web analytics

Laatste recensies

Hoe zeven dansers en een lichtontwerp een prachtige ‘puzzle’ vormen

    ‘Goh’ ‘wauw’ ‘aaahh’. Kreten die gedurende de voorstelling door de zaal te horen waren van het publiek dat onder de indruk was van de voorstelling van Kataklò. Puzzle is een voorstelling die is ontstaan vanuit memorabele en herkenbare kataklò-choreografieën, ze zijn gecombineerd met nieuwe choreografieën die ontwikkeld zijn door de dansers zelf. Dit Meer...

Pauline en Paulette een muzikale praline | Laat de kan staan en pakt de gieter

Judas TheaterProducties heeft een ‘muzikale praline’ gemaakt… én wat voor eentje. Met getalenteerde mensen als Frank Van Laecke en Allard Blom, die de regie op zich namen, en Dirk Brossé die opnieuw prachtige muziek schreef voor dit theaterstuk, die door een vierkoppig orkest, onder leiding van Pol Vanfleteren, elke voorstelling live gebracht wordt. Een hartverwarmend Meer...

Het ijskristal van Snowakije: een fantastische reis.

Fantasie wordt werkelijkheid in de nieuwe kerstvoorstelling van Uitgezonderd Theater. Het ijskristal van Snowakije belooft een familievoorstelling te zijn voor kinderen vanaf 5 jaar, waarin alle winterhelden tot leven komen! Een belofte die de makers dan ook zeer serieus nemen. Het ijskristal van Snowakije neemt je mee langs een aantal bekende sprookjes en passeert zelfs Meer...

Schilderachtig mooi

Logo leven zonder jou

Donderdag 4 november 2010 ging aan het Amsterdamse IJ in theater het M-Lab de musical ‘’ Een leven zonder jou’’ in première. Een beter theater had er voor dit stuk niet gekozen kunnen worden. Het M-Lab is puur, zonder tierelantijntjes net als deze voorstelling.

Door Esther Derksen
05-11-2010

‘’Een leven zonder jou’’, gaat over een moeder genaamd Roos, die een tumor in haar hoofd ontdekt net na de 17e verjaardag van haar zoon Wim. Ze vertelt hem dat ze een tumor heeft, maar ook dat ze genezen is. Dit blijkt niet waar als Wim doorvraagt. Om er toch nog voor Wim te zijn, de rest van zijn leven, schrijft ze hem brieven. Voor iedere gelegenheid één. Voor Kerst, zijn eerste dag in zijn studentenwoning, voor liefdesverdriet, maar ook voor iedere verjaardag. MET een cadeautje, voor zijn 19e verjaardag is dat een versie van de Kamasutra. Naast Wim woont Iris, een meisje waar Wim verliefd op wordt, maar die hem ook heel erg aan zijn moeder doet denken. Ze dragen beiden de naam van een bloem, drinken dezelfde thee en houden maar niet op over de blauwe vlammende ogen.

‘’Een leven zonder jou’’ kent een eenvoudig decor. Veel schilderijen die gemaakt zijn door Wim hangen op of staan in de kamer. Schilderijen van motoren, bloemen, later van zijn vriendin Iris en een schilderij van zijn moeder. Een schilderij waarin Roos tot leven komt. Verder is er een bed, wordt de kamer ook gebruikt als parkje om te picknicken en als vakantiebestemming. Het decor is net als de voorstelling heel puur.

Het thema de dood/kanker is zwaar en vaak moeilijk bespreekbaar. Ook in deze voorstelling verzwijgt Roos aan haar zoon Wim dat ze kanker heeft. Nadat ze het hem heeft verteld is ze niet meer alleen negatief. Soms kan ze er luchtig over doen, of zelfs grappen om maken. In de voorstelling een moment om op adem te komen, maar ook een manier om dit moeilijke onderwerp bespreekbaar te houden.

De teksten zijn prachtig. Een opmerking van Roos als haar zoon beseft dat zij dood gaat; ‘’Bedenk dat het een mooi geschenk is iemand te mogen leren kennen waar je zoveel van houdt’’ is er één die je kippenvel doet krijgen, maar ook laat nadenken. De muziek is vrolijk, maar ook verdrietig. Wat goed past in deze voorstelling is dat de muziek als ondersteuning dient. Niet een keer overstemt de muziek de acteurs waardoor zij de kans krijgen de emotie goed over te brengen.

Marleen van der Loo speelt Roos. Een alleenstaande moeder die op het punt van sterven is, maar ook speelt ze de Roos die ze was voordat ze zou sterven. Marleen weet als geen ander emotie in haar stem te leggen, wat een vakvrouw! Ze speelt een sterke v rouw, vol hoop zonder dat het sentimenteel wordt. Ze rouwt niet alleen om haar eigen ziekte, maar ook om het feit dat haar man is overleden. Keer op keer weet ze de snaar op de juiste manier te raken. Het moment waarop ze ontdekt dat ze ziek is, is zo hartverscheurend om het nog maar niet te hebben over haar acteerprestaties op het moment dat ze stervende is. Een aantal keer tijdens de voorstelling heb ik mij echt doen afvragen hoe ze dit keer op keer kan spelen. Het lijkt zo echt en het is zo zwaar beladen, als je in de zaal al tot huilend aan toe zit, hoe moet zij zich dan wel niet voelen?”

Gelukkig krijgt ze ook haar grappige momenten waarin zij zich heerlijk mag uitleven en helemaal ‘’los’’ kan gaan.

