Zo heel af en toe kom je in het theater een voorstelling tegen, waarbij woorden tekort schieten, je alleen nog maar stil voor je uit kunt kijken en even tot jezelf moet komen als de voorstelling is afgelopen. Lelies, te zien in de rode zaal van het Fakkeltheater in Antwerpen is zo’n voorstelling.
Woorden schieten te kort, niet alleen direct na de voorstelling ook bij het nabespreken. Een voorstelling over liefde, gebracht met liefde en passie. Als je als bezoeker al zo geraakt bent, hoe moet het dan zijn om dit te mogen spelen?

Lelies is gebaseerd op het verhaal van Les Feluettes geschreven door Michel Marc Bouchard. In eerste instantie zijn we in 1952 in een gevangenis, vanuit daar kijken we door middel van een toneelstuk 40 jaar terug. Opnieuw wordt er beleefd wat zich in 1912 in Roberval een klein plaatsje in Canada heeft afgespeeld. Een verhaal over liefde, bijzondere liefde voor die tijd. Twee mannen die van elkaar houden. Hoe dat niet kon en bijna misging en hoe een derde persoon ervoor zorgde dat het ook misging. Uit naam der liefde. Maar ook over het vormen van je eigen mening, verdraagzaamheid, homoseksualiteit en jaloezie. Bijna 100 jaar geleden geschreven en (helaas) nog altijd actueel.

De cast van Lelies is subliem, een mengeling van aanstormend talent, waar je echt niet meer omheen kunt en een gevestigde orde die zijn voetsporen al lang en breed verdiend hebben en hier wederom laten zien heel veel te kunnen.
Hans Peter Janssens is de oude Simon die we leren kennen in de gevangenis waar hij zijn laatste biecht laat afnemen door Bisschop Jean Bilodeau. Een rol die gespeeld werd door Door van Boeckel.
Beiden weten hoe ze moeten spelen en acteren en zijn na alle ervaring nog steeds bevlogen. Dat de bisschop worstelt met zijn geweten is zo subtiel neergezet, dat houd je bijna voor onmogelijk.
Timo Descamps speelt de jonge Simon, een jongen waar je direct sympathie voor voelt. Iemand die precies gemiddeld is. Descamps speelt zijn rol vol overtuiging, alsof hij op dat moment daar beleeft wat de jonge Simon heeft moeten ervaren.
Simon is verliefd op Vallier De Tilly, een bijzondere jongen waar je direct van gaat houden. Matthew Michel heeft het voorrecht deze jongen te mogen spelen. Of is het voor Vallier De Tilly een voorrecht gespeeld te mogen worden door Michel? Michel is net afgestudeerd, moet nog laten zien wat hij kan. Dat hij zijn diploma niet zomaar heeft gekregen bewijst hij hier. Hij speelt zo puur, de worsteling die hij meemaakt, is zo ongelofelijk intens, zonder dat je het merkt span je al je spieren aan en beleef je samen met hem die worsteling.
Descamps en Michel spelen beiden een rol die niet eenvoudig is, die veel van een acteur vraagt. Een rol die vraagt om gebruik te maken van eigen opgedane ervaring in het leven. Die je terug stuurt in een tijd, die niet altijd makkelijk was. Zeer veel respect verdienen zij dan ook dat zij zich zowel letterlijk als figuurlijk bloot durven te geven op het toneel.
Marie Laure De Tilly is de moeder van Vallier. Marie wordt gespeeld door Ara Halici. Inderdaad een man, kloppend in het verhaal. Halici heeft maar weinig nodig om je te doen vergeten dat hij een man is. Een eenvoudige jurk, blote voeten en een dosis acteervermogen is alles wat je nodig hebt. Halici bewijst opnieuw dat hij een groot acteur is.
De jonge Jean Bilodeau wordt gespeeld door Leendert de Vis, al vrij snel krijg je een hekel aan Jean, iets wat De Vis goed weet neer te zetten. Zijn spel is intens en vol kracht en zijn solo diep in de tweede akte is zeer indrukwekkend eentje die je niet snel vergeet.
De overige cast bestaat uit Sebastien de Smet, Christian Celini en Laurenz Hoorelbeke. Ook zij verstaan hun vak, staan op het podium vol passie en weten ervoor te zorgen dat de hoofdrolspelers kunnen stralen.

Het decor en de kleding, beide van de hand van Arno Bremers is eenvoudig en functioneel. Bremers heeft goed naar het verhaal gekeken, aangevoeld wat er gevraagd wordt. Bij een voorstelling als deze is minder zeker meer.
Opvallend zijn de pure teksten. Korte krachtige zinnen. Woorden die weten uit te drukken wat liefde is. Hoe mooi dat is, maar ook hoe pijnlijk dat kan zijn. Allard Blom laat zien dat het volkomen terecht is dat hij een van de meest gevraagde vertalers is van dit moment. Hij kan met woorden, wat de acteurs van Lelies met acteren kunnen.
Sam Verhoeven tekende voor de muziek. De muziek is in deze voorstelling niet heel nadrukkelijk aanwezig. Het is er wel, ter verrijking van het stuk maar brengt geen nummer met zich mee waarmee je in je hoofd de zaal verlaat. En dat is juist de kunst, want de zaal moet je verlaten met alleen maar het verhaal in je hoofd.

Lelies is enkel te zien in het Fakkeltheater te Antwerpen. De voorstelling zal daar spelen tot en met 30 december 2011. Wacht niet te lang met het kopen van tickets, dit belooft een voorstelling te worden die iedere theaterliefhebber wilt zien.
Voor kaarten klikt u hier
Wilt u meer informatie over de voorstelling? Surf dan naar de website van Lelies