web analytics

Tag Archives: Barry de Gooier

De Jantjes | Als je verliefd wordt ben je verloren

Logo de Jantjes

In 1920 was de allereerste toneeluitvoering van ‘De Jantjes’ te zien. Al snel volgde de film, één van de eerste geluidsfilms in Nederland. Daarna de voorstelling geregeld is opgevoerd als toneelstuk. In 1997 werd van ‘De Jantjes’ een musicalversie opgevoerd. De Graaf & Cornelissen producties brengt dit jaar een derde versie van deze musical naar de Nederlandse theaters.

Dolle Dries, De Schele (Manus) en Blauwe Toon zijn drie matrozen. Het gaat hun in de liefde niet erg voor de wind. Dolle Dries vecht met Mooie Leendert, hierdoor draait hij de bak in en raakt hij zijn vriendin Blonde Greet ”Kwijt” aan Mooie Leendert. Hij tekent bij het Koninklijk Nederlands Indisch Leger. Ook zijn vrienden ‘De Schele’ en ‘Blauwe Toon” tekenen Met zijn drieën vertrekken ze voor zes jaar naar Indië. In de tweede akte zijn De Jantjes’ in de Oost en zien we ze terug keren naar de Jordaan, waar inmiddels een hoop veranderd is.

‘De Jantjes is een voorstelling vol nostalgie en, mede dankzij de frisse jonge cast, ook helemaal van nu. We kijken mee met een volksbuurtje in Amsterdam, waar iedereen elkaar kent en hard moet werken voor zijn of haar geld. Er wordt niet netjes gepraat, maar heerlijk plat en volop gescholden zoals dat alleen in de Jordaan kan. Bijna de gehele cast heeft het Amsterdamse accent goed onder de knie. Willeke Alberti, die hier uiteraard niet op heeft hoeven oefenen, straalt in haar rol. De rol zit haar als gegoten. Ze trekt waar nodig de aandacht van het publiek maar weet zich ook te schikken als haar alter ego ‘Na Druppel ‘ even niet in de belangstelling staat. Dat ze zo nu en dan haar teksten vergeet, vergeef je haar dan ook direct. Ondanks dat ‘Na Druppel’ er niet heel sjofel uit ziet, zou je haar direct in de armen willen sluiten.

Niet alleen Willeke Alberti is ijzersterk in haar rol. Stefan de Kogel ( Dolle Dries) valt na de tweede akte pas echt op. Stefan is na zijn rol in o.a. Volendam de musical zichtbaar gegroeid. In de eerste akte zet hij een jonge Dolle Dries neer, hij kan bijna zichzelf spelen. Hij is immers zelf nog niet zo oud. Aan het begin van de tweede akte in De Oost staat er vanaf het begin een man op het toneel. Een man die hard heeft moeten werken en blij is om weer naar huis te gaan. Zijn samenspel met Rosalie de Jong (Blonde Greet ) is geloofwaardig. Hun duet ‘ Wees tevree met een heel klein beetje’ is mooi en oprecht. Rosalie is een perfecte Blonde Greet. Een rol die haar zeer goed past. Ze mag plat en vrolijk wezen en hoeft niet op elegantie te letten. Met haar fijne, heldere stem is het een genot om naar haar te luisteren. Barry de Gooier, die studeert aan de Frank Sanders Akademie valt op in het ensemble. Hij heeft een frisse vrolijke uitstraling. Met een grote glimlach weet hij het publiek naar zich toe te trekken en in de dansscènes steekt hij boven de rest uit. Dit is iemand die goed in de gaten gehouden moet worden. Hij zal het zeker nog ver gaan schoppen.
Job Bovelander die Schele Manus speelt, lijkt een onmogelijke taak te hebben. De hele voorstelling loensen. Na afloop vertelt hij ons, dat hij speelt met een lens. Dit neemt niets af van zijn vrolijke, guitige spel en zijn super samenwerking met de twee andere Jantjes, Rick Sessink en Stefan de Kogel.

Is het dan alleen maar lof? Nee, er zijn ook puntjes van kritiek. De voorstelling is al wat ouder en dat is zo nu en dan te merken. We leven in een maatschappij waarin alles snel, sneller, snelst moet. Een aantal scenes in deze voorstelling duren wat lang, zijn wat traag waardoor de aandacht verslapt. Vooral voor het jongere publiek is het dan moeilijk om aandachtig te blijven. Winston Post, die na afloop super enthousiast was en zo weer zou auditeren voor een rol in een musical, is duidelijk een beginner. Zijn accent laat zo nu en dan te wensen over. Waardoor Mooie Leendert wat lomp overkomt. Ook mag zijn spel nog wat meer verfijnd worden. Zijn uiterlijk daarentegen is perfect. Het snorretje wat hij heeft laten staan, maakt zijn personage nog gladder dan dat hij al is.

De Jantjes is een fijne voorstelling, vol herkenbare melodieën. Iedereen kent ” Dat zijn onze Jantjes” en er wordt vanuit de zaal dan ook flink meegeklapt en soms zelfs gezongen. Het decor is eenvoudig gehouden. Het café van Tante Piet is waar de voorstelling zich voornamelijk afspeelt. In de eerste akte gaan we even naar de haven. Wat een prachtig stukje decor is. De Westertoren op de achtergrond is verbazingwekkend mooi. De Oost is, zoals de rest van het decor, eenvoudig gehouden en daardoor doeltreffend.

Leuk en tot nu toe uniek aan deze voorstelling is dat er enkele figuranten meespelen in de voorstelling. Als je niet beter zou weten, zou je niet doorhebben dat je te maken hebt met figuranten. Hieruit blijkt dat ook zij goed begeleid worden. Winston Post heeft het al een aantal keer gezegd. Rosalie de Jong en Stefan de Kogel waren het roerend met hem eens. Het is een fantastische cast om mee te spelen. Winston is ook na afloop van de voorstelling dolenthousiast. ‘De Jantjes’ is een heerlijke avond uit vol nostalgie, herkenbaarheid en dankzij deze fantastische cast helemaal van nu.

Wil jij deze voorstelling zien? Doe dan mee met onze prijsvraag en maak kans op 2 tickets voor een voorstelling naar keuze. Je vindt de prijsvraag hier.
Niet gewonnen, wil je meer informatie of wil je niet wachten op de prijsvraag? Klik dan hier
Meer artikelen en interviews rond deze musical vind je hier