Pieter van Nieuwenhuyze speelt Wim. Een jongen die net voor zijn 19e verjaardag in een studentenwoning gaat wonen, eentje die zijn moeder nog voor hem geregeld heeft voordat zij stierf. Als peuter heeft Pieter een geweldige grijns op zijn smoel, zo ontzettend herkenbaar. Het verdriet om zijn moeder is tekenend op zijn gezicht en de liefde die hij voelt voor Iris straalt in zijn ogen. Pieter, in Nederland vooral bekend door het veelvoudig spelen van de understudy rol Marius in de musical Les Miserables, krijgt in deze rol de kans zijn talent goed te laten zien. Vocaal is hij ijzersterk, zeker wanneer hij het klein houdt. Dan zingt hij zo breekbaar en is het verdriet zo voelbaar. Wanneer hij belt ( schreeuwend zingen ) zie en hoor je de onmacht. Zijn acteerwerk is van hoogstaand niveau, de eenvoud waarin hij wisselt van verdrietig naar verliefd is fenomenaal.

Lotte Geertsma speelt Iris. Iris is het buurmeisje van Wim. Een vrolijke spring in het veld die van haar hart geen moordkuil maakt. Ze vecht met haar liefde tegen de muur van Wim op, die hij na het overlijden van zijn moeder heeft opgebouwd. Lotte straalt zodra zij op het toneel verschijnt. Ze heeft een open blik en is een frisse verschijning. Tot over haar oren is zij verliefd, of dit echt is of geacteerd weet alleen Lotte. Haar stem klinkt als een klok. Het is duidelijk, we zullen nog veel van haar gaan horen.

Na de voorstelling was werkelijk waar iedereen stil, je hoorde hier en daar nog een snik, maar dat was alles. Niet alleen het publiek had een brok in zijn keel, ook de acteurs moesten zichtbaar even bijkomen. ‘’Een leven zonder jou’’ is geen gezellige avond uit maar wel een prachtig stuk met fantastische acteurs die kanker bespreekbaar weten te maken.
Het zal mij verbazen als Marleen van der Loo voor deze rol geen award weet te winnen. Wat zij doet is zo verbazingwekkend, zo puur gebracht, daar zijn geen woorden voor.

‘’Een leven zonder jou’’ is te zien in België en Nederland tot en met 19 december te zien. Voor de exacte speellijst www.eenlevenzonderjou.com

Vier (David)sterren!

Je Anne

Maandag 1 november 2010 ging in het theater in Hoorn de musical JeAnne in première. Een integer stuk, vol emotie wat een deel van onze geschiedenis vertelt.

Door Esther Derksen
03-11-2010

Het is vrijdag 12 juni 1942. Anne Frank is jarig en krijgt voor haar verjaardag een dagboek. Dit dagboek noemt zij later Kitty. In haar dagboek beschrijft zij haar dagen in het Achterhuis en haar gevoelens daar. Het Achterhuis is een kleine ruimte achter een boekenkast in het voormalige kantoor van haar vader. In deze ruimte wonen tijdens de Tweede Wereld Oorlog acht mensen waaronder Anne Frank. Anne Frank is een doodgewoon meisje wat opeens geen vrijheid meer kent. Wat ze nog wel kan is schrijven, dat doet ze veel in haar dagboek. Begin maart 1945 overlijdt Anne in een strafkamp, vlak voordat de oorlog ten einde zou zijn. Haar vader Otto Frank is de enigen van de acht die de oorlog wel overleeft. Hij besluit het dagboek van Anne te publiceren. Hiermee komt toch nog Anne’s grootste droom uit:’’ Een beroemd schrijfster worden.’’

Je Anne is gebaseerd op dit dagboek. De stukken die Anne tijdens de voorstelling zingt, komen letterlijk uit het dagboek. Er is gekozen voor een minimalistisch decor wat goed bij deze voorstelling past. De acteurs zijn niet allemaal even bekend van naam, maar zeer zeker wel goed gecast. Het verhaal zit vol emotie. Emoties die soms ook hard bij de acteurs aankomen. Het is dan ook niet onverstandig om zakdoekjes mee te nemen omdat menig één een traantje weg pinkt.
Een van de mooiste scenes in het verhaal is de viering va Chanoeka. Een Joods feest. In deze scene worden er één voor één kaarsjes aangestoken, waarbij prachtig gezongen wordt.

Abke Bruins speelt Anne Frank, een rol die ze heel goed weet neer te zetten. Ze is speels, zoals een 13/14 jarige is, maar ook ingetogen en volwassen. Haar stem is loepzuiver en breekbaar. Breekbaar zoals past in deze voorstelling omdat ze in continue angst leeft. Bruins is perfect gecast, je durft bijna te zeggen dat zij Anne is, ware het niet dat dat in dit geval erg ongepast is.

Sanne Bosman speelt de rol van Margot, de oudere zus van Anne. Veel tekst heeft Bosman niet, zeker aan het begin niet. Wel staat zij de gehele voorstelling op het podium, net als de andere acteurs. Op het podium zien we haar bezig met haar leven in het achterhuis. Zonder tekst weet Bosman met haar acteerwerk te imponeren, het is duidelijk dat Margot een veel rustiger meisje was en alles over haar heen liet komen. Haar solo is sterk, vol emotie die voelbaar is in de hele zaal.

Levi van Kempen, bij het grote publiek bekend van ONM, is Peter van Daan. Lang is hij stil, maar als hij dan uiteindelijk gaat zingen rest er niets meer te zeggen dan: ‘WOW!” Ook acteert Van Kempen geloofwaardig. Zijn frustraties van het niets kunnen en mogen in het Achterhuis zijn zo ontzettend voelbaar in de zaal. Zijn duet met Bruins is de tranentrekker van de show, een pracht nummer, wat goed wordt gebracht.

Niet alleen deze drie jonge talenten weten zich goed in te leven in hun rol, ook de vijf andere personages worden neergezet zoals Anne ze beschreef aan Kitty, haar dagboek. Stuk voor stuk acteren zij allen waanzinnig goed en geen noot wordt er vals gezongen.

Je Anne is een voorstelling vol emotie, niets is gedramatiseerd of afgezwakt. Puur dat wat er gebeurde tijdens de Tweede Wereld Oorlog en wat Anne beschreef in haar dagboek wordt verteld. Na de voorstelling besef je pas hoe goed je het hebt en ook hoe onbegrijpelijk het is dat er nog steeds oorlogen zijn.

