In zijn nieuwe klucht stapt Jon van Eerd weer in de rol van zijn alter ego “Harry Vermeulen”. Deze keer speelt het verhaal zich niet af in een moderne fabriek of camping, maar deze keer gaan we terug in de tijd: De middeleeuwen.

Harry Vermeulen is de eigenaar van de herberg “D’olijcke Cruyck” Hij runt deze herberg samen met de niet al te slimme Jacob Closet (Arie Cupé). Als Harry zijn oog laat vallen op Beatrijs De Bruyne (Anouk Kalter), laat hij zich overhalen om haar broer te spelen om geld los te krijgen van Caat Claterzoon (Lucie de Lange) en haar dochter Pipi (Cathalijne de Sonnaville). Harrie raakt hierdoor verwikkeld in een achtbaan van komische gebeurtenissen.

De voorstelling begint meteen anders dan dat we gewend zijn, Jon begint de show namelijk met een lied en kondigt daarmee de voorstelling aan. Als het doek open gaat staat er meteen een erg mooie middeleeuwse herberg op het podium. Door de muziek en entourage word je meteen naar de middeleeuwen gebracht. Wat het nog leuker maakt zijn de ‘toekomstige’ grappen. De cast is erg goed op elkaar ingespeeld en vooral de scenes tussen Arie Cupé en Jon van Eerd zijn subliem. Ook is er voor deze voorstelling gekozen voor nieuw talent, al doen deze niet onder van de ‘oude rotten’ in deze show.

Voor een avondje lachen ben je bij Harry en de twee meesters zeker op het goede adres.

De voorstelling is nog tot Eind april 2014 te zien in verschillende theaters.

Titus Brandsma, de man die er 90 jaar geleden voor zorgde dat het Titus Brandsmalyceum in Oss werd opgericht, wordt nu 90 jaar later geëerd met een musical die speciaal voor deze pater is geschreven. De musical wordt uitgevoerd door Stichting Oss Cultureel. Titus heeft veel betekend en doet dat nu nog voor het Hooghuis. Ze nemen lessen van de pater mee in de missie en visie van de school. Het is dan ook een mooi eerbetoon dat de 17^e muziektheaterproductie wordt opgedragen aan Titus. Een mooie productie over toen en nu.

Titus is een geheel samenlopend verhaal. Aan de ene kant is te zien hoe kleine Titus, gespeeld door David Coppens, die begon met een mooie opening, opgroeit naar een wat oudere Titus. Hij wordt gespeeld door Cas van Cruchten. Dan wordt Titus volwassen, de volwassen Titus wordt gespeeld door Ton Sieben.
Aan de andere kant is Titia te zien, gespeeld door Vajèn van den Bosch, Vajèn zit in de Talenten Top van het SOC. De rest van Nederland kent haar van onder andere de Voice Kids, Droomvlucht en de hitmusical Shrek. Vajèn vertolkt deze rol ook weer uitmuntend. Titia is een kind in deze tijd die het gymnasium op het Titus Brandsmalyceum doorloopt. Ze krijgt te maken met pesterijen, liefde, haar moeder die ernstig ziek wordt en komt te overleiden. Hoe ga je daar mee om? Dan is Titus er voor haar. Titia is de enige die met hem kan praten en hij leert haar dingen die haar verder moeten helpen in het leven. Dit wil het Hooghuis ook doen in het dagelijks leven. In hun missie en visie zitten ook opvattingen van Titus verwerkt. De pater leeft voort in de school.
Titus was net als de moeder van Titia fysiek niet zo gezond, toch wist hij zich door het leven heen te slaan. Titus heeft gezorgd dat de stadskrant van Oss in de tijd van de Tweede Wereld oorlog toch uit kon komen. Uiteindelijk werd hij, voor openlijke strijd voeren tegen de propaganda, opgepakt. Titia voert tegelijkertijd actie tegen racisme in haar functie als voorzitter van de studentenraad. Hij werd mishandeld en uiteindelijk kreeg hij een dodelijke injectie. Op dat moment loopt Titia ook tegen het einde van haar schoolperiode op het Titus Brandslyceum aan.

De eerste akte is erg lang, dat had wat beter verdeeld kunnen worden. De eerste akte is qua zang en spel oké, maar in de tweede akte stijgen ze allemaal boven zichzelf uit. Ze stralen nog meer. De scène wissels duren af en toe te lang en de headsets worden niet altijd op tijd uitgeschakeld en dat zijn de momenten dat je eraan herinnerd wordt dat je niet met allemaal professionals te maken hebt. Toch moet er ook toegegeven worden dat ook zichtbaar is dat Vajèn een paar stappen voor ligt op haar leeftijdsgenoten. De komische momenten worden veroorzaakt door Emmy van der Rijt die Wilma speelt en echt met een Brabants accent praat waardoor de zaal elke keer in de lach schiet, maar over het algemeen is het een serieus stuk. Hier merk je weer dat het stuk echt iets van de stad Oss is. Het geluk spat van ieders gezicht af, je ziet iedereen genieten inclusief het trotse publiek.
Het is mooi dat de school en het SOC een goede samenwerking zijn aangegaan. Naast de jongeren uit de talenten top van het SOC spelen er ook leerlingen en een docent van het Hooghuis mee in de musical. VMBO-t heeft in het derde en vierde jaar de mogelijkheid om een theater opleiding te volgen, nu biedt Titus de musical deze leerlingen een mooi podium. Het decorontwerp en decorbouw was ook in handen van het Hooghuis. Het is echt een musical van de stad Oss, een stuk waar ook heel Oss trots op mag zijn.

Nieuwsgierig geworden naar de voorstelling? Kijk op http://www.lievekamp.nl/

Macbeth is niet het makkelijkste stuk van Shakespeare om te bewerken. Het heeft een ingewikkelde intrige en een duistere verhaallijn met weinige luchtige momenten. Het is dus een behoorlijke uitdaging die ze in Zoetermeer zijn aangegaan ter opening van het Nederlands Thrillerfestival 2013.

De musicalversie van Macbeth die op 27 en 28 oktober werd opgevoerd, is een vrijwel geheel gezongen stuk met slechts een paar spelscènes. De muziek is theatraal, met veel samenzang, wat de dramatiek van het verhaal goed tot zijn recht laat komen.

Waar de muziek geslaagd is, heeft het script het lastiger. Zoals alle stukken van Shakespeare heeft Macbeth veel personages en gebeurt er veel. Over het algemeen lukt het goed om het publiek door het woud aan moordcomplotten en wraaknemingen te loodsen, maar in de eerste helft van de tweede akte leunt het stuk wat al te erg op het origineel. Zonder voorkennis is het dan lastig te bepalen wie er wordt vermoord en ook de list met het bos komt niet helemaal uit de verf. Daar komt bij dat de techniek het soms laat afweten: microfoons staan te zacht of worden te laat opengezet, waardoor het en der cruciale zinnen onverstaanbaar worden. Dit valt echter in het niet bij het enthousiasme van de cast. In het strak vormgegeven decor staan stuk voor stuk sterke zangers, die samen prima klinken.

De amateurcast is aangevuld met professionals Ellen Evers en Milan van Weelden. Lady Macbeth is een van de bekendste rollen uit de theatergeschiedenis en Evers weet haar overtuigend gestoