web analytics

Tag Archives: Ik Driss

Ik, Driss | “Hallo! Een, twee, drie! Heineken!”

Logo Ik Driss

Kan jij een nieuw leven beginnen? Je ouders en vrienden en zelfs je land achterlaten? In een andere cultuur terechtkomen en weer van voor af aan beginnen? Driss kan dit. Driss neemt ons mee met zijn verhaal naar de jaren zeventig van Nederland. Driss Tafersiti, gespeeld door Fahd Larhzaoui, laat samen met zijn vrienden zien hoe zijn leven toentertijd eruit zag. Dit gebeurt op een muzikale en hilarische wijze.

‘Ik, Driss’ is het bekende feuilleton dat verscheen in het NRC Handelsblad op elke donderdag in 2009. Veel mensen hebben dit verhaal met spanning gelezen. Zo ook de regisseur Bart Oomen, die het niet kon laten om hier een voorstelling van te maken. “Het meest unieke aan ‘Ik Driss, de musical’ is dat dit onderwerp in een musicalsetting wordt gebracht en dat het nieuw musicalrepertoire met niet-westerse invloeden oplevert. Een productie voor een breed publiek; Marokkanen, Turken en Nederlanders. Het laat Nederland in de jaren ’70 zien vanuit een andere invalshoek.” (Bart Oomen, www.ikdrissdemusical.nl).
De broer van Driss, Moha (Mohammed Azaay), adviseert Driss naar Nederland te gaan, want daar is het land schoner. Driss zou ziek worden als hij in de mijnen van Lille Noord Frankrijk bleef werken. We nemen een kijkje hoe Driss vanaf dag één zich probeert te redden in Nederland. Een baan als scholstapelaar, nieuwe vrienden en vooral een nieuw land. En natuurlijk moet Driss Nederlands leren spreken. Mevrouw van den Oever (Marloes van den Heuvel) met haar prachtig gezang leert het bekende aap, noot, mies aan Driss. Na deze culturele ongemakken, draaide het voor Driss vooral om de verovering van Jolanda (Jennifer van Brenk). Religieuze problemen komen hier naar boven en komt in heftige dialogen en liefdesnummers tot hun uiting. Het stuk werd regelmatig onderbroken door twee vertellers (Mohammed Chaara en Mohammed Azaay). Ze spelen met het verhaal mee, maar op een luchtige manier richten ze ons weer naar het nu. Ze vertellen hun mening over het stuk, ze hebben veel interactie met het publiek en ze hebben de lachertjes overduidelijk op hun handen. Sinan Eroglu zet als collega/vriend van Driss een heerlijk karakter neer waar het publiek dubbel om ligt. De kwaliteit van de zang van de dames was zeer aangenaam om te horen. De zang van de heren klonk wat minder als muziek in de oren. Maar mooi gezang was voor dit stuk zeker niet essentieel. Er zat echter geen spanningsboog in het verhaal, waardoor het een pittige, ruime twee uur durende voorstelling was om naar te kijken.
Deze voorstelling is een grappige en vooral spottende musical. Met name voor allochtonen en liefhebbers van Driss Tafersiti is dit een erg leuk stuk. De acteurs raken de juiste snaren in het publiek en vooroordelen komen op een komische en educatieve wijze langs. Marokkaanse muziek, kleding en accenten worden gemixt met blonde haren, de spar, en aap, noot, mies. Dit zorgt voor een vermakelijke avond.