De prachtige recensie vertelt het verhaal van Assepoester de Musical. Ik wil jullie heel graag mijn verhaal vertellen.
En dan kom je binnen in het theater, we mogen weer! Even netjes de gastvrouwen en technici van het theater een handje geven om vervolgens je fijne collega’s te begroeten met een knuffel en een kus. Net familie, want ja, zo voelt het als je dagen achter elkaar samen op de planken staat. En dan heb ik het niet alleen over de acteurs, maar ook over de mannen van het licht, geluid en decor. Stuk voor stuk harde werkers en geweldige mensen die houden van hun vak en dat uitstralen.
We eten een broodje, drinken een kopje koffie, kletsen bij want je hebt elkaar al een dag niet gezien. Microfoontjes plakken, make-up op brengen, omkleden en klaarmaken voor de gezamenlijke soundcheck en net zo belangrijk voor ‘het praatje’ van Michael van Hoorne. Het kan natuurlijk voorkomen dat je even niet lekker in je vel zit, moe bent, dingen aan je hoofd hebt. Dat alles vervaagt na ‘het praatje’ van Michael want hij heeft naast zijn komische talent het talent om mensen te enthousiasmeren. Dus als ik niet al klaargestoomd was na de soundcheck, waar iedereen lekker uitgelaten is, ben ik het wel na ‘het praatje’.
Dan is het tijd om mijn baljurk klaar te leggen met veel precisie. Tijdens de voorstelling word ik omgetoverd van Assepoester naar prinses met alles erop en eraan en daar hebben we net tekort tijd voor. Of nee, precies genoeg tijd want het gaat altijd goed. Verder ga ik hier niks over vertellen want het is gebleken dat dit moment veel weg heeft van de trucjes van Hans Klok en die verklap je niet.
‘Vijf minuten!’ galmt het in de kleedkamer. Dan voel ik het in mijn buik. Zin! Zodra het verjaardagslied klinkt verzamelt de cast zich op het podium, begin ik te stuiteren en gluur ik door de rode dikke toneelgordijnen om gezichtjes van uitgelaten kindjes te spotten. Nu kan ik al helemaal niet meer wachten en bouwt de gezonde spanning zich nog meer op.
‘We hebben aanvang!’ krijgen we door van onze Mark en we zijn los. Vlak voordat Assepoester aan het publiek wordt voorgesteld geniet het publiek van de scène waarin Hofmaarschalk Boudewijn de Koning ervan probeert te overtuigen dat het bal tot in de puntjes geregeld is en hij zich geen zorgen hoeft te maken. De Koning grapt over ijsjes en ik luister naar de reacties. Een gil, een schaterlach. Ik lach mee en ben meer dan klaar voor mijn opkomst.
Het spelen went niet en voelt nooit hetzelfde, zelfs niet na 80 shows. Met name mijn eerste opkomst voelt altijd spannend, zodra ik mijn stiefmoeder hoor die vanuit de coulisse tegen me begint te schreeuwen valt er iets van me af en geniet ik tot het doek weer sluit.
Na de voorstelling en de prijsuitreiking voor het mooist verklede kindje snellen we ons naar de foyer voor een uitgebreide meet en greet. Het directe contact met de kindjes is heerlijk. Blikken vol verwondering mijn kant op. Een klein handje knijpt in mijn hand, wil niet meer loslaten. Een kusje op mijn wang. Tekeningen en knutselwerkjes gemaakt voor Assepoester en de Prins.
Daar sta je dan Siet, in een prinsessenjurk. Nooit, maar dan ook nooit gedacht dat ik daar zo van zou genieten. Voor de kindjes ben ik Assepoester, door de kindjes voel ik mij Assepoester.
Als de laatste mensen de foyer verlaten trekken wij ons voldaan terug in de kleedkamers. We praten, genieten en lachen na terwijl ik de baljurk omruil voor mijn baggy spijkerbroek. Van de prinses is niks meer over maar het gevoel wat het publiek mij heeft gegeven is rijk en toch voel ik mij in mijn jeans nog een prinses.
Dat hebben de kindjes in het publiek met mij gedaan.
Gelukkig mogen we nog even…!
Assepoester de Musical, leuk voor kinderen maar ook voor hun ouders, opa’s en oma’s en grotere broers en zussen, tot en met mei 2014 te zien in verschillende theaters in Nederland.