-
Laatste Interview
-
Laatste fotoreportage
Pauline en Paulette een muzikale praline | Laat de kan staan en pakt de gieter
Judas TheaterProducties heeft een ‘muzikale praline’ gemaakt… én wat voor eentje. Met getalenteerde mensen als Frank Van Laecke en Allard Blom, die de regie op zich namen, en Dirk Brossé die opnieuw prachtige muziek schreef voor dit theaterstuk, die door een vierkoppig orkest, onder leiding van Pol Vanfleteren, elke voorstelling live gebracht wordt.
Een hartverwarmend juweeltje dat je doet lachen en met momenten bij de keel grijpt… en ja, deze ook aangrijpt!
Een praline die je het zoete en het bitterzoete van ons hedendaags bestaan soms letterlijk laat zien, hoe we de soms meest simpele dingen willen verdringen voor eigen gemak of aanzien.
Op de tonen van Tchaikovsky’s Dance of the Sugar Plum Fairy, wiegen we doorheen een rozenveld waar Pauline, gespeeld door de fantastische Erna Palsterman (die in dit stuk haar come-back maakt), haar zus Martha vindt, roerloos tussen de bloemen… An Vanderstighelen zet haar stemvolume in op een warme liefdevolle en omhelzende timbre… “ d’ Er was eens in een wereld zoals deze, een meiske, ze was er helemaal alleen. Al werd ze door de mensen nagewezen en liepen in een boogske om haar heen. Ze leefde van eenieder afgesloten en om haar heen gaat heel de wereld stuk. Had m’n haar omarmd en niet verstoten, vond m’n in haar de sleutel tot geluk”
Zo komen we in de plotse realiteit terecht van Pauline, zonder complexe decors of effecte simpele kleine dingen. Daartegenover spelen rollen van Lilane Dorekens als Paulette, Marilou Mermans als zus Cécile, Charline Catrysse en Dirk Van Vaerenbergh zorgen voor de bijrollen, zo scherp op de snee dat ze zo herkenbaar zijn naar ons dagdagelijkse leven.
Zo komen we in de plotse realiteit terecht van Pauline, zonder complexe decors of effecte simpele kleine dingen. Daartegenover spelen rollen van Lilane Dorekens als Paulette, Marilou Mermans als zus Cécile, Charline Catrysse en Dirk Van Vaerenbergh zorgen voor de bijrollen, zo scherp op de snee dat ze zo herkenbaar zijn naar ons dagdagelijkse leven.
We voelen zo hard hoe Pauline zich voelt. An Vanderstighelen speelt hier een bijzondere rol. Als net overleden zus, speelt zij de engelbewaarder van Pauline en de gitsende hand voor de achtergebleven zussen. Ze laat zien hoe simpel het eigenlijk maar is. Er zijn voor elkaar, iets aanrijken, belangenloos iets doen en ja,… je op die momenten ook even wegscijferen voor een ander persoon. Ik zeg niet dat ik onderschat wat mensen allemaal moeten opgeven om een familielid te helpen. Ieder van ons heeft inderdaad z’n eigen leven en wil graag ook die dromen waarmaken. Maar als het moet, dan moet het!
Het laat zien dat de moeilijkste weg misschien ook wel eens de mooiste kan zijn. Eentje met vele verhalen, frustraties, wegen, woorden… maar achteraf kunnen we er vaak nog het meest om lachen, niet?
Dit was een voorstelling waar ik lang naar heb uitgekeken. Het heeft alles wat ik had verwacht ingelost, méér zelfs. Ik ben naar buiten gewandeld met een lach, fris energiek gevoel! Een gevoel van een 7-jarige die nieuwe laarsjes gekregen heeft en er mee in de regen en plassen mocht springen; Zoals een kind dat hoort te doen!
Door Steven Hendrix
Geef een reactie