Eind november stal de Nederlandse versie van ‘’Annie’’ ons hart. Een zeer geslaagde productie van Albert Verlinde Entertainment. Deze productie staat nu tijdelijk, met een deels Vlaamse Cast, in Belgie. Gisteren beleefde deze Vlaamse versie, met Deborah de Ridder en Mark Tijsmans als Miss Hannigan en Oliver Warbucks en niet te vergeten Pommelien Thijs als Annie, haar première.
Annie gaat niet alleen over een weesmeisje, dat op zoek is naar haar ouders en met de kerst mag logeren bij de rijke miljardair Warbucks. Het gaat óók over crisis, hoe geld het slechtste in mensen naar boven haalt en hoe een kind het hart van een stugge chagrijnige en vooral rijke man weet te veroveren. Een verhaal dat juist in deze tijd weer zo actueel is.
De eerste scènes worden gespeeld door de weeshuiskinderen uit de musical. De Vlaamse weeshuiskinderen zijn goed op elkaar ingespeeld, als één van de dekens op de grond blijft liggen, wordt deze aan de kant geschopt en later via de andere kant van het toneel mee genomen, zonder dat dit zichtbaar is voor hen die de show voor het eerst zien. Een goed stukje improvisatie van deze jonge actrices, ze bezitten de kracht de goed geschreven scenes tot een hoogtepunt te maken. De rol van Pepper wordt net als in Nederland gespeeld door de 20-jarige Lisa Scheffer.
Pommelien Thijs is een heerlijke Annie. Ze is dol enthousiast, lekker ontdeugend en ontwapenend, het is logisch dat zij het hart van Oliver Warbucks en Meneer President Roosevelt verovert. Vocaal is er niets te klagen. Het feit dat er het een en ander vlak voor de voorstelling heeft moeten veranderen in de musical omdat Mark Tijsmans zijn linkerkuit heeft geblesseerd lijkt haar niks te deren. Ze ondersteunt hem met lopen waar nodig, springt op het bureau zodat hij haar er niet op hoeft te tillen en danst net zo vrolijk met Grace als dat de Nederlandse Annie met Warbucks danste. Ze speelt alsof ze altijd al Annie is geweest. Met haar flair verovert ze de harten van het publiek.
Aan Deborah de Ridder de (zware) taak om Miss Hannigan te spelen. Een rol die meestal gespeeld wordt door oudere dames. De keuze voor een jongere Miss Hannigan is in dit verhaal wel logisch. Het leeftijdsverschil tussen Haantje Hannigan (Joey Schalker) en Miss Hannigan is nu veel minder groot en maakt het een stuk geloofwaardiger dat Haantje haar ‘’zussie’’ noemt.
Deborah heeft een mooie stem, zingt altijd goed en voelt zich duidelijk thuis op het podium. Het is jammer dat dit niet heel erg de zaal in kwam. Ze hield het teveel bij zich op het podium. Dat Deborah maar een korte repetitieperiode heeft gekend, is vooral zichtbaar als zij de scene ‘’Pak de Poen’’ met Joey en Cindy Bell (Lily Waldorf) speelt. Ze moet de rol nog eigen maken. Als Miss Hannigan is ze een kreng, een kreng zonder humor. Daar gaat het een beetje mis. Miss Hannigan moet een loeder zijn waar je wel om kunt lachen. Dit ontbreekt, het is vooral veel Deborah en over de top wat je te zien krijg, alsof ze haar leeftijd wil compenseren.
Mark Tijsmans is net voor de première geblesseerd geraakt aan zijn kuit. Lopen is voor hem niet makkelijk, daarvoor is een goede oplossing gevonden. Hij loopt met een stok, hoeft Annie niet te dragen en Maike Boerdam ( Grace ) neemt zijn dans met Annie over. Als geldbeluste Warbucks is hij sterk. Het ontdooien naar een liefhebbende man is echter nauwelijks zichtbaar. Hij blijft lang een norse man, zelfs als hij Annie gaat helpen haar ouders te zoeken. Pas op het einde zie je hem Annie in zijn hart sluiten. Storend is dat hij Annie steeds anders noemt: Op z’n Vlaams als ‘’Ânnie’’ of op z’n Engels als ‘’Ennie’’. Ook de chemie en liefde die met Grace (Maike Boerdam) moet ontstaan is helaas niet te zien.
‘’Annie’’ is echt musical musical. Er wordt in gedanst, zelfs tapdans passeert de revue, gezongen en geacteerd. Albert Verlinde weet dat de vertaling wel snor zit als hij Allard Blom laat vertalen. Zijn vertalingen voor familievoorstellingen zijn altijd raak. Korte krachtige teksten, herhaling en eenvoud maken zijn vertalingen heel geschikt voor kinderen. De kleding past goed bij de tijd en personages. De choreografie is tijdloos en past goed bij het verhaal. Tapdansende mannen die voorbij komen wanneer Annie naar een musical gaat, is leuk gevonden om zo even terug te blikken naar musicals uit de jaren 20 van de vorige eeuw.
Het decor is eenvoudig, vooral functioneel en met enkel een kleine verandering in meerdere scènes bruikbaar. Sommige scènes hadden wellicht wat verder uitgediept kunnen worden, de personages Haantje Hannigan en Lily Wardorf hadden wat meer uitgespeeld mogen worden. Ook is de overgang van de ene naar de andere scene soms wat abrupt. Je bent nog ín het ene moment als de musical al verder gaat naar de volgende passage, welke niet altijd even logisch lijkt. Desalniettemin is Annie een heerlijke show.
Annie de musical is een fijne familievoorstelling, een voorstelling die je een keer gezien moet hebben. De musical zorgt voor een lach en een traan. Zeker in de periode rond Kerst is dit een voorstelling die je gewoon moet gaan zien. En daarmee boffen de Vlamingen, want juist in de Kerstvakantie is de voorstelling te zien in België. En daarna? Kun je in Nederland Annie weer zien!
Voor meer informatie www.theaterhits.nl
Voor onze Vlaamse fotoreportage klik hier
