Ook deze week is PuurTheater weer naar de Theatrale Concerten van de derde- en vierdejaars muziektheater Codarts geweest. Deze week waren Sofie Habets, Renee de Gruijl en Amir Vahidi aan de beurt. Amir is de eerste vierdejaars die zijn Theatrale Concert mag opvoeren. De vierdejaars moeten een theatrale gedachte toevoegen aan hun concert wat een tikkeltje meer uitdaging geeft.

Sofie Habets
Sofie opende haar concert met een klassiek stuk. Het was een vrij kort nummer, maar ze kon laten zien dat ze de zangtechnieken van dit genre netjes beheerste.
Ze leidde haar volgende nummer in met een komisch, deels geïmproviseerde gesprekje met de zaal. Vragen als Hoe zou u uw moeder in één woord omschrijven? en Hoe vaak hebben jullie seks? luidden zonder schroom door de zaal. Haar nummer ging vervolgens over haar carrière (Ik ben een vakvrouw – Brigitte Kaandorp), hoe goed ze in haar baan was en hoe dat haar relatie met haar man beïnvloedde. Met haar opgezette Brabants accent zette ze een leuke typetje neer. Ze deed nog het nummer Some People uit Gypsy die ze erg mooi zong. Haar laatste nummer deed ze samen met Milène, die we vorige week ook hebben horen zingen. Hun stemmen kleuren mooi bij elkaar. Het is dan ook niet raar dat ze samenwerken als zangeressen. Sofie lijkt af en toe wel een beetje ernstig te kijken, wat me soms wel eens afleidde. Haar Theatrale Concert was niet heel bijzonder, maar ze heeft een mooi, goed, gecontroleerd en zekere performance neergezet.

Renee de Gruijl
Renée opende ook haar concert met een klassiek stuk. Na Cathalijne vorige week, had ik niet verwacht dat er nog iemand anders zo prachtig klassiek kon zingen. Ook hier zaten hoge noten in en met een prachtige intentie kwam het lied uit haar keel. Daarna kwam een lekker beltnummer van Christina Aquilera: Walk away waar ze ook heel mooi schakelde van haar kopstem naar borststem wat voor veel vrouwen niet eenvoudig is.
Het hilarische nummer Jong en mooi van Brigitte Kaandorp was het volgende. Alles zat dit karakter tegen. Ze is lelijk, ze stinkt en ze heeft altijd pech. Ze ziet een prachtig meisje lopen en wilt net als haar zijn. Renée bracht dit nummer met volle overtuiging en het was ontzettend grappig. Bij haar laatste nummer The Flagmaker, 1775 uit Songs for a New World raakte ze een klein beetje uit balans. Het nummer leek vocaal erg hoog gegrepen voor haar waardoor ze een beetje uit haar interpretatie viel. Maar dat stoorde ons zeker niet, want haar Theatrale Concert was in het geheel steengoed!

Amir Vahidi
Amir kennen we natuurlijk van het Tv-programma Op zoek naar Joseph. Inmiddels is dat al vier jaar geleden. Zijn concert lijkt in de verste verte niet op het repertoire wat wij van Amir dachten te kennen.
Hij stond met zijn rug naar ons toe en dirigeerde een onzichtbaar orkest. Achter hem ging het doek open en kwam er werkelijk een orkest naar voren. In tegenstelling tot de andere theatrale concerten, wat ‘gewoon’ losse liedjes waren, zat hier meer één lijn in. De betekenis van het verhaal was open voor de interpretatie van de toeschouwer, maar was daardoor des te meer aangrijpend en interessant. Het was een hilarisch maar ook zeer ingetogen concert en hij heeft overduidelijk een prachtige stem. Door onder andere het nummer Washing of the Water van Peter Gabriel lijkt het modern muziektheater repertoire veel beter bij hem te passen dan het musical repertoire wat we hebben gezien bij Op Zoek naar Joseph. Dit was overigens het eerste concert dat vele instrumenten had: cello’s, violen, piano, gitaren en drums. De muzikale begeleiding was hierdoor erg intens en uniek. Wel was vooral het muzikale onderdeel ( de zangstijl) van Amir eenkleurig.

Wegens omstandigheden zijn er afgelopen week een aantal Theatrale Concerten vervallen (Loulou en Erlijn) en er gaan nog een aantal vervallen. Hierbij het voorlopige rooster van de komende weken. Kaartje kan je gratis reserveren door een mailtje te sturen naar ivanderwerf@codarts.nl.

