bekend zijn met het tv programma de Sprookjesboom.

Door Joyce Verhoffstadt

Lees verder

Jeroen Phaff zet samen met het Juliet Quartet een mooie voorstelling neer

14 maart 2010   Esther Derksen   No comments
Lieve Julia

Vrijdag 12 maart 2010 vond de première van de voorstelling ‘Lieve Julia’ (productie van Van Engelenburg Theaterproducties) met Jeroen Phaff en het Juliet Quartet plaats in het Theater Aan de Slinger te Houten.

Door Anita in ‘t Veld
14-03-2010

‘So there was this professor in Verona who answered letters addressed to Juliet…’Dit gegeven inspireerde de wereldberoemde singer-songwriter Elvis Costello om samen met het klassieke Brodsky Quartet zelf brieven te schrijven, vanuit een andere invalshoek. Met ‘The Juliet Letters’ als titel werd de basis gelegd voor de vele soorten brieven die men kan schrijven: liefdesbrieven, smeekbede, kettingbrieven, afscheidsbrieven, zelfmoordbrieven etcetera.

Twintig prachtige, muzikale brieven zijn het resultaat.

‘Lieve Julia’ is een muziektheatervoorstelling waarin Jeroen Phaff (bariton) samen met het Juliet Quartet het orkest vormen dat The Juliet Letters van Elvis Costello op een eigen, treffende manier neerzet. De samenstelling is tot stand gekomen doordat Jeroen Phaff eerder al gegrepen was door de prachtige muziek van Elvis Costello. Hij wilde hier iets mee gaan doen. Op een bepaald moment ontmoette hij violiste Sanne Hamel, die met hetzelfde idee rondliep. Sanne stelde het kwartet samen met violistes Mirjam Wijzenbeek (eerste viool), Rani Kumar (alt viool) en celliste Sarah Wijzenbeek. Heel toepasselijk kreeg dat de naam Juliet Quartet. De regie en vormgeving van ‘Lieve Julia’ was in handen van Jos Groenier en de vertaling door Toine Paauwe.

Jeroen Phaff zet tijdens de voorstelling ‘Lieve Julia’ een man op leeftijd neer, dat zich bevindt in een crisis, zijn vrouw heeft hem verlaten, waarschijnlijk met hun kind. Hij scheldt op haar, maakt haar uit voor alles wat mooi en lelijk is, maar onder de verbetenheid van zijn scheldwoorden, is duidelijk de onvrede over zijn eigen aandeel in deze mislukking voelbaar. Hij gaat aan de hand van de brieven bij zichzelf na hoe hij met zijn vorige geliefden omging.

Het Juliet Quartet zorgt niet alleen voor de mooie en goede muzikale begeleiding maar maakt samen met Jeroen ook echt deel uit van de gehele voorstelling die ze neerzetten in een eenvoudige setting, in een klein knus theater, wat ook past bij een voorstelling als ‘Lieve Julia’. Het Juliet Quartet beweegt zich over het podium en om Jeroen Phaff heen, zodat je geboeid blijft kijken.

Zonder enige kennis van de voorstelling is het wel soms wat lastig te begrijpen waar het precies over gaat, doordat het losse brieven zijn en niet een samenhangend geheel. Hierdoor kan de aandacht af en toe wat afglijden. Maar daarnaast wordt je weer gepakt door de dramatische, gevoelige nummers en de iets wat vrolijkere nummers, die allen door Jeroen Phaff met veel gevoel en emotie worden neergezet. Jeroen is zeker de juiste persoon om deze zang ter gehore te brengen. De samenwerking en chemie tussen Jeroen Phaff en het Juliet Quartet komt in de voorstelling ook zeker goed tot zijn recht.

Na de voorstelling ‘Lieve Julia’ in het Theater Aan de Slinger hebben wij ook nog kort kunnen spreken met Jeroen Phaff en zijn vrouw Marleen van der Loo.

Jeroen Phaff

Hoe vond je het gaan vanavond?
Jeroen: ‘Heel goed, we waren allemaal super geconcentreerd en ontspannen en tevens ook heel samen’.

