Als je op deze manier examen doet kan het niet anders dan dat je met Vlag en Wimpel weet te slagen!
Gisteren waren we aanwezig bij de eerste try-out van The JukeBox Boys. Hieronder zie je onze fotoreportage van deze voorstelling!
PuurTheater heeft de afgelopen tijd enkele (kleine) veranderingen overdergaan. Zo is het nu mogelijk dat je direct vanaf de website een artikel op facebook ”liked” of ”tweet”
Daarnaast verschijnen alle artikelen nu ook automatisch op facebook en wordt er op Twitter meer gewerkt met hashtags zodat artikelen eenvoudig terug gevonden kunnen worden en er op die manier ook gecommuniceerd kan worden.
Daarnaast is het nog steeds mogelijk dat er reacties bij artikelen worden achtergelaten, deze moeten wij echter wel goedkeuren in verband met Spam. We zouden reacties op de facebook pagina en of de website op prijs stellen. Ook voor ideen en vragen zijn wij altijd te bereiken via het contactformulier op de website.
Zoals je kunt zien is PuurTheater in een geheel nieuw jasje gestoken. Op dit moment zijn wij nog druk bezig alles keurig netjes over te zetten van de oude naar de nieuwe website. Hierdoor kan het voorkomen dat nog nog niet alles op de website te vinden is.
Compleet is al het videoalbum, staan de laatste nieuwsberichten online, is er een gloednieuwe prijsvraag en staan de laatste recensies online. Nieuw op de website is dat je eenvoudig kan zoeken binnen de website met de zoekfunctie, kun je via het contactformulier eenvoudig contact met ons opnemen en is het vanaf heden mogelijk meteen te reageren op een bericht, onder aan het bericht zelf.
We hopen dat jullie nog meer plezier van PuurTheater.nl hebben met deze vernieuwde website.
Team PuurTheater
Zondag 21 november ging in het sprookjesachtige Efteling theater de musical Kruimeltje in première. Wat begon met een landelijke zoektocht naar Kruimeltje resulteert in een fantastische voorstelling met humor, warmte en hoop. Een musical voor jong en oud!
Kruimeltje is het verhaal over een bijzondere jongen zonder vader en moeder. Hij is als baby door zijn moeder achtergelaten bij Vrouw Koster, waar hij het niet bepaald naar zijn zin heeft. Kruimeltje wordt door Vrouw Koster de straat opgestuurd en mag pas weer terugkomen als hij voldoende geld heeft verdiend om zijn kost en inwoning te betalen. Kruimeltje voelt zich vaak eenzaam en haalt hierdoor graag kattenkwaad uit met zijn vriendinnetje Keessie. Vaak fantaseert hij hoe het zou zijn om een vader en moeder te hebben.
Als blijkt dat kruidenier Wilkes, waar Kruimeltje samen met zijn hond Moor een écht thuis vindt, een oude jeugdvriend van zijn vader is, ziet Kruimeltje de kans om na al die jaren eindelijk zijn vader en moeder te ontmoeten.
Het decor is eenvoudig en multifunctioneel inzetbaar, wat het mogelijk maakt om rustig naar de afwisselende scènes te kijken. Dit zorgt er tevens voor dat het ontbrekende doek aan het begin en aan het einde van de musical niet eens opgemerkt wordt.
Na een emotionele openingsscène waarin de moeder van Kruimeltje (Carmen Danen) hem achter laat bij Vrouw Koster (Kim Scheerder), is het de beurt aan Kruimeltje (Joes Brauers) om het publiek met het nummer ‘Koning Kruimeltje 1’ omver te blazen. En dat doet hij ook! Met zijn mooie en heldere stem blaast Joes het publiek van het Efteling theater helemaal omver. De rest van de voorstelling laat Joes met zijn geïmproviseerde timing en ongekende humor weten dat hij een geboren acteur is.
