Voor Joey Ferre kon 2012 niet beter beginnen. Het jaar was nog geen dag oud toen hij de hoofdrol van Tony Manero in de zoektocht van Sunday Night Fever wist te winnen. In de finale versloeg hij Alessandro Pierotti nu ruim anderhalve maand later is Saturday Night Fever met hen beiden te zien in de Nederlandse theaters.
De musical is gebaseerd op de film uit 1977. Bekende hits van o.a. Yvonne Elliman maar vooral van de Beegees komen voorbij. Dit maakt de voorstelling herkenbaar voor het grote publiek.
De vertaling is, zoals we inmiddels van Daniel Cohen gewend zijn, helemaal van deze tijd. Dat de overbekende hits van de Beegees vertaald zijn, is door zijn vertaling niet erg en geeft de voorstelling zelfs meer karakter.
Het decor is heel eenvoudig dat zorgt ervoor dat zowel het verhaal als de dans, waar deze voorstelling toch om draait, alle aandacht kunnen krijgen.
De choreografie van Chris Baldock is fenomenaal. De dans is super moeilijk en door het ensemble zeer goed uitgevoerd. Het ensemble is fantastisch gecast en is zowel vocaal als dansend ijzersterk. Dankzij hen staat deze voorstelling! Saar Bressers en André Haasnoot weten zelfs in dit ensemble op te vallen.
De liedjes van de Beegees zijn geschreven voor zangers met een kopstem. Dit maakt het zingen van de liedjes van de Beegees vrij lastig. De drie hoofdrolspelers hebben hier duidelijk moeite mee. Pas tijdens het laatste nummer ‘’Hoe ver kan dit gaan’’ komt de zang van Joey Ferre goed tot zijn recht.
Dansen kunnen deze drie hoofdrolspelers, Noortje Herlaar, Laurie Reijs en Joey Ferre alle drie. De laatste echter vooral als er geen muziek is. Zodra er muziek aan staat is zijn dans nog wel goed, maar klopt zijn timing niet meer. Hij is dan vaak een tel te vroeg. De vonk die tussen de personages Stephanie Mangano (Noortje Herlaar) en Tony Manero hoort over te springen is in de zaal helaas niet te voelen. Verder laat Noortje Herlaar zien dat ze ontwapenend kan zijn en komisch talent bezit.
Belangrijke bijrollen worden gespeeld door Roman van der Werff en Karel Simons. Het is jammer dat Roman nauwelijks mag zingen en dansen in deze voorstelling. Dit zijn toch wel zijn twee sterkste punten. Acterend is hij goed, maar de kans om echt te stralen krijgt hij in deze show niet.
Karel Simons weet zijn personage Bobby C. leuk en onhandig neer te zetten. Hij zingt, danst en acteert erg sterk. Hij maakt handig gebruik van zijn kleine postuur, om de schlemiel die hij moet voorstellen, neer te zetten.
Saturday Night Fever zou een echte klapper kunnen zijn. Bijna alle ingrediënten voor vijf sterren zijn aanwezig. Goede choreografieën, een uitmuntende vertaling, vrolijke dansmuziek, strakke jaren zeventig kostuums, een hoop lekkere lijven en Noortje Herlaar die een ontwapenend meisje speelt. Het ontbreken van een goede mannelijke hoofdrolspeler zorgt er echter voor dat deze voorstelling niet zo swingt als dat hij zou kunnen doen.
Noortje Herlaar bewijst dat een zoektocht op tv wel kan leiden tot het gewenste resultaat. Nadat zij eerder een strenge doch rechtvaardige kinderjuf en geile bimbo speelde laat ze nu weer een nieuwe kant van haar zien, een ontwapenend meisje. Ik kijk nu al uit naar haar volgende hoofdrol…
Voor meer informatie, tickets en speeldata www.musicals.nl