Hoe is het om als acteur/zanger in zo’n voorstelling te staan?
Jeroen: ‘Te gek en tegelijkertijd dood eng. Al ben je in deze voorstelling geen acteur, maar zanger. Het stuk gaat me echt aan het hart, ben ook echt een Elvis Costello fan. Het is zware klassieke muziek met popsongs in één, een cross-over zogenoemd.’

Sta je liever in een voorstelling als ‘Lieve Julia’ of liever in een musical?
Jeroen: ‘Lieve Julia’ is meer persoonlijker, kwetsbaarder en in musical zitten weer alle facetten zoals zang, acteren en dans’. Ik vind het allebei leuk om te doen.

Marleen van der Loo

Hoe vond je de voorstelling?
Marleen: ‘Heel gaaf, ik heb het hele proces ook meegemaakt, dus eigenlijk ben ik niet heel erg objectief. Maar het is heel moeilijk materiaal, geen geheel, maar toch is er een rode draad, waardoor je meegetrokken wordt. Jeroen doet de zang ook geheel alleen en vertelt zijn eigen verhaal, net zoals de vier strijkers, die zijn als het ware ook 4 solisten met een eigen verhaal.

In het origineel van Elvis Costello, doet hij de zang op een stoel en de muziek is ook wel aanwezig op het podium, maar meer op de achtergrond. En in deze voorstelling is het echt samen. Jeroen past ook 5 verschillende zangtechnieken toe in de voorstelling, wat ook erg knap is. Hij wordt daardoor ook vocaal uitgedaagd en heeft er ook iets persoonlijks aan toegevoegd, wat zeker geen afbreuk doet aan het origineel’.

Met deze korte reacties sloten we de première van ‘Lieve Julia’ in Houten met een voldaan gevoel af.

‘Lieve Julia’, is in maart en april 2010 nog te zien in verschillende theaters. Klik hier voor de speellijst.

Lees verder

Dusty Springfield | bijna een relatie

10 maart 2010   Esther Derksen   No comments
Dusty

Op dinsdag 9 maart ging in de Leidsche Shouwburg concert for Dusty Springfield- You don’t have to say you love me in première. Eén nacht uit het leven van Dusty Springfield.

Als de lichten in het theater uit gaan zien we op het podium een hotelkamer, de Presidential suite in een hotel in Amsterdam zo blijkt later. Na een korte intro komt Vicki Wickham ( Janke Dekker ) vriendin en producent van Dusty Springfield aan in het hotel. Meteen doet zij haar beklag, is dit een Presidential suite?

Dekker speelt en zingt sterk. Haar monologen, waarin zij een telefoongesprek voert met haar vriendin intrigeren, roepen vragen op, maar ook begrip. Je voelt werkelijk met haar mee, wanneer haar vriendin jaloers is en begrijpt waarom zij uiteindelijk zegt dat ze even geen contact wilt, maar toch contact probeert te zoeken.
Dusty zegt dat het niet makkelijk is en vraagt haar of zij een relatie heeft. Het antwoord van Vicki: ‘’ als het makkelijk was, dan was het geen relatie.’’ Een reactie die perfect het personage Vicki weergeeft.
Ook vocaal is Dekker in topvorm. Wanneer zij ‘’Underscore’’ zingt, vrij aan het begin van de voorstelling weet zij al direct voor kippenvel te zorgen.

De voorstelling draait niet om het leven van Dusty Springfield (Mary O’Brien) (Audrey Bolder), het belicht maar één nacht uit het leven van Dusty. Eén van de nachten, vlak nadat bij haar borstkanker is geconstateerd. Zij pakt het vliegtuig naar Amsterdam. Omdat dat, naar eigen zeggen, de enige plaats is waar zij ooit gelukkig was. Echte vrienden heeft zij niet. En met haar familie heeft ze ook al weinig. Daarom heeft zij haar manager Vicki gedwongen te komen.
De tekst in deze voorstelling is Nederlands gesproken, de liedjes zijn in het Engels hierdoor lijkt het soms alsof er zomaar een liedje tussen wordt geworpen omdat het tijd is voor een liedje.

