Na Lelies en Domino is Marguerite S. de derde voorstelling van dit seizoen die in Vlaanderen gezien mag worden. De Vlamingen leveren dit seizoen drie fijne voorstellingen af. Marguerite S. heeft veel potentie om uit te groeien tot een prachtig stuk. Helaas krijgen ze hier niet echt de tijd voor.
Op het moment van de premiere spelen ze de eerste van de drie voorstellingen die te zien zal zijn. Zonde, hierdoor krijgen Marilou Mermans ( Marguerite S.) Amaryllis Uiterlinden (Augustine) en David Verbeeck ( Sander/Eugeen van Mieghem) niet de tijd om de personages onder hun huid te laten kruipen.

Marilou Mermans zet een fantastische Marguerite S. neer. Een dame op leeftijd die terug blikt in de tijd dat zij vocht voor de liefde van Eugeen. Eugeen had zijn hart al vergeven aan Augustine waardoor Maguerite S. altijd de nummer twee zou blijven. Toch is zij, op latere leeftijd vast besloten zijn werk van Augustine te exposeren.
Marilou krijgt het voor elkaar om de overgang tussen de oude vrouw van nu, die zo nu en dan al aan het dementeren is, en de jongere vrouw van toen, naadloos in elkaar over te laten gaan. Zonder dat je eigelijk merkt dat zij geheel moet veranderen. Haar acteerprestaties als oudere dame zijn subliem. Ze is echt oud, zeurderig en wanhopig.

Ameryllis Uiterlinden speelt de jonge Augustine. Een mooie vrouw, die door Eugeen regelmatig geschetst wordt. Ze raakt zwanger van hem en later ernstig ziek en komt jong te overlijden. Ameryllis weet goed hoe ze een vrouw van die tijd moet neerzetten. Met haar prachtige, loepzuiver stem weet ze diep binnen te dringen en de aandacht naar haar toe te trekken.

David Verbeeck speelt een dubbelrol. Iets wat hij ogenschijnlijk gemakelijk doet. Het is duidelijk dat je met twee verschillende personages te maken hebt, ondanks dat dat gespeeld wordt door één acteur. De wisseling is simpel, een ander vest, een bril op en Eugeen is niet langer Eugeen maar Sander. Beiden zijn kunstenaar, de één schetst, de ander fotografeert. David is overtuigend in zijn spel en de klik tussen hem en de dames is goed zichtbaar.

Het orkest is klein, bestaat uit twee mensen. Niet alleen spelen zij op instrumenten, ook hun eigen instrument, de stem wordt gebruikt.

Het decor is eenvoudig gehouden. Op de achtergrond komen beelden van de omgeveging die geschetst zijn voor mij. Soms is dit mooi, soms leidt dit af van het acteerwerk van de spelers. Als er gewezen wordt naar een bootje dat de haven binnen komt of naar de mensen die voorbij lopen, is de fantasie van het publiek en de overtuigingskracht van de spelers meer dan voldoende om dit te doen voorstellen.
Al met al is dit het enige puntje van kritiek.

Marguerite S. mag met recht een kleine parel genoemd worden, een kleine aanpassing in decor, de tijd om langer te spelen en de voorstelling zal uitgroeien tot een grote blinkende parel.

Marguerite S. is op 4 en 5 mei in Antwerpen te zien. Voor meer informatie www.musichall.be