Je Anne is een voorstelling die je MOET gaan zien. Tot en met 27 februari speelt deze voorstelling door heel Nederland. Op www.hitmusical.nl tref je de exacte speellijst aan.

Achtste Groepers Huilen Niet

Musical achtste groepers huilen niet.

Op zondag 10 oktober 2010 ging Achtste Groepers Huilen Niet in première, helaas waren wij toen verhinderd Gisteren, 21 oktober, mochten we alsnog gaan kijken bij deze muziektheatervoorstelling in het kleine, intieme Walhalla theater in Rotterdam. Ik schat dat er in dit theater plaats was voor zo’n 50 personen en de afstand tussen het publiek en het toneel bedroeg, grofweg, een centimeter of twintig. Voordeel daarvan is dat geen detail ons ontging en dat we bijna letterlijk onderdeel waren van het stuk dat werd opgevoerd.
Het verhaal
Het stuk vertelt het verhaal van groep acht van juf Ina, zoals Jacques Vriens dit in 1999 beschreef in zijn gelijknamige boek. In deze achtste groep staan de Cito-toets, het schoolkamp en de (eind-) musical centraal, net als in de meeste achtste groepen. In deze klas is er echter ook de strijd om het trapveldje dat centraal staat. Is dit veldje nou voor de jongens of voor de meiden of voor iedereen die graag wil voetballen? Om voor dit probleem een oplossing te vinden wordt er een voetbaltoernooi georganiseerd en ook dit is een belangrijke gebeurtenis in deze groep. Echter het belangrijkste wat er in dit laatste jaar van deze groep gebeurt, is dat Akkie ernstig ziek wordt. Zelfs zo ernstig dat ze overlijdt.
Nu zijn we flink wat jaren verder en deze achtste groepers zijn inmiddels ‘volwassen’ twintigers. Joep (gespeeld door Theun Plantinga) en Elise (gespeeld door Ida van Dril) spreken, sinds hun vertrek uit deze groep , elke vijf jaar af bij het fietsenhok van de school. Ze halen daar herinneringen op aan ‘hun’ groep acht. Wat gebeurde er allemaal ook alweer? Wat voelden Elise en Joep daar nou precies bij en hoe kijken zij nu, zoveel jaren later, terug op die roerige tijden in groep acht? In deze muzikale theatervoorstelling is het publiek getuige van deze ontmoeting en vindt het publiek de antwoorden op deze vragen

De voorstelling
Het hele stuk wordt gespeeld door slechts twee acteurs: Theun Plantinga en Ida van Dril. Zij vertolken niet alleen de leidende rollen van Joep en Elise, maar ze geven ook gestalte aan de rol van Akkie’s ouders en ook de stemmen van de klasgenoten en juf Ida worden door Theun en Ida neergezet. Ook het personage Akkie en de fysieke gestalte van dokter Snor (waarvan de stem overigens is ingesproken door Jacques Vriens himself) worden door het duo opgevoerd.

Je zou denken dat deze persoonswisselingen voor het jonge publiek nogal verwarrend kunnen werken. Eerlijk gezegd was ik daar ook bang voor. Toen ik echter bij een van deze wissels om mij heen keek en oplette hoe de zaal vol met kinderen daarop reageerde, moest ik constateren dat ik de kinderen onderschatte: de wissels worden door de kinderen prima begrepen. “Nu zijn het de ouders van Akkie.”, hoor ik een van de kinderen zeggen. Dit betekent dat Theun en Ida elk personage dat zij neerzetten zo’n herkenbaar stukje elan meegeven, dat je haast niet meer in de gaten hebt dat je naar een tweekoppige cast zit te kijken.

Het hoofdonderwerp van het stuk is, voor kinderen, geen eenvoudig onderwerp. Op een speelse wijze wordt uitgelegd wat de diverse termen die samenhangen met leukemie nou eigenlijk betekenen. Dokter Snor legt uit wat leukemie precies is en wat een chemokuur nu eigenlijk doet, door het te vergelijken met vrachtwagentjes. Akkie maakt daar haar eigen versie van door middel van, hoe kan het ook anders, een voetbalwedstrijd. FC Leukemia, bloedplaatjes, chemo’s…alles komt in het voetbalspel aan bod en dat maakt het geheel erg begrijpelijk voor de jonge bezoekers. Door deze manier van uitleggen, wordt het zware thema ‘kanker’ niet nóg zwaarder gemaakt dan het al is.

De klas waarin zich dit allemaal afspeelt, wordt uitgebeeld met houten hoofden die de leerlingen voorstellen. Rennend en vliegend bewegen Theun en Ida zich van hoofd naar hoofd om het afgebeelde karakter te laten praten. Hoe gek dit ook klinkt, het stoort in het geheel niet. Het enige storende voor mij is hooguit dat mijn naamgenoot Laurens, die ook in deze klas zit, wordt neergezet als een lief en zachtgekookt ei dat alleen maar hoge cijfers haalt. (je snapt dat dit laatste met een knipoog gelezen dient te worden)

Een fietsenhok is het decor van deze voorstelling, daarvoor ligt een grasmatje met een bal erop. Het fietsenhok wordt in een handomdraai deels omgetoverd tot ziekenhuiskamer, waarin we vanachter een schimmendoek onder andere zien hoe bij Akkie een beenmergpunctie wordt uitgevoerd. Alle scènes met Akkie spelen zich op deze plek af.