Bolder is wisselend in deze voorstelling. Haar Engelse uitspraak is op het randje van irritant. Het klinkt te Nederlands waardoor een deel van de geloofwaardigheid verdwijnt. Wel weet zij Dusty neer te zetten als een vrouw die niet meer weet wat ze wilt, die altijd ongelukkig is geweest en nooit haar eigen leven heeft mogen leven, maar is geleefd door alles en iedereen om haar heen. Op de momenten dat Dusty sterk moet zijn, zet zij duidelijk een hele sterke vrouw neer. Bolder speelt sterk, maar moet aan haar Engelse uitspraak nog het één en ander bijschaven.
Deze voorstelling wordt gespeeld door drie spelers, zo komt ook de broer Tom Springfield (Dion O’Brien) (Casper Gimbrère) in beeld. Hij is gebeld door Vicki omdat Dusty hem zelf niet op de hoogte heeft gesteld van haar ziekte. Hij komt direct naar Amsterdam toe en al snel wordt er meer duidelijk over het leven van de Springfields. Waarom Dusty nummers heeft gezongen als ‘’ Son of a Preacherman’’. Teksten die niet zomaar zijn ontstaan, maar door wat in het verleden in het gezin heeft plaatsgevonden.

Gimbrère speelt Tom en is de enige man in de voorstelling. Zowel zijn zang, spel en voorkomen zijn niet opvallend. Hij speelt zijn rol zonder fouten maar van hoogstaand niveau is het zeker ook niet. De rol mag hij zich nog iets meer eigen maken, misschien weet hij dan wel te imponeren.

Het verhaal op zich heeft plotselinge wendingen, kan van droevig naar hilarisch gaan en andersom. Sterk aan dit stuk is dat er is gekozen voor één nacht uit het leven van Dusty. Hierdoor wordt het zeker niet langdradig en blijft het publiek geprikkeld tot aan de laatste slotscene. De scene met I Just don´t know what to do with myself is waarschijnlijk de sterkste. Alle drie de spelers komen goed uit de verf en het geheel weet te ontroeren. Dat het verhaal daarna nog verder gaat is bijna jammer.

De kleding en het decor passen perfect bij de tijd van Dusty Springfield. Te hoge, strakke spijkerbroeken, strakke slips, grote brillen, alles wat je in de jaren zestig veel zag.

Dusty Springfield- You don’t have to say you love me, is geen standaard musical. Plotselingen wendingen, geen pauze, het verhaal van maar één nacht, alles is anders. Als je van Dusty Springfield en de jaren 60 houdt, heb je zeker te weten een leuke avond of middag uit!
Dusty Springfield- You don’t have to say you love me is nog tot en 29 mei te zien inverschillende theaters in Nederland.

Voor meer informatie, een speellijst en kaartverkoop klik hier

Lees verder

Allo Allo | En nu heel goed luisteren, ik zeg dit maar un keer!

5 maart 2010   Redactie   No comments
Logo Allo Allo


‘Allo ‘Allo was als Britse komedieserie op televisie in zowel Nederland als in Engeland een groot succes. In navolging daarvan komt 3 and a Crowd Entertainment nu met ‘Allo ‘Allo als toneel voorstelling.

Iedereen die de serie op televisie heeft gevolgd, kent ook alle typetjes zoals René Artois (Alfred van den Heuvel), zijn vrouw Edith (Esther Roord), serveersters: Yvette (Vannessa Timmermans) en Mimi (Hilke Bierman), Herr Flick van de Gestapo (Sander Volders), de slecht Frans sprekende Britse agent (Barry Beijer), Michelle van het verzet (Hilke Bierman), maar ook “It is I, Leclerc” (Danny Houtkooper). Ze zitten allemaal in deze voorstelling!

De tv-serie was een vervolgverhaal waarbij café eigenaar René Artois elke aflevering even de stand van zaken van het verhaal vertelde, zodat iedereen het verhaal kon blijven volgen. In deze voorstelling doet Alfred van den Heuvel in zijn rol van René Artois hetzelfde. Dus als je in alle hectiek de draad van het verhaal kwijt bent, ben je snel weer bij gepraat.

Hulde voor de vertaling van Allard Blom, die heel dicht bij de grapjes van de serie is gebleven, waardoor alles heel herkenbaar blijft.

