Red, Yellow & Blue is na ”Ne Me Quitte Pas”, ”C’est La Vie” en ”Et Après” de vierde voorstelling die door Isabelle Beernaert als choreografe naar het theater is gebracht. In februari van dit jaar won zij voor die voorstelling de Dans Publieksprijs voor Favoriete Dansvoorstelling van 2012. Geïnspireerd op de drie basiskleuren wordt een bijzonder verhaal verteld in Red, Yellow & Blue Spraakmakende choreografieën zijn te zien die iedereen op zijn eigen manier beleeft en dát is de kracht van deze voorstelling.

Red, Yellow & Blue is een liefdesverhaal, maar niet zomaar eentje. Veelal gaan liefdesverhalen over de liefde tussen een man en een vrouw, een romantisch verhaal. Red, Yellow & Blue is dat niet. Het gaat verder, liefde is niet enkel een romantisch verhaal tussen twee personen. Er is veel meer, liefde is primair aanwezig in het leven, je zou het de hartslag kunnen noemen. Die hartslag zie je in de voorstelling van Beernaert, er wordt niet enkel gedanst, er is emotie te zien op het toneel in beweging en mimiek van de dansers en dat voelt het publiek.

De show start met een filmpje, daarna luide muziek. Even waan je je niet in het theater maar in een discotheek, de perfecte inleiding. Je laat alles los en richt je daarna volledig op de voorstelling. Dat liefde verder gaat dan een een romantisch verhaal is niet enkel te zien in de prachtige choreografieën van Beernaert, ook de muziekkeuze draagt daaraan bij. Nog niet heel lang geleden wist Maaike Ouboter iedereen te roeren met haar ”Dat ik je mis” in De Beste Sing en Songwriter. Een nummer dat perfect past bij de voorstelling die Beernaert maakte. Het ontroert en juist dat nummer laat zien dat liefde niet enkel over een geliefde hoeft te gaan. Ook de scene ”Als de liefde niet bestond” laat zien wat liefde betekent. Natuurlijk komt het romantische verhaal ook aan bod. Els Smekens en Thomas van der Linden zijn het liefdeskoppel in deze dansvoorstelling. Els is een fantastische danseres. Zij weet het publiek mee te nemen en kruipt onder je huid. Je voelt wat zij danst én weet daarnaast ervoor te zorgen dat haar partner Thomas ook straalt. Samen zijn zij het perfecte koppel. De partnering is heel goed, ze weten elkaar te versterken en hun inlevingsvermogen is groot. Tijdens de scene ” Toen ik je zag” zie je de liefde van hun afstralen, ze zijn speels en slepen je mee in hun liefde.

Het samen dansen van de gehele cast is indrukwekkend, je weet niet waar je moet kijken, omdat je alles wilt zien. Helaas is dat niet mogelijk. In de groepschoreografieën valt één iemand in het bijzonder op. Johan Christensen trekt de aandacht naar zich toe. Zijn dans is prachtig, goed uitgevoerd en de emotie is heel goed zichtbaar. Tijdens ” I got you under my skin” een heerlijk stukje Jazz met de warme stem van Frank Sinatra krijgen de mannen de kans om te laten zien wat zij in huis hebben. Dit is prachtig. Eén voor één laten zij zien wat ze kunnen. Natuurlijk zullen vele bezoekers die vast en zeker naar ”So You Think You Can Dance” en ” The Ultimate Dance Battle”hebben gekeken dansers als Denden Karadeniz, Vivian Gomes en Nina Plantefeve herkennen.

Red, Yellow & Blue laat precies zien wat Isabelle Beernaert voor ogen had. Haar eerste stuk laat zien dat er maar een hele dunne lijn is tussen haat en liefde, daarna volgt dat liefde soms pijn kan doen om af te sluiten naar het moment dat ooit goed was. Een prachtig verhaal wordt verteld en het mooie ervan is dat je simpelweg je eigen interpretatie kunt geven aan het stuk. Is het dan alleen maar positief? Nee, er is wel degelijk een puntje van kritiek. Het is jammer dat de voorstelling zo snel afgelopen is. Het had nog uren voort mogen duren.

Voor meer informatie over de voorstelling en/of tickets klik hier