De liedjes die voor deze voorstelling worden gebruikt, zijn niet speciaal voor deze voorstelling geschreven. Toch passen ze perfect in het stuk en de nummers zorgen ook voor de nodige kippenvelmomenten; in ieder geval bij bovengetekende. De nummers komen van de cd ‘Stilte, opname’ van Arthur Umbgrove. Op deze cd zingen Arthur Umbgrove en Birgit Schuurman liedjes met teksten naar verhalen van patiëntjes uit het Emma Kinderziekenhuis. Plantinga en Van Dril zingen de liedjes in de voorstelling zelf en dat doen zij met verve! Het nummer ‘je woont hier’ (waarin wordt verteld dat Akkie er nog helemaal bij hoort en dat, waar ze ook is, nog altijd bij Elise en Joep woont) maakt heel héél erg veel indruk. Het aantal liedjes is niet groot, maar de liedjes die gezongen worden zijn zo sereen en treffend, dat de slogan ‘less is more’ hier zeer zeker opgaat!

Ik vind de voorstelling ook erg educatief. Het proces van Akkie’s ziek zijn en hoe vrienden en klasgenoten daarmee omgaan is erg leerzaam. De vragen die de kinderen in de voorstelling (de houten hoofden waar ik eerder over schreef) stellen, zijn precies de vragen waar kinderen in het publiek ook graag de antwoorden op willen hebben. Toen ik na afloop van de voorstelling sprak met Ida en Theun, vertelden zij dat ze de voorstelling ook gespeeld hebben voor groepen waarin het hoofdonderwerp van het stuk realiteit is (geweest). Helaas krijgen de meesten van ons vroeg of laat te maken met kanker en ik ben er sterk van overtuigd dat deze voorstelling eraan bijdraagt hier goed mee om te gaan, of om de gebeurtenissen een plekje te kunnen geven.

Nu moet niet gedacht worden dat het stuk een en al ernst is. Er is gelukkig veel ruimte voor een hoop humor en de ‘way over the top-’ kat van Akkie (neergezet door Plantinga) maakt iedereen in het publiek tussen de tranen door aan het lachen.

Al met al mag dit een muzikale voorstelling genoemd worden die alles in zich heeft. Van leerzame stukken, tot stijlvolle humor, tot emotionele hoogte- en dieptepunten…alles passeert in dit stuk de revue. Ook al is dit een kindervoorstelling, ik ga in mijn werk als docent Nederlands mijn uiterste best doen om met een van mijn klassen naar deze voorstelling te gaan, want ik wil me graag nog een keer laten raken door het meesterwerk dat Theun en Ida mij gisteren hebben laten zien!

In samenwerking met het AMC Kinderziekenhuis/Emmapodium en Uitgeverij Van Holkema & Warendorf/Unieboek BV heeft producent Van Engelenburg Theater een speciaal lessenpakket samengesteld dat kan dienen als waardevolle toevoeging op de voorstelling.

Door: Laurens Heuzinkveld

Met een schaterlach die in de wijde omtrek te horen is, toch in katzwijm vallen

Gelaarsde kat

Toen ik vorige week ziek thuis zat, vroeg ik mensen wat ik nou kon doen om snel weer beter te worden. Iemand zei mij dat ik “Zaterdag naar De Gelaarsde Kat moest komen en dan weer vrolijk het theater moest verlaten”. Ruim negenhonderd mensen waren zaterdagavond 16 oktober 2010 getuige van de première van het derde sprookje dat Van Hoorne Theaterproducties op de planken brengt. Het Parktheater in Eindhoven was omgetoverd tot een ware feestlocatie waar we werden ontvangen met koffie, thee en heuse Gelaarsde Kat chocoladelollies! Zoals je mag verwachten bij een familievoorstelling waren er onder alle genodigden een flink aantal kinderen aanwezig. Alle juiste randvoorwaarden om naar dit sprookje te gaan kijken, zijn gecreëerd…tijd om te beginnen!

De molenaar vertrekt met zijn ezel naar Parijs en hij verdeelt zijn bezittingen over zijn kinderen. Zijn oudste zoon Sebastiaan (Roy van den Akker) krijgt de molen en zijn jongste zoon Christiaan (Geert Hoes) krijgt de kat (Maud Mulder). De verdeling lijkt niet erg eerlijk, tot blijkt dat de kat geen gewone kat is. De kat beweert alle wensen van jongste zoon Christiaan te kunnen vervullen. Christiaan wil graag met de prinses (Femke van der Meeren) trouwen en om dat te realiseren ‘verandert’ de gelaarsde kat de arme molenaarszoon in de rijke Markies van Carrabas.

De koning (Bart Mijnster) en koningin (Sandra Dijkstra) zijn op zoek naar een man voor hun dochter. Ter gelegenheid van de verjaardag van de koning bezoeken zij alle dorpen in het land. Alle mannen in het land zijn opgeroepen zich op te werpen als de mogelijke aanstaande echtgenoot van de prinses. Dit is dé gelegenheid voor de gelaarsde kat om te laten zien wat ze waard is. Gaat het haar lukken ervoor te zorgen dat Christiaan met de prinses gaat trouwen?

Er zijn echter kapers op de kust. Het tovenaarsduo Fien (Esther van Santen) en Titus (Michael van Hoorne) aast op de troon en zij bedenken een toverspreuk om de koning en koningin te verslaan, zodat Fien en Titus hun plek kunnen innemen. Lukt het hen om de nieuwe leiders van het land te worden? Lukt het de gelaarsde kat om haar belofte aan Christiaan waar te maken? Om daarachter te komen, moet je toch echt naar een van de ruim zestig theaters in het land, waar dit sprookje te zien zal zijn tot mei 2011.

De voorstelling

Als de ouverture start en het gordijn opengaat, maken we kennis met een dorp waar de bewoners druk bezig zijn om alles in gereedheid te brengen voor de koningsdag. Roy van den Akker is de zingende verteller van het stuk en hij neemt ons mee in het verhaal. Gelijk wordt duidelijk dat Roy niet voor niets deel uitmaakt van de formatie Los Angeles The Voices, want wat is deze jongen vocaal sterk. In zijn rol komt hij vaker voorbij om ons zingend te vertellen hoe het verhaal verder gaat en daarmee is hij voor mij een belangrijke drager van het stuk.