René Artois probeert zich samen met zijn vrouw Edith door de tweede wereldoorlog heen te slaan. Waarbij de rode draad door het verhaal (net als in de serie) het kunstwerk: “De gevallen Madonna met de grote memmen” is. Die op alle mogelijke manieren wordt verstopt.

Niet alleen door het verstoppen van het kunstwerk brengt René z’n leven in gevaar, maar ook door te slijmen bij de Duitsers en ondertussen te heulen met Michelle van het verzet. Michelle “En nu heel goed luisteren, ik zeg dit maar un keer!” komt met de meest vergezochte ideeën om de Duitsers te dwarsbomen en ook elk plan blijkt in de praktijk niet uitvoerbaar.

Alsof hij nog niet genoeg spanning in zijn leven heeft, heeft René ook nog eens verhoudingen met beide serveersters.

De voorstelling speelt in een multifunctionele decor, die door een paar veranderingen een andere locatie laten zien.
Tijdens deze decorwisselingen speelt Esther Roord de vals zingende eigenaresse Edith, die op hilarische wijze de aandacht op zich weet te vestigen.Op Alfred en Esther na speelt de hele cast meerdere rollen. Het verkleden gebeurt op het toneel, wat bij mensen in het publiek de reactie geeft: “zie je wel, dat dacht ik al dat het dezelfde was”. Erg grappig gedaan.

Kortom ‘Allo ‘Allo is een avond vol (misschien af en toe wat flauwe) humor en is voor de sterke cast met geweldige komische timing een bezoekje zeker waard.

Door Monique Hoffmann

Lees verder

Ganesha | de perfecte voorstelling

7 februari 2010   Redactie   No comments
logo ganesha

In het Fakkeltheater in Antwerpen staat de voorstelling Ganesha een perfecte god. Tijdens de voorstelling volgen we Margreet en Karin die op vakantie gaan naar India. Een keertje niet naar Spanje maar India het land waar het Hindoeïsme en Boedisme een belangrijke rol spelen.

Tijdens deze toch wel spirituele reis komen de vrouwen erachter dat het belangrijk is om de waarheid te accepteren. Margreet leeft met een dreigende ziekte en draagt het geheim met zich mee van haar verongelukte zoontje. Karin kan haar vermoorde homoseksuele zoon niet loslaten. Dit valt haar ontzettend zwaar. Tijdens de reis door India komen al deze persoonlijke problemen toch boven water en beseffen ze dat ze er mee moeten leven. En vinden een nog diepere vriendschap bij elkaar.

Tijdens hun reis worden Margreet en Karin begeleid door Ganesha. Ganesha is de Indiaanse God van wijsheid en voorspoed. Ganesha observeert, vertelt, geeft uitleg, helpt en heeft de mensen lief. Ganesha begeleidt je door de voorstelling.

De voorstelling speelt in de zwarte zaal van het Fakkeltheater. Op het moment dat je de zaal betreed valt je meteen de eenvoud van het decor op. Drie projectieschermen en twee verdiepingen staren je aan. Deze eenvoud blijft tijdens de voorstelling door wat rekwisieten op het toneel verander je van plaats. Combineer dit met vijf acteurs die met integer en puur spel en prachtige zang je 2.5 uur weten te boeien. Kortom een prachtige avond.

De acteurs waren stuk voor stuk van grote klasse. AnneMie Gils zet als Margreet een zeer sterke vrouw neer. In het begin weet ze duidelijk iemand neer te zetten met een pittig karakter. Met een gezonde dosis humor en integer spel krijgt ze het voor elkaar dat je aan het einde van de voorstelling Margreet in je hart sluit. Karin Jacobs speelt Karin. Ze heeft meteen je aandacht en weet die tot het einde toe vast te houden. De scene tussen Karin en Wouter, haar overleden zoon, blijft op je netvlies gebrand staan. Zo ’n intens stukje spel waar zoveel chemie van afstraalt is toch wel een van de hoogte punten van de avond. Sebastien de Smet heeft een zeer prettige stem om naar te luisteren. Die uitermate goed uitkomt tijdens deze voorstelling. Hij boeit, emotioneert en vertelt een verhaal opzich. De verrassing van de avond was toch wel Timo Descamps. In 2009 werd hij genomineerd voor de John Kraaijkamp musical awards voor aanstormend talent. In Ganesha laat hij een hele andere kant zien dan dat we van hem gewend zijn. Het grote publiek kent hem uit Spangas en Kruistocht in Spijkerbroek. In Ganesha laat hij zien dat hij van alle markten thuis is. Hij speelt in zijn eentje alle ensemble stukken. Hij weet hierbij de zaal aan het lachen te maken maar ook zeker te ontroeren als Wouter.