Ook Jeroen Phaff steekt met zijn rol als Wilkes ver boven de rest van de cast uit. Met zijn sterke zangstem en overtuigende spel laat hij wederom weten dat hij een veelzijdige en gewaardeerde musicalacteur is. Samen met de vader van Kruimeltje, Eric Bouwman, zingt Jeroen Phaff het nummer ‘hij noemde mij zijn beste vriend’. Net als de rest van de muziek van Kruimeltje, een goed geschreven nummer met een sterke en toepasselijke tekst. De stemmen van Jeroen en Eric passen mooi bij elkaar, al merk je wel dat Jeroen overheerst. Aan zijn terug getrokken houding en minder zuivere zangstem is te horen dat Eric Bouwman nog niet veel musicalervaring heeft. Ondanks dat speelt hij zijn rol overtuigend en is hij goed gecast als vader van Kruimeltje.
Een groot gemis bij Kruimeltje de Musical zijn de dansscènes. Opvallend is dat de eerste dans pas tijdens de scène voor de pauze, de zoektocht van Wilkes & Kruimeltje naar Amerika, plaats vindt. Helaas wordt er gedurende de musical nog maar een keer gedanst.
Tijdens de tweede acte overtreft Jennifer van Brenk haarzelf met het nummer ‘rekenliedje’. In vergelijking met voorgaand musicals zoals Beauty and the Beast en Ciske de Rat is te merken dat zij positief gegroeid is en het publiek helemaal meeneemt in het verhaal.
Ook de kindercast laat gedurende de voorstelling zien dat zij de afgelopen maanden niet stil hebben gezeten. Er wordt erg goed en serieus gespeeld en er is werkelijk geen valse noot te horen.
Tot slot Carmen Danen, de moeder van Kruimeltje. We kennen haar allemaal van het Avro programma ‘Op Zoek Naar Mary Poppins, waar zij als 6e kandidaat eindigde. Tijdens de een na laatste scène weet zij het publiek te raken en te emotioneren. Ook met haar klassieke en warme zangstem bezorgt zij menig toeschouwers kippenvel tot aan hun oren. Met deze rol laat Carmen weten dat de stap naar een grootse musicalcarrière is gezet.
De musical Kruimeltje is vanaf 3 november exclusief te zien in Theater de Efteling. Voor meer informatie zie www.efteling.com/kruimeltje.
Door Anouk Hendriks
Op zondag 10 oktober 2010 ging Achtste Groepers Huilen Niet in première, helaas waren wij toen verhinderd Gisteren, 21 oktober, mochten we alsnog gaan kijken bij deze muziektheatervoorstelling in het kleine, intieme Walhalla theater in Rotterdam. Ik schat dat er in dit theater plaats was voor zo’n 50 personen en de afstand tussen het publiek en het toneel bedroeg, grofweg, een centimeter of twintig. Voordeel daarvan is dat geen detail ons ontging en dat we bijna letterlijk onderdeel waren van het stuk dat werd opgevoerd.
Het verhaal
Het stuk vertelt het verhaal van groep acht van juf Ina, zoals Jacques Vriens dit in 1999 beschreef in zijn gelijknamige boek. In deze achtste groep staan de Cito-toets, het schoolkamp en de (eind-) musical centraal, net als in de meeste achtste groepen. In deze klas is er echter ook de strijd om het trapveldje dat centraal staat. Is dit veldje nou voor de jongens of voor de meiden of voor iedereen die graag wil voetballen? Om voor dit probleem een oplossing te vinden wordt er een voetbaltoernooi georganiseerd en ook dit is een belangrijke gebeurtenis in deze groep. Echter het belangrijkste wat er in dit laatste jaar van deze groep gebeurt, is dat Akkie ernstig ziek wordt. Zelfs zo ernstig dat ze overlijdt.
Nu zijn we flink wat jaren verder en deze achtste groepers zijn inmiddels ‘volwassen’ twintigers. Joep (gespeeld door Theun Plantinga) en Elise (gespeeld door Ida van Dril) spreken, sinds hun vertrek uit deze groep , elke vijf jaar af bij het fietsenhok van de school. Ze halen daar herinneringen op aan ‘hun’ groep acht. Wat gebeurde er allemaal ook alweer? Wat voelden Elise en Joep daar nou precies bij en hoe kijken zij nu, zoveel jaren later, terug op die roerige tijden in groep acht? In deze muzikale theatervoorstelling is het publiek getuige van deze ontmoeting en vindt het publiek de antwoorden op deze vragen
De voorstelling
Het hele stuk wordt gespeeld door slechts twee acteurs: Theun Plantinga en Ida van Dril. Zij vertolken niet alleen de leidende rollen van Joep en Elise, maar ze geven ook gestalte aan de rol van Akkie’s ouders en ook de stemmen van de klasgenoten en juf Ida worden door Theun en Ida neergezet. Ook het personage Akkie en de fysieke gestalte van dokter Snor (waarvan de stem overigens is ingesproken door Jacques Vriens himself) worden door het duo opgevoerd.