Als ons duidelijk is wat er staat te gebeuren in dit dorp, draait het Anton Pieck-achtige decor zich en maken we kennis met de koninklijke familie. Bart Mijnster geeft de rol van koning op schitterende wijze gestalte. Op dit moment denk ik nog dat Bart voor de humor in het stuk gaat zorgen. De koning zit slapend in zijn troon, terwijl een van de lakeien slapend naast hem ‘de wacht staat te houden’. De combinatie met Sandra Dijkstra, die de rol van de koningin speelt, werkt fantastisch. De koning lijkt een door eten geobsedeerde goedzak te zijn die niet zoveel geeft om status en macht, terwijl vrouwlief van mening is dat de juiste man voor hun dochter toch minstens zeventien kastelen moet bezitten. Prinses Lise komt wat timide over en zij lijkt zich beter te kunnen vinden in de visie van vader. Een niet-onbelangrijk gegeven, aangezien er een man gezocht wordt voor háár.

Als het decor voor de tweede keer draait, zien we het tovenaarsduo. Lachen, gieren, brullen! Michael van Hoorne en Esther van Santen werken op onze lachspieren. De kinderen die in de zaal zitten kunnen maar moeilijk stoppen met lachen en ik betrap mezelf erop dat ik wat gegeneerd om me heen kijk of er niemand is die mijn (uit duizenden herkenbare en veel te harde) schaterlach heeft gehoord. De grappen die het stel maakt, zijn niet alleen voor de kinderen leuk, maar ook aan de volwassenen is gedacht. In de interviews die ik eerder had met Maud Mulder, Geert Hoes en Martijn Mulders is mij gezegd dat ook de niet-kinderen zich prima zouden vermaken en ik moet ze gelijk geven. Martijn zei mij dat er ook grappen in het stuk verwerkt zitten die de kinderen niet zullen begrijpen en de volwassenen wel. Hierdoor ging ik met hoge verwachtingen naar het parktheater, maar de verwachtingen zijn meer dan 100 % waargemaakt. Het voert te ver om inhoudelijk over deze grappen te schrijven; deze grappen moet je echt gaan meemaken in het theater!

Het tovenaarsduo krijgt zonder moeite het 920 man tellende publiek uit de stoel om ze te helpen toveren. Dit roept bij mij een dubbel gevoel op. Het is een hele kunst om het publiek actief bij je voorstelling te betrekken en daarin slaagt dit duo moeiteloos. Maar als je je bedenkt dat deze tovenaars van plan zijn de koning en de koningin te betoveren met deze toverspreuk (en dus ‘de slechterikken’ van het stuk zijn), vraag ik me af of het publiek dit nog wel weet; immers: erg aardig is het natuurlijk niet van ons dat we allemaal “ali bali rannanna” zingen om de tovenaars te helpen met het oefenen van hun toverspreuk. Maar aardig of niet aardig, het is wel heel erg leuk!

Gelukkig zijn de twee tovenaars niet de enigen die iets bijzonders kunnen, want al snel ontmoetten we Maud Mulder in haar rol als de gelaarsde kat. Met een ‘miauw’ die beter is dan die van míjn katten en een hoop stoom ontmoet Christiaan deze sexy kat. Dat Maud professioneel zangeres is, is duidelijk te horen en na haar eerdere rollen in de sprookjesmusicals van Van Hoorne, laat Maud duidelijk zien dat ze als actrice ook absoluut meetelt! Het is Van Hoorne gelukt de kat het sexy image te geven dat ze voor ogen had. In een van de liedjes impliceert de kat echter dat ze ‘listig’ is en dat valt mij een beetje tegen. Ik vind de kat erg dienstbaar en buitengewoon vriendelijk en alert, maar gemeen of listig vind ik haar zeer zeker niet en misschien is dat, gezien het karakter van de voorstelling, maar goed ook.

Geert Hoes laat zich, als Christiaan en als Markies van Carrabas, door het stuk leiden door de kat. Geert heeft een prettige zangstem en als acteur laat hij zien dat hij een ervaren professional is die zijn mannetje staat: de juiste man op de juiste plek. Ziet Geert er als Christiaan nog wat slonzig uit, als Markies staat Geert er als een rijke, stijlvolle, adellijke figuur. Christiaan moet er overigens wel wat voor over hebben om aan zijn mooie Markieskledij te komen, maar voor de mensen in de zaal is het totaal geen onprettig gezicht te zien wat Christiaan daarvoor over heeft.

In de voorstelling waarin ik veel en (zoals ik eerder al aangaf, belachelijk) hard gelachen heb, was er ook een moment dat zelfs ik met open mond en ontspannen stembanden op het puntje van mijn stoel zat. De credits hiervoor gaan zonder twijfel naar Femke van der Meeren. Als zij in een lied haar liefde verklaart aan haar ‘mooie Markies’, val ik (hoe toepasselijk) in katzwijm. Ik vraag me gelijk af waarom ik nog niet eerder van deze dame gehoord heb, maar de gedachte dat ik nog heel veel van haar gá horen (en daar ben ik van overtuigd) stelt me weer gerust!

Het ensemble heeft ook een duidelijke plek binnen het stuk. De met Frans accent sprekende lakeien zingen met verve de koning toe als zijn verjaarsdiner wordt opgediend, terwijl we deze zelfde acteurs eerder nog als dorpsbewoners hoorden zingen dat iedereen juicht voor de koning. Snelle kledingwissels en een vocaal sterk ensemble maken deze voorstelling van A tot Z af; alles klopt in dit stuk!