Tijdens de voorstelling wordt duidelijk dat de perfecte God niet bestaat. Ook Ganesha is niet de perfecte God. Ganesha mag dan niet perfect zijn, eze voorstelling is een perfecte voorstelling! Nog te zien in het Fakkeltheater in Antwerpen. Voor meer informatie klik hier

Door Henske Bloemen

Lees verder

Tussen alle mooie Nederlandse musicalproducties staat nu in het Fortis Circustheater te Scheveningen een pareltje die moet zien! West Side Story!

1 januari 2010   Esther Derksen   No comments
wss

Iedereen kent het wel, het gevoel van liefde. Maar wat nu als het een verboden liefde is? Precies, dan ontmoet je elkaar stiekem en droom je van een andere, betere, wereld. West Side Story is een verhaal van verboden liefde, verschillende culturen en mooie dromen.

Er zijn heel wat versies van West Side Story geweest de afgelopen jaren, maar deze versie met een internationale cast mag zeker met stip op één.

Iedereen kent het tragische verhaal over de liefde tussen Tony en Maria. Is het niet van de film dan toch zeker van de musical met de prachtige klanken geschreven door Leonard Bernstein. Iedereen kent en zingt de hits: Maria, Tonight, I Feel Pretty en Somewhere en zingt de teksten geschreven door Stephen Sondheim zo mee.

De hoofdrolspelers Tony en Maria worden gespeeld door Scott Sussman en Ali Ewoldt.
Scott heeft iets innemens over zich en trekt iedereens aandacht in zijn versie van “Maria”. In deze versie zit zoveel liefde en dit voel je, waar je ook in de zaal zit!
Ali heeft een lief, kwetsbaar en engelachtig uiterlijk, maar wat een power in haar stem! Het is ook geweldig om die 2 samen te horen zingen.
Ook het ensemble die tezamen de Sharks en de Jets neerzetten zijn geweldig, met een speciale vermelding voor Oneika Phillips in haar rol van “gewoon” Anita.
Dan de choreografie door Jerome Robbins… WOW, wat een sensationele dansen en wat een geweldige uitvoering. Na deze dansen gezien te hebben, lijken toch de meeste professionele Nederlandse dansen in musicals ineens bijna amateur uitvoeringen.
Vooral het Somewhere in de 2e acte maakt op een ieder een onvergetelijke indruk. Deze werd door alle acteurs geheel in het wit uitgevoerd en liet iedereen sprakeloos achter.

Kortom superlatieven tekort om deze show te omschrijven, ga dit zien zo lang het nog kan de show loopt nog maar tot en met 10 januari. Dit kan en mag je niet missen.

Lees verder
Pagina 23 van 23« Eerste...10...1920212223

  • Sta al je liefde af uit de M-Lab musical Ja Zanna, nee Zanna

  • Prijsvraag

    • Assepoester

      5 jaar PuurTheater | Prijsvraag 2 Assepoester

      Assepoester is alweer het zesde sprookje dat Van Hoorne Theaterproducties produceert. Sita speelt Assepoester, het meisje dat als dienstmeid moet werken voor haar moeder en haar, in dit geval, stiefzus en stiefbroer. Ron Link is de verwende prins die alles heeft, behalve een vriendin. Assepoester

  • Laatste Interview

    • Roy Julen

      Roy Julen | ‘Je krijgt een soort familie gevoel’

      Roy Julen, de man die ooit zelf in ‘Fame’ danste, de choreografieën verzorgde van ‘Flash dance’ maar bij het grote publiek bekend als hoofdchoreograaf van so you think you can dance. Wij spraken hem bij de pers presentatie van de nieuwe theatertour van so you

  • laatste PERSPRESENTATIE