Je zou denken dat deze persoonswisselingen voor het jonge publiek nogal verwarrend kunnen werken. Eerlijk gezegd was ik daar ook bang voor. Toen ik echter bij een van deze wissels om mij heen keek en oplette hoe de zaal vol met kinderen daarop reageerde, moest ik constateren dat ik de kinderen onderschatte: de wissels worden door de kinderen prima begrepen. “Nu zijn het de ouders van Akkie.”, hoor ik een van de kinderen zeggen. Dit betekent dat Theun en Ida elk personage dat zij neerzetten zo’n herkenbaar stukje elan meegeven, dat je haast niet meer in de gaten hebt dat je naar een tweekoppige cast zit te kijken.
Het hoofdonderwerp van het stuk is, voor kinderen, geen eenvoudig onderwerp. Op een speelse wijze wordt uitgelegd wat de diverse termen die samenhangen met leukemie nou eigenlijk betekenen. Dokter Snor legt uit wat leukemie precies is en wat een chemokuur nu eigenlijk doet, door het te vergelijken met vrachtwagentjes. Akkie maakt daar haar eigen versie van door middel van, hoe kan het ook anders, een voetbalwedstrijd. FC Leukemia, bloedplaatjes, chemo’s…alles komt in het voetbalspel aan bod en dat maakt het geheel erg begrijpelijk voor de jonge bezoekers. Door deze manier van uitleggen, wordt het zware thema ‘kanker’ niet nóg zwaarder gemaakt dan het al is.
De klas waarin zich dit allemaal afspeelt, wordt uitgebeeld met houten hoofden die de leerlingen voorstellen. Rennend en vliegend bewegen Theun en Ida zich van hoofd naar hoofd om het afgebeelde karakter te laten praten. Hoe gek dit ook klinkt, het stoort in het geheel niet. Het enige storende voor mij is hooguit dat mijn naamgenoot Laurens, die ook in deze klas zit, wordt neergezet als een lief en zachtgekookt ei dat alleen maar hoge cijfers haalt. (je snapt dat dit laatste met een knipoog gelezen dient te worden)
Een fietsenhok is het decor van deze voorstelling, daarvoor ligt een grasmatje met een bal erop. Het fietsenhok wordt in een handomdraai deels omgetoverd tot ziekenhuiskamer, waarin we vanachter een schimmendoek onder andere zien hoe bij Akkie een beenmergpunctie wordt uitgevoerd. Alle scènes met Akkie spelen zich op deze plek af.
De liedjes die voor deze voorstelling worden gebruikt, zijn niet speciaal voor deze voorstelling geschreven. Toch passen ze perfect in het stuk en de nummers zorgen ook voor de nodige kippenvelmomenten; in ieder geval bij bovengetekende. De nummers komen van de cd ‘Stilte, opname’ van Arthur Umbgrove. Op deze cd zingen Arthur Umbgrove en Birgit Schuurman liedjes met teksten naar verhalen van patiëntjes uit het Emma Kinderziekenhuis. Plantinga en Van Dril zingen de liedjes in de voorstelling zelf en dat doen zij met verve! Het nummer ‘je woont hier’ (waarin wordt verteld dat Akkie er nog helemaal bij hoort en dat, waar ze ook is, nog altijd bij Elise en Joep woont) maakt heel héél erg veel indruk. Het aantal liedjes is niet groot, maar de liedjes die gezongen worden zijn zo sereen en treffend, dat de slogan ‘less is more’ hier zeer zeker opgaat!