Dinsdag 11 december 19.30 Gerty van de Perre
Donderdag 13 december 19.00 Annelinde Bruijs
20.30 Robbert Klein
Dinsdag 18 december 19.00 Suzanne Kipping
20.30 Dook van Dijck
Donderdag 20 december 19.00 Lucia Kiel

Dik Trom is een vrolijk dik ventje. Hij moet, om over te mogen naar het volgende schooljaar, een opstel schrijven over zijn droom. Dik droomt erover om circusdirecteur te worden en is verliefd op Nelly. Nelly is blind en daar wil hij iets aan doen. Om geld op te halen voor de operatie van Nelly, begint Dik ‘’Circus Dik Trom’’. Zo brengt hij droom en werkelijkheid bij elkaar.

Dik Trom de musical komt langzaam op gang. De opening van de verhalenverteller is langdradig. Op dat moment is het onduidelijk wat zijn rol is. Pas aan het eind van de tweede akte wordt dit duidelijk. Dik Trom wordt op de eerste dag van zijn vakantie gesnapt door zijn leerkracht. Dik zou niet moeten spelen, maar moeten werken aan een opstel. Bijna de hele voorstelling komt dit terug, behalve wanneer het er echt toe doet: het eind. Heeft Dik dit opstel nu wel of niet geschreven?

Joes Brauers speelt de rol van Dik Trom, zelf een dun mannetje, dikgemaakt met een dikmaakpak. Joes is een

Fotografie: Sven Hoogerhuis

echte branieschopper. Hij kijkt ontzettend ondeugend uit zijn ogen en heeft een betoverende glimlach waardoor je hem alle kattenkwaad vergeeft. Alles wat hij zingt is loepzuiver en het lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Dit helpt hem een geloofwaardige Dik Trom te spelen: Een bijzonder kind. Het is duidelijk dat hij de hoofdrol speelt, ook de volwassencast geeft hij het nakijken. Zelfs als hij de zaal ingaat opzoek naar artiesten voor zijn circus, blijft hij in zijn rol.

De papegaai en olifant in de musical, van de hand van stagiair Joris van Veldhoven, zijn prachtig. Hij vertelt na de voorstelling vol enthousiasme hoe hij ze gemaakt heeft. Hoeveel werk erin zit en hoe blij hij is met het resultaat. Alle veertjes in de papegaai zijn ingeknipt en daarna weer gestikt.
Veel van de teksten van Allard Blom zijn in deze voorstelling in rijm geschreven, in het begin is nog grappig, maar omdat het te ver wordt doorgevoerd verliest het aan kracht en wordt het zelfs vervelend omdat het dichten steeds verder gezocht lijkt.

Fotografie Sven Hoogerhuis

Ara Halici speelt de zwerver die het verhaal aan elkaar vertelt, ook speelt hij Max de Magiër. Het nummer ‘’Volg je dromen’’ brengt hij prachtig. Hierdoor komt de boodschap uit dit nummer nog eens extra goed over. Vera Mann, mag de ‘’badguy’’ in dit geval woman van het stuk spelen. Mevrouw Schimmelpenninck is een rol die op haar lijf is geschreven. Lekker gemeen, over de top gespeeld, goed gezongen en hilarisch om der eigen domheid.

Dik Trom is niet helemaal die ondeugende musical die je zou verwachten, wel is Joes hartverwarmend al het lijkt alsof hij zich de hele voorstelling moet inhouden. Echt uitpakken met zijn ondeugd mag hij niet en het verhaal raakt in de tweede akte, vooral tijdens de circusakt, pas die ondeugendheid die je zou verwachten bij Dik Trom. Al met al is Dik Trom vooral voor kinderen een leuke voorstelling. Er komen genoeg grappen in voor waarom lekker gelachen kan worden, het publiek mag zo nu en dan meedoen, waardoor de kinderen even niet stil hoeven te zitten en het verhaal loopt goed af waardoor je vrolijk het theater verlaat.

Dik Trom is nog tot en met eind april te zien in de theaters in Nederland. Voor tickets en meer informatie www.diktrom.nl
Onze fotoreportage treft u hier
In interview met hoofdrolspeler Joes Brauers leest u hier