Van Hoorne is er wederom in geslaagd een schitterende familievoorstelling de Nederlandse theaters in te toveren. Toen Michael van Hoorne, die de algemene leiding over deze productie heeft, tijdens de afterparty het woord tot ons richtte, benoemde hij de enorme groepsdynamica tussen cast en de algehele crew. Dat er met onwijs veel passie gewerkt is aan dit stuk zie je in alles terug. Bart Mijnster heeft zich, naast het vertolken van de rol van koning Louis, beziggehouden met het script en het decor en daarvoor verdient hij alle lof! Marcel Smid heeft als regisseur het beste uit de twaalfkoppige cast naar boven weten te halen. Tijdens de twee repetitiemomenten die ik mocht bijwonen heb ik kunnen zien hoe Marcel bezig was met het verfijnen van het spel en het resultaat is iets waar hij buitengewoon trots op mag… nee…MOET zijn! De vrolijke muziek van Floris de Haan vermaakt mij nog steeds als ik in de auto naar mijn De Gelaarsde Kat-cd luister. Ik waan me dan weer even in het Eindhovense theater en ik zie dan de prachtige kostuums en de even prachtige decors weer helemaal voor me.

Trouwe lezers weten dat ik mij herhaaldelijk heb afgevraagd of deze musical ook leuk is voor de niet-kinderen. Ik vroeg de acteurs die ik sprak allemaal of mijn vrienden en ik ook van deze musical zouden kunnen genieten. Inmiddels kan ik je vertellen dat dat absoluut kan! De kinderen in de zaal maken het wel dat je in de juiste sfeer komt, dus ik roep jullie allemaal zeer dringend op om ergens kinderen vandaan te toveren (buurkinderen, nichtjes, neefjes, ga bij de crèche werken desnoods) en vooral te gaan kijken naar deze amuserende, grappige en absoluut vrolijk makende familiemusical. Duidelijk mag zijn dat ik de tipgever waar ik in de eerste zin van dit stuk naar verwijs, zeer erkentelijk ben. Mijn missie is geslaagd, want ik ben heel, héél vrolijk de zaal uitgelopen na deze vermakelijke voorstelling. Nu is de beurt aan jullie!

Kijk voor de speellijst op www.gelaarsdekatdemusical.nl en reserveer tijdig je kaarten!

Om alvast in de stemming te komen of juist om nog even na te genieten, verloten we deze week de cd van de Gelaarsde Kat De Musical. Hoe je deze cd kunt verdienen? Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn. In mijn recensie vertel ik dat ik in katzwijm ben gevallen van het zangtalent van Femke van der Meeren. Vertel ons van welk musicalmoment jij in katzwijm bent gevallen en vooral waarom dit gebeurde. Mail je antwoord voor 25 oktober 12.00 uur naar prijsvraag@puurtheater.nl onder vermelding van De Gelaarsde Kat. Zorg er tevens voor dat je ons volgt op twitter. www.twitter.com/puurtheater

Door: Laurens Heuzinkveld

We Will Rock You!

We Will Rock You Logo

Woensdag 13 oktober vond in het Beatrix Theater te Utrecht de regionale première van de rockmusical We Will Rock You plaats. WWRY is een musical gebaseerd op 25 grote hits van Queen

WWRY speelt zich af in de toekomst in een perfecte wereld. Hoe we aan die perfecte wereld zijn gekomen wordt aan het begin van de musical duidelijk gemaakt met projectieschermen.
We leven in de tijd van de Gaga girls, Gaga muziek en Gaga kleding. Engels is een verboden taal, net als dat zelfgemaakte muziek verboden is. Aan het hoofd van deze perfecte wereld staat de Killer Queen ( Pia Douwes ). Zij is tegen het Engels, de Bohemiens en mensen met een eigen mening. Zij rust niet voordat dat allemaal is uitgeroeid.
Galileo ( John Vooijs ) is een jongen die flarden van Engelse teksten in zijn hoort. Tevens is hij niet als de Gaga mensen, hij wil zelf muziek maken en heeft een eigen idee van het leven. Zijn vriendinnetje Scaramouche ( Marjolein Teepen ) is liever alleen op de wereld als dat zij behoort tot de Gaga girls. Met zijn tweeën gaan ze weg, opzoek naar waar nog echte muziek is. Tijdens hun zoektocht komen zij de Bohemiens Ozzy (Floortje Smit ) en Britt ( Charly Luske ) tegen. Samen met hen gaan zij opzoek naar de echte instrumenten die verstopt zijn onder de ‘’Rocks’’

Omdat Engels de verboden taal is, zijn enkele nummers van Queen vertaald naar het Nederlands waaronder het nummer Radio gaga waarmee de show wordt geopend.
De choreografie past goed bij de show, daar waar het om vrijheid gaat, zie je dat de spelers vrij om kunnen gaan met bewegen, zij hun eigen manier van bewegen kunnen toepassen, maar we zien ook dat de Gaga girls zich allemaal op dezelfde manier bewegen. Dit past perfect bij deze voorstelling.

John Vooijs, bekend van de zoektocht naar Joseph, speelt de mannelijke hoofdrol in deze show. Hij heeft eindelijk een jas gevonden die perfect sluit en er voor zorgt dat zijn sterke kanten worden belicht. John die van nature een rauw randje op zijn stem heeft zitten is een geweldige Galileo. Zelfs als je geen woord Engels zou kunnen verstaan weet je waar hij het over heeft. Zijn bewegingen, mimiek, acteerwerk maar vooral de overtuiging in zijn zang is van zeldzame hoge klasse. John laat met deze rol zien dat hij een show kan dragen en het publiek met hem mee kan krijgen. Bij ‘’ I want to break free’’ gaat de zaal volledig uit zijn dak.

Marjolein Teepen, bekend geworden door haar deelname aan ook een zoektocht en wel die van Evita is niet meer te herkennen. Wat een verandering, wat een groei en wat een stem. Deze vrouw heeft het allemaal. Een enorme beheersing over haar lichaam, alles lijkt ze te doen met het grootste gemak, nooit hoor je dat ze in ademnood komt, of een noot niet haalt. Ze heeft een geweldig goede uithalen en een gezichtsexpressie waar je u tegen zegt. Ze krijgt het zelfs voor elkaar om musicalkoningin Pia Douwes van het toneel te blazen. En daarvoor moet je echt van goede huize komen.

Het samenspel tussen John en Marjolein is magnifiek. Wat zij op het podium doen, komt de zaal in. Je voelt hoe verliefd ze zijn, hoe ze zoekende zijn naar zichzelf, elkaar, de liefde en de muziek. Niet vaak zien we dit allemaal terug in één acteur (in dit geval zelfs in twee). Wat ons betreft zijn de musicalawards voor beste mannelijke en vrouwelijke hoofdrol van dit jaar vergeven.

Floortje Smit, speelt Ozzy. Alweer een idols kandidate die maar musical gaat doen, is het eerste wat je denkt als je haar naam op het affiche ziet. Het lijkt wel of iedere soloartiest zijn toevlucht neemt tot de musicals. Vaak zijn het geweldige zangers maar blijft de beleving weg. Floortje is een uitzondering. Zij weet precies de juiste snaar te raken. Ze overtuigt en heeft als actrice iets mysterieus waardoor je geboeid naar haar blijft kijken tot het laatste moment. Floortje is een echt podiumbeest. En het moet gezegd worden, wat een soepele heupen!

Charly Luske komt als Brit wat minder goed uit de verf. Het lijkt alsof hij alles klein en bij zichzelf wilt houden en daardoor de zaal niet inkomt. Hij zingt goed, af en toe wat geknepen, maar zijn acteerwerk overtuigt niet, alsof hij niet in zichzelf gelooft waardoor de beleving niet aankomt in de zaal.

Pia Douwes, de musicalkoningin van Nederland, mag toch wel gezegd worden. Komt niet helemaal tot haar recht in haar rol als Killer Queen. Haar stem is zoals altijd geweldig. Geen enkele noot is vals en het lijkt alsof ze alles met het grootste gemak zingt. Ook is er niets op haar acteerwerk aan te merken, ze doet wat ze moet doen, alleen zo lijkt, doet ze dit zonder passie en plezier en dat is nou juist wat Pia zo Pia maakt. Alsof ze al haar talent aan John en Marjolein heeft gegeven tijdens de workshops van de Op zoek naar shows.

Dan mag de band nog benoemd worden, band ja, ditmaal is er geen sprake van een orkest. De band doet mee gedurende de hele show. Ze staan op het toneel, in plaats van onder het toneel, verschijnen in enkele scenes zelfs letterlijk op toneel.

WWRY is een gezellige avond uit als je houdt van de muziek van Queen, geen problemen hebt met zo nu en dan een vertaling en niet opzoek bent naar een sterk verhaal. WWRY kent goede choreografieën, een super band en meer dan geweldige hoofdrolspelers, aan een verhaal ontbreekt het echter.

Mariska ooit misschien een ruwe diamant, nu a diamond forever!

Mariska van kolck logo

Maandagavond 4 oktober ging in theater De Flint in Amersfoort de solotour ‘’Moviestars’’ van Mariska van Kolck in première. Moviestars is haar tweede solotour, eerder stond zij al met ‘’ Top of the world’’, een ode aan The Carpenters, in de Nederlandse theaters.
Het decor van Moviestars is eenvoudig gehouden. Vijf orkestleden die zo zijn opgesteld dat ze voor iedereen in de zaal zichtbaar zijn, een stoel voor Mariska, met haar naam erop! En een achtergrond die afhankelijk van de sfeer, blauw, paars, rood of oranje kleurt. Een setting die ideaal is voor Mariska, haar stralende persoonlijkheid komt zo nog beter tot uiting.

Mariska vertelt tijdens de show waarom ze met Moviestars de theaters in wilde. De nummers die ze zingt zijn nummers van actrices die zij bewondert, haar idolen dus. Actrices die vaak zijn onderschat of enkel werden beoordeeld op hun uiterlijk. Niemand hield rekening met de schijn die ze op moesten houden omdat de pers hun altijd op de hielen zat. Actrices die ook zomaar van het ene op het andere moment in het niets zijn verdwenen.
Mariska vertelt ook dat ze al vele rollen heeft mogen spelen, een dame van lichte zeden, een lieve moeder, een moordenares, maar nog nooit een onschuldig buurmeisje. Pardoes verschijnt er een onschuldig buurmeisje ten tonele.

Mariska is veelzijdig, een geweldige actrice die alles kan spelen wat ze wilt. Nog steeds onvoorstelbaar goed kan dansen ( zeker voor iemand van bijna 47!) en wat een benen! Mariska bruist ook nog van de energie en bezit daarnaast ook nog eens over een geheel eigen stemgeluid. Alles wat ze zingt, zowel in het Duits als in het Engels is perfect verstaanbaar en op het moment dat je tijdens de show denkt te gaan indutten weet zij met ‘’ Strong Enough’’ van Cher een feestje te bouwen.

De show zit vol ontroerende momenten, ‘’ The look of love’’ weet zij bijvoorbeeld heel integer te brengen, in de zaal is het zo stil dat je een speld kan horen vallen. Tijdens ‘’Que Sera, Sera’’ daarentegen lukt het haar de hele zaal zachtjes mee te laten zingen. ‘’9 to 5’’ is werkelijk waar een feestje en tijdens enkele nummers van Marilyn Monroe probeert ze haar eigen echtgenoot te verleiden wat leidt tot hillarische momenten. ‘’ Papa can you hear me’’ uit de musical Yentill is de tranentrekker van de avond. Niet alleen het publiek pinkt her en der en der een traantje weg, ook Mariska zelf houdt het niet helemaal droog.

De kleding is goed uitgezocht en past goed bij de show. Mariska verkleedt zich tijdens de show een paar keer razendsnel. Aan het begin heeft ze een broekpak aan met een split van heb ik jou daar waarin haar sexy benen extra worden benadrukt. Draagt ze, hoe kan het ook anders, tijdens de nummers van Marilyn Monroe een Marilyn Monroe achtig jurkje en kiest ze tijdens de door haar persoonlijk verkozen nummers een elegante avondjurk.