Ik vind de voorstelling ook erg educatief. Het proces van Akkie’s ziek zijn en hoe vrienden en klasgenoten daarmee omgaan is erg leerzaam. De vragen die de kinderen in de voorstelling (de houten hoofden waar ik eerder over schreef) stellen, zijn precies de vragen waar kinderen in het publiek ook graag de antwoorden op willen hebben. Toen ik na afloop van de voorstelling sprak met Ida en Theun, vertelden zij dat ze de voorstelling ook gespeeld hebben voor groepen waarin het hoofdonderwerp van het stuk realiteit is (geweest). Helaas krijgen de meesten van ons vroeg of laat te maken met kanker en ik ben er sterk van overtuigd dat deze voorstelling eraan bijdraagt hier goed mee om te gaan, of om de gebeurtenissen een plekje te kunnen geven.
Nu moet niet gedacht worden dat het stuk een en al ernst is. Er is gelukkig veel ruimte voor een hoop humor en de ‘way over the top-’ kat van Akkie (neergezet door Plantinga) maakt iedereen in het publiek tussen de tranen door aan het lachen.
Al met al mag dit een muzikale voorstelling genoemd worden die alles in zich heeft. Van leerzame stukken, tot stijlvolle humor, tot emotionele hoogte- en dieptepunten…alles passeert in dit stuk de revue. Ook al is dit een kindervoorstelling, ik ga in mijn werk als docent Nederlands mijn uiterste best doen om met een van mijn klassen naar deze voorstelling te gaan, want ik wil me graag nog een keer laten raken door het meesterwerk dat Theun en Ida mij gisteren hebben laten zien!
In samenwerking met het AMC Kinderziekenhuis/Emmapodium en Uitgeverij Van Holkema & Warendorf/Unieboek BV heeft producent Van Engelenburg Theater een speciaal lessenpakket samengesteld dat kan dienen als waardevolle toevoeging op de voorstelling.
Door: Laurens Heuzinkveld
Toen ik vorige week ziek thuis zat, vroeg ik mensen wat ik nou kon doen om snel weer beter te worden. Iemand zei mij dat ik “Zaterdag naar De Gelaarsde Kat moest komen en dan weer vrolijk het theater moest verlaten”. Ruim negenhonderd mensen waren zaterdagavond 16 oktober 2010 getuige van de première van het derde sprookje dat Van Hoorne Theaterproducties op de planken brengt. Het Parktheater in Eindhoven was omgetoverd tot een ware feestlocatie waar we werden ontvangen met koffie, thee en heuse Gelaarsde Kat chocoladelollies! Zoals je mag verwachten bij een familievoorstelling waren er onder alle genodigden een flink aantal kinderen aanwezig. Alle juiste randvoorwaarden om naar dit sprookje te gaan kijken, zijn gecreëerd…tijd om te beginnen!
De molenaar vertrekt met zijn ezel naar Parijs en hij verdeelt zijn bezittingen over zijn kinderen. Zijn oudste zoon Sebastiaan (Roy van den Akker) krijgt de molen en zijn jongste zoon Christiaan (Geert Hoes) krijgt de kat (Maud Mulder). De verdeling lijkt niet erg eerlijk, tot blijkt dat de kat geen gewone kat is. De kat beweert alle wensen van jongste zoon Christiaan te kunnen vervullen. Christiaan wil graag met de prinses (Femke van der Meeren) trouwen en om dat te realiseren ‘verandert’ de gelaarsde kat de arme molenaarszoon in de rijke Markies van Carrabas.
De koning (Bart Mijnster) en koningin (Sandra Dijkstra) zijn op zoek naar een man voor hun dochter. Ter gelegenheid van de verjaardag van de koning bezoeken zij alle dorpen in het land. Alle mannen in het land zijn opgeroepen zich op te werpen als de mogelijke aanstaande echtgenoot van de prinses. Dit is dé gelegenheid voor de gelaarsde kat om te laten zien wat ze waard is. Gaat het haar lukken ervoor te zorgen dat Christiaan met de prinses gaat trouwen?
Er zijn echter kapers op de kust. Het tovenaarsduo Fien (Esther van Santen) en Titus (Michael van Hoorne) aast op de troon en zij bedenken een toverspreuk om de koning en koningin te verslaan, zodat Fien en Titus hun plek kunnen innemen. Lukt het hen om de nieuwe leiders van het land te worden? Lukt het de gelaarsde kat om haar belofte aan Christiaan waar te maken? Om daarachter te komen, moet je toch echt naar een van de ruim zestig theaters in het land, waar dit sprookje te zien zal zijn tot mei 2011.
