Iedereen heeft het weleens meegemaakt, de slappe lach. Buikpijn van het lachen en moeten rennen naar het toilet om het niet in je broek te doen van het lachen. La Cage Aux Folles is een show vol humor, je wilt niets missen en gunt jezelf dan ook zeker niet de tijd om naar het toilet te gaan. Een extra slipje is aan het eind van de avond dan geen overbodige luxe.
La Cage Aux Folles speelt zich voornamelijk af in een Franse nachtclub, een nachtclub voor travestieten wel te verstaan. Daar dansen iedere avond prachtige meisjes en treedt Zaza op. Jean Michel. De zoon van nachtclub eigenaar Georges en Albin wil trouwen met Anne. Anne is de dochter van Edouard Dindon. Hij Is een conservatieve politicus en voorzitter van de politieke partij TFZ. (Traditie, Familie en Zeden)
Het huis waain Jean Michel samen met zijn vader Georges en zijn partner Albin woont, moet omgetoverd worden tot een vroom huis. Als de ouders van Anne op bezoek komen gaat er van alles mis. Hoe loopt dit af en mag Jean Michel zijn Anne nog trouwen…
Stanely is een geweldig acteur die overal mee wegkomt. Maak hij iemand in het publiek ‘’belachelijk’’? Iedereen lacht erom, krijgt hij zelf de slappe lach in de voorstelling? Ook geen probleem. Hij is een charmeur van de bovenste plank die feilloos weet hoe hij het publiek moet bespelen en kan ook nog steeds waanzinnig dansen. Stanley had de rol van Georges geen betere invulling kunnen geven.
Jon van Eerd is een man die, zodra hij op toneel verschijnt de lachers op zijn hand heeft. In zijn rol van Albin en Zaza lijkt het alsof hij helemaal geen moeite meer hoeft te doen om publiek aan het lachen te krijgen. Zijn spel is hilarisch, hij bezit echt over de juiste komische timing en zijn samenspel met Stanley is zo ontzettend geloofwaardig. Je zou bijna denken dat ze echt een relatie hebben. Zijn bewegingen zijn ondanks zijn korset die hij draagt om vrouw te lijken redelijk soepel.
Anouk Maas speelt een belangrijke maar kleine rol. Samen met Karel Simon heeft ze wel een prachtige dansscène waardoor ze de aandacht op haar weet te richten. Ze zorgt ervoor dat je de hele show met haar in je achterhoofd blijft en je je afvraagt wie zij precies is.
Karel Simon is relatief nieuw in de musicalwereld. Hij is een leuke verschijning en erg enthousiast in zijn spel. Helaas komt de vader/zoon relatie niet heel goed uit de verf. Zijn zang scoort een voldoende en zijn dans is fantastisch.
Mariska van Kolck heeft een geheel eigen sound. Zo ontzettend herkenbaar, zodra je haar hoort weet je meteen dat is Mariska van Kolck. Een hele warme moederlijke stem, die ze ook in deze musical weer goed kan gebruiken. Ze speelt de rol van Marie Dindon, de moeder van Anne. De rol die ze sinds kort heeft overgenomen van Liz Snoijink en geweldig weet neer te zetten. Ze is een hartverwarmende moeder die altijd heeft gedaan wat haar man wilde wat ze deed. Als ze zich hieruit los maakt komt er een heel pittige tante tevoorschijn die geweldig wordt neer gezet door Mariska van Kolck.
Bartho Braat is echt nieuw in de musicalwereld en bij het grote publiek waarschijnlijk beter bekend als Jef Alberts uit goeden tijden slechte tijden. Bartho Braat neemt de rol van Edouard Dindon voor zijn rekening. Deze rol werd hiervoor gespeeld door Derek de Lint. Bartho Braat is een strenge conservatieve man, die zijn spel tot in de kleinste details uitwerkt. Zijn zang daarentegen is heel veel minder. Misschien is het handiger dat hij de kleine scene die hij moet zingen toch maar gewoon pratend doet. Verder is hij een fantastisch acteur en staat een jurk hem meer dan geweldig.
De Cagelles kunnen niet één voor één genoemd worden maar verdienen het zeker wel om genoemd te worden. Ze stelen echt de show, het is verbazingwekkend hoe mannen zo goed kunnen dansen en dan ook nog eens op vrij hoge hakken. De manier waarop ze dansen is echt fenomenaal, het lijken wel elastiekjes die zich in elke bocht weten te buigen en ook komen ze nog eens heel vrouwelijk over. Zeer zeker een groot applaus waard.
Het decor is zoals theaterdecor hoort te zijn. Een mooi en groot rood gordijn waar op de juiste manier gebruik van wordt gemaakt. Passend bij een travestieten nachtclub is het enorme masker op het decor van de nachtclub. Het huis waarin alles kan staat vol geweldige attributen, te denken valt alleen al aan de enorm grote banaan en het vrome huis wat er uitziet als een ijskoude kerk. Dit had niet beter gekund.
Het verhaal is leuk en vrolijk, met stiekem nog een mooie boodschap. Je bent wie je bent en wees daar trots op! Je geniet volop en hebt een pracht van een avond. La Cage Aux Folles is een show die je moet zien!
Gezien donderdag 17 maart 2011 in het oude Luxor theater te Rotterdam
De foto’s van de premiere van Bartho Braat en Mariska van Kolck vind je in ons fotoalbum