Ook het orkest, bestaande uit: ‘’ Ed Boekee, Bart van Hoof, Jeroen Molenaar, Lené te Voortwis en Leon Mennen, mag er wezen. Ze spelen goed, maar weten dat het vanavond om Mariska draait. Misschien is dat wel wat hen zo goed maakt. Tevens mogen zij ook fungeren als backing vocals wat ze niet geheel onverdienstelijk doen.

Moviestars is een gezellige avond uit, die je mee terug neemt naar de tijd van toen.
Wil jij deze show ook zien? Dat kan! Vertel ons wie jouw favoriete actrice is en waarom. Stuur je antwoord voor maandag 18 oktober 12 uur naar prijsvraag@puurtheater.nl onder vermelding van je naam, adres en 3 voorkeursdata waarop jij de show wilt gaan zien. Zorg er tevens voor dat je puurtheater volgt op Twitter. www.twitter.com/puurtheaterZelf kaarten kopen kan natuurlijk ook. Surf daarvoor naar www.mariskavankolck.nl tevens tref je daar ook de speellijst aan.

Tijd voor Mega Mindy!

visual poppenmeester

Zaterdag 25 september ging in de Tilburgse schouwburg de nieuwe en alweer tweede theatershow van Mega Mindy in première. Dit keer gaat Mega Mindy de strijd aan met de poppenmeester: een geheimzinnige magiër. Een musical boordenvol actie, grappige momenten en bekende liedjes zoals ‘Tijd voor Mega Mindy’ en ‘Toby Toby’.

De voorstelling begint met een heldhaftige actie waarin Mega Mindy (Free Souffriau ) met het bekende nummer ‘Mega Mindy tijd’ direct afrekent met de geheimzinnige magiër. Althans, dat denkt ze…

De Tilburgse schouwburg komt direct tijdens het eerste nummer in de vrolijke Mega Mindy sfeer, mede door de zuivere en heldere stem van Free Souffriau en het bekende roze Mega Mindy-kostuum.

Alles lijkt volledig onder controle. Terwijl opa en oma lekker op vakantie zijn neemt commissaris Migrain (Anton Cogen) Mieke en Toby (Louis Talpe) mee naar de voorstelling van ‘De Poppenmeester’. Commissaris Migrain, Mieke en Toby melden zich vanuit het publiek aan als vrijwilligers en worden door de poppenmeester El Saher en zijn assistente Gamila (Bente van den Brand) met het woord ydnim agem onder hypnose gebracht.

Aan het publiek te horen is Toby niet alleen populair bij Mieke/Mega Mindy, maar ook bij de gillende kinderen die iedere keer ‘Toby’ roepen als hij op het podium komt lopen. Dit kan natuurlijk ook niet anders. Louis Talpe is een leuk gezicht voor jong en oud om naar te kijken.

Bente van den Brand springt er absoluut uit met haar rol als assistente van de poppenmeester. Wederom laat zij met haar tijdloze humor en klassieke zangstem weten dat ze na haar rol als hysterische Jane in Tarzan en brave Mary Poppins tijdens het Avro programma Op zoek naar Mary Poppins terug is van weg geweest.

Na de show gebeuren er echter allemaal rare dingen. Niemand is zichzelf meer en Mieke is verdrietig als Toby tijdens een hypnose verliefd wordt op Gamila. Ook het geheim van Bliep is plotseling verdwenen uit de kluis van het politiebureau.

Wanneer zelfs Mega Toby zich tegen Mega Mindy lijkt te keren, is de chaos compleet. De superheldin staat er alleen voor en zal haar uiterste best moeten doen om ook dit probleem weer tot een goed einde te krijgen. Gelukkig zijn Mega Toby en Mega Mindy samen onverslaanbaar en is het uiteindelijk eind goed al goed.

Tijdens de voorstelling is er veel interactie met het publiek, waardoor je de kinderen al van verre kunt zien en horen genieten. Zij worden op leuke en originele wijze betrokken bij het verhaal en in de zaal is de Mega Mindy sfeer goed te proeven.

Free Souffriau zet de rol van Mega Mindy zoals altijd weer zeer geloofwaardig en met leuke humor neer. Ook vocaal heeft Free een fijne stem om naar te luisteren en is er absoluut geen sprake van verkeerde timing of een valse noot. Hiermee is het dus weer hoog tijd: Mega Mindy tijd!

Door Anouk Hendriks

Het mooiste van Sesamstraat

logo het mooiste van sesamstraat

De show begint met een meisje Doedoe gespeeld door Dorien Haan, dat met een grote rugzak de zaal in komt, ze is namelijk op wereldreis.
Ze heeft al een jaar gereisd, als ze als laatste stopt in Sesamstraat.

In Sesamstraat ontmoet ze Bert, Ernie, Tommie, Pino en Elmo, die gelijk gek op der zijn en meteen willen dat ze voor altijd in sesamstraat blijft. ze laten haar daarom de mooiste te plekjes van sesamstraat zien.
Elmo vindt de maan het mooist, Pino vindt alle blaadjes aan de grote boom het mooist en Ernie laat zelfs Doedoe met zijn badeendje spelen.
Helaas helpt het niet Doedoe wil naar huis want ze heeft heimwee, de bewoners van sesamstraat zijn dan ook verdrietig.Je merkt al gauw aan de kleine kinderen in de zaal dat ze het super leuk vinden, het ene moment zitten ze geboeid te kijken, het andere moment zitten ze mee te dansen en te zingen.

Er wordt veel tekst en liedjes 2x herhaald, zodat de kinderen het de tweede keer mee kunnen zingen, en alles ook begrijpen.
Er komen nieuwe liedjes en maar ook enkele oude bekende nummers voorbij, de muziek is gecomponeerd door Sjeerd Oosterhuis.
De tekst van de liedjes is van de hand van Sjoerd Kuyper.

Sesamstraat de musical is een echte aanrader voor de kleinste onder ons en voor de ouders een show boordevol herinneringen.

Door Mieke vd Raay