De voorstelling
Als de ouverture start en het gordijn opengaat, maken we kennis met een dorp waar de bewoners druk bezig zijn om alles in gereedheid te brengen voor de koningsdag. Roy van den Akker is de zingende verteller van het stuk en hij neemt ons mee in het verhaal. Gelijk wordt duidelijk dat Roy niet voor niets deel uitmaakt van de formatie Los Angeles The Voices, want wat is deze jongen vocaal sterk. In zijn rol komt hij vaker voorbij om ons zingend te vertellen hoe het verhaal verder gaat en daarmee is hij voor mij een belangrijke drager van het stuk.
Als ons duidelijk is wat er staat te gebeuren in dit dorp, draait het Anton Pieck-achtige decor zich en maken we kennis met de koninklijke familie. Bart Mijnster geeft de rol van koning op schitterende wijze gestalte. Op dit moment denk ik nog dat Bart voor de humor in het stuk gaat zorgen. De koning zit slapend in zijn troon, terwijl een van de lakeien slapend naast hem ‘de wacht staat te houden’. De combinatie met Sandra Dijkstra, die de rol van de koningin speelt, werkt fantastisch. De koning lijkt een door eten geobsedeerde goedzak te zijn die niet zoveel geeft om status en macht, terwijl vrouwlief van mening is dat de juiste man voor hun dochter toch minstens zeventien kastelen moet bezitten. Prinses Lise komt wat timide over en zij lijkt zich beter te kunnen vinden in de visie van vader. Een niet-onbelangrijk gegeven, aangezien er een man gezocht wordt voor háár.
Als het decor voor de tweede keer draait, zien we het tovenaarsduo. Lachen, gieren, brullen! Michael van Hoorne en Esther van Santen werken op onze lachspieren. De kinderen die in de zaal zitten kunnen maar moeilijk stoppen met lachen en ik betrap mezelf erop dat ik wat gegeneerd om me heen kijk of er niemand is die mijn (uit duizenden herkenbare en veel te harde) schaterlach heeft gehoord. De grappen die het stel maakt, zijn niet alleen voor de kinderen leuk, maar ook aan de volwassenen is gedacht. In de interviews die ik eerder had met Maud Mulder, Geert Hoes en Martijn Mulders is mij gezegd dat ook de niet-kinderen zich prima zouden vermaken en ik moet ze gelijk geven. Martijn zei mij dat er ook grappen in het stuk verwerkt zitten die de kinderen niet zullen begrijpen en de volwassenen wel. Hierdoor ging ik met hoge verwachtingen naar het parktheater, maar de verwachtingen zijn meer dan 100 % waargemaakt. Het voert te ver om inhoudelijk over deze grappen te schrijven; deze grappen moet je echt gaan meemaken in het theater!
Het tovenaarsduo krijgt zonder moeite het 920 man tellende publiek uit de stoel om ze te helpen toveren. Dit roept bij mij een dubbel gevoel op. Het is een hele kunst om het publiek actief bij je voorstelling te betrekken en daarin slaagt dit duo moeiteloos. Maar als je je bedenkt dat deze tovenaars van plan zijn de koning en de koningin te betoveren met deze toverspreuk (en dus ‘de slechterikken’ van het stuk zijn), vraag ik me af of het publiek dit nog wel weet; immers: erg aardig is het natuurlijk niet van ons dat we allemaal “ali bali rannanna” zingen om de tovenaars te helpen met het oefenen van hun toverspreuk. Maar aardig of niet aardig, het is wel heel erg leuk!
Gelukkig zijn de twee tovenaars niet de enigen die iets bijzonders kunnen, want al snel ontmoetten we Maud Mulder in haar rol als de gelaarsde kat. Met een ‘miauw’ die beter is dan die van míjn katten en een hoop stoom ontmoet Christiaan deze sexy kat. Dat Maud professioneel zangeres is, is duidelijk te horen en na haar eerdere rollen in de sprookjesmusicals van Van Hoorne, laat Maud duidelijk zien dat ze als actrice ook absoluut meetelt! Het is Van Hoorne gelukt de kat het sexy image te geven dat ze voor ogen had. In een van de liedjes impliceert de kat echter dat ze ‘listig’ is en dat valt mij een beetje tegen. Ik vind de kat erg dienstbaar en buitengewoon vriendelijk en alert, maar gemeen of listig vind ik haar zeer zeker niet en misschien is dat, gezien het karakter van de voorstelling, maar goed ook.
Geert Hoes laat zich, als Christiaan en als Markies van Carrabas, door het stuk leiden door de kat. Geert heeft een prettige zangstem en als acteur laat hij zien dat hij een ervaren professional is die zijn mannetje staat: de juiste man op de juiste plek. Ziet Geert er als Christiaan nog wat slonzig uit, als Markies staat Geert er als een rijke, stijlvolle, adellijke figuur. Christiaan moet er overigens wel wat voor over hebben om aan zijn mooie Markieskledij te komen, maar voor de mensen in de zaal is het totaal geen onprettig gezicht te zien wat Christiaan daarvoor over heeft.
In de voorstelling waarin ik veel en (zoals ik eerder al aangaf, belachelijk) hard gelachen heb, was er ook een moment dat zelfs ik met open mond en ontspannen stembanden op het puntje van mijn stoel zat. De credits hiervoor gaan zonder twijfel naar Femke van der Meeren. Als zij in een lied haar liefde verklaart aan haar ‘mooie Markies’, val ik (hoe toepasselijk) in katzwijm. Ik vraag me gelijk af waarom ik nog niet eerder van deze dame gehoord heb, maar de gedachte dat ik nog heel veel van haar gá horen (en daar ben ik van overtuigd) stelt me weer gerust!
Het ensemble heeft ook een duidelijke plek binnen het stuk. De met Frans accent sprekende lakeien zingen met verve de koning toe als zijn verjaarsdiner wordt opgediend, terwijl we deze zelfde acteurs eerder nog als dorpsbewoners hoorden zingen dat iedereen juicht voor de koning. Snelle kledingwissels en een vocaal sterk ensemble maken deze voorstelling van A tot Z af; alles klopt in dit stuk!
Van Hoorne is er wederom in geslaagd een schitterende familievoorstelling de Nederlandse theaters in te toveren. Toen Michael van Hoorne, die de algemene leiding over deze productie heeft, tijdens de afterparty het woord tot ons richtte, benoemde hij de enorme groepsdynamica tussen cast en de algehele crew. Dat er met onwijs veel passie gewerkt is aan dit stuk zie je in alles terug. Bart Mijnster heeft zich, naast het vertolken van de rol van koning Louis, beziggehouden met het script en het decor en daarvoor verdient hij alle lof! Marcel Smid heeft als regisseur het beste uit de twaalfkoppige cast naar boven weten te halen. Tijdens de twee repetitiemomenten die ik mocht bijwonen heb ik kunnen zien hoe Marcel bezig was met het verfijnen van het spel en het resultaat is iets waar hij buitengewoon trots op mag… nee…MOET zijn! De vrolijke muziek van Floris de Haan vermaakt mij nog steeds als ik in de auto naar mijn De Gelaarsde Kat-cd luister. Ik waan me dan weer even in het Eindhovense theater en ik zie dan de prachtige kostuums en de even prachtige decors weer helemaal voor me.
Trouwe lezers weten dat ik mij herhaaldelijk heb afgevraagd of deze musical ook leuk is voor de niet-kinderen. Ik vroeg de acteurs die ik sprak allemaal of mijn vrienden en ik ook van deze musical zouden kunnen genieten. Inmiddels kan ik je vertellen dat dat absoluut kan! De kinderen in de zaal maken het wel dat je in de juiste sfeer komt, dus ik roep jullie allemaal zeer dringend op om ergens kinderen vandaan te toveren (buurkinderen, nichtjes, neefjes, ga bij de crèche werken desnoods) en vooral te gaan kijken naar deze amuserende, grappige en absoluut vrolijk makende familiemusical. Duidelijk mag zijn dat ik de tipgever waar ik in de eerste zin van dit stuk naar verwijs, zeer erkentelijk ben. Mijn missie is geslaagd, want ik ben heel, héél vrolijk de zaal uitgelopen na deze vermakelijke voorstelling. Nu is de beurt aan jullie!
Kijk voor de speellijst op www.gelaarsdekatdemusical.nl en reserveer tijdig je kaarten!
Om alvast in de stemming te komen of juist om nog even na te genieten, verloten we deze week de cd van de Gelaarsde Kat De Musical. Hoe je deze cd kunt verdienen? Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn. In mijn recensie vertel ik dat ik in katzwijm ben gevallen van het zangtalent van Femke van der Meeren. Vertel ons van welk musicalmoment jij in katzwijm bent gevallen en vooral waarom dit gebeurde. Mail je antwoord voor 25 oktober 12.00 uur naar prijsvraag@puurtheater.nl onder vermelding van De Gelaarsde Kat. Zorg er tevens voor dat je ons volgt op twitter. www.twitter.com/puurtheater
Door: Laurens Heuzinkveld
Maandagavond 4 oktober ging in theater De Flint in Amersfoort de solotour ‘’Moviestars’’ van Mariska van Kolck in première. Moviestars is haar tweede solotour, eerder stond zij al met ‘’ Top of the world’’, een ode aan The Carpenters, in de Nederlandse theaters.
Het decor van Moviestars is eenvoudig gehouden. Vijf orkestleden die zo zijn opgesteld dat ze voor iedereen in de zaal zichtbaar zijn, een stoel voor Mariska, met haar naam erop! En een achtergrond die afhankelijk van de sfeer, blauw, paars, rood of oranje kleurt. Een setting die ideaal is voor Mariska, haar stralende persoonlijkheid komt zo nog beter tot uiting.
Mariska vertelt tijdens de show waarom ze met Moviestars de theaters in wilde. De nummers die ze zingt zijn nummers van actrices die zij bewondert, haar idolen dus. Actrices die vaak zijn onderschat of enkel werden beoordeeld op hun uiterlijk. Niemand hield rekening met de schijn die ze op moesten houden omdat de pers hun altijd op de hielen zat. Actrices die ook zomaar van het ene op het andere moment in het niets zijn verdwenen.
Mariska vertelt ook dat ze al vele rollen heeft mogen spelen, een dame van lichte zeden, een lieve moeder, een moordenares, maar nog nooit een onschuldig buurmeisje. Pardoes verschijnt er een onschuldig buurmeisje ten tonele.
Mariska is veelzijdig, een geweldige actrice die alles kan spelen wat ze wilt. Nog steeds onvoorstelbaar goed kan dansen ( zeker voor iemand van bijna 47!) en wat een benen! Mariska bruist ook nog van de energie en bezit daarnaast ook nog eens over een geheel eigen stemgeluid. Alles wat ze zingt, zowel in het Duits als in het Engels is perfect verstaanbaar en op het moment dat je tijdens de show denkt te gaan indutten weet zij met ‘’ Strong Enough’’ van Cher een feestje te bouwen.
De show zit vol ontroerende momenten, ‘’ The look of love’’ weet zij bijvoorbeeld heel integer te brengen, in de zaal is het zo stil dat je een speld kan horen vallen. Tijdens ‘’Que Sera, Sera’’ daarentegen lukt het haar de hele zaal zachtjes mee te laten zingen. ‘’9 to 5’’ is werkelijk waar een feestje en tijdens enkele nummers van Marilyn Monroe probeert ze haar eigen echtgenoot te verleiden wat leidt tot hillarische momenten. ‘’ Papa can you hear me’’ uit de musical Yentill is de tranentrekker van de avond. Niet alleen het publiek pinkt her en der en der een traantje weg, ook Mariska zelf houdt het niet helemaal droog.
De kleding is goed uitgezocht en past goed bij de show. Mariska verkleedt zich tijdens de show een paar keer razendsnel. Aan het begin heeft ze een broekpak aan met een split van heb ik jou daar waarin haar sexy benen extra worden benadrukt. Draagt ze, hoe kan het ook anders, tijdens de nummers van Marilyn Monroe een Marilyn Monroe achtig jurkje en kiest ze tijdens de door haar persoonlijk verkozen nummers een elegante avondjurk.
Ook het orkest, bestaande uit: ‘’ Ed Boekee, Bart van Hoof, Jeroen Molenaar, Lené te Voortwis en Leon Mennen, mag er wezen. Ze spelen goed, maar weten dat het vanavond om Mariska draait. Misschien is dat wel wat hen zo goed maakt. Tevens mogen zij ook fungeren als backing vocals wat ze niet geheel onverdienstelijk doen.
Moviestars is een gezellige avond uit, die je mee terug neemt naar de tijd van toen.
Wil jij deze show ook zien? Dat kan! Vertel ons wie jouw favoriete actrice is en waarom. Stuur je antwoord voor maandag 18 oktober 12 uur naar prijsvraag@puurtheater.nl onder vermelding van je naam, adres en 3 voorkeursdata waarop jij de show wilt gaan zien. Zorg er tevens voor dat je puurtheater volgt op Twitter. www.twitter.com/puurtheaterZelf kaarten kopen kan natuurlijk ook. Surf daarvoor naar www.mariskavankolck.nl tevens tref je daar ook de speellijst aan.
Zaterdag 25 september ging in de Tilburgse schouwburg de nieuwe en alweer tweede theatershow van Mega Mindy in première. Dit keer gaat Mega Mindy de strijd aan met de poppenmeester: een geheimzinnige magiër. Een musical boordenvol actie, grappige momenten en bekende liedjes zoals ‘Tijd voor Mega Mindy’ en ‘Toby Toby’.
De voorstelling begint met een heldhaftige actie waarin Mega Mindy (Free Souffriau ) met het bekende nummer ‘Mega Mindy tijd’ direct afrekent met de geheimzinnige magiër. Althans, dat denkt ze…
De Tilburgse schouwburg komt direct tijdens het eerste nummer in de vrolijke Mega Mindy sfeer, mede door de zuivere en heldere stem van Free Souffriau en het bekende roze Mega Mindy-kostuum.
Alles lijkt volledig onder controle. Terwijl opa en oma lekker op vakantie zijn neemt commissaris Migrain (Anton Cogen) Mieke en Toby (Louis Talpe) mee naar de voorstelling van ‘De Poppenmeester’. Commissaris Migrain, Mieke en Toby melden zich vanuit het publiek aan als vrijwilligers en worden door de poppenmeester El Saher en zijn assistente Gamila (Bente van den Brand) met het woord ydnim agem onder hypnose gebracht.
Aan het publiek te horen is Toby niet alleen populair bij Mieke/Mega Mindy, maar ook bij de gillende kinderen die iedere keer ‘Toby’ roepen als hij op het podium komt lopen. Dit kan natuurlijk ook niet anders. Louis Talpe is een leuk gezicht voor jong en oud om naar te kijken.
Bente van den Brand springt er absoluut uit met haar rol als assistente van de poppenmeester. Wederom laat zij met haar tijdloze humor en klassieke zangstem weten dat ze na haar rol als hysterische Jane in Tarzan en brave Mary Poppins tijdens het Avro programma Op zoek naar Mary Poppins terug is van weg geweest.
Na de show gebeuren er echter allemaal rare dingen. Niemand is zichzelf meer en Mieke is verdrietig als Toby tijdens een hypnose verliefd wordt op Gamila. Ook het geheim van Bliep is plotseling verdwenen uit de kluis van het politiebureau.
Wanneer zelfs Mega Toby zich tegen Mega Mindy lijkt te keren, is de chaos compleet. De superheldin staat er alleen voor en zal haar uiterste best moeten doen om ook dit probleem weer tot een goed einde te krijgen. Gelukkig zijn Mega Toby en Mega Mindy samen onverslaanbaar en is het uiteindelijk eind goed al goed.
Tijdens de voorstelling is er veel interactie met het publiek, waardoor je de kinderen al van verre kunt zien en horen genieten. Zij worden op leuke en originele wijze betrokken bij het verhaal en in de zaal is de Mega Mindy sfeer goed te proeven.
Free Souffriau zet de rol van Mega Mindy zoals altijd weer zeer geloofwaardig en met leuke humor neer. Ook vocaal heeft Free een fijne stem om naar te luisteren en is er absoluut geen sprake van verkeerde timing of een valse noot. Hiermee is het dus weer hoog tijd: Mega Mindy tijd!
Door Anouk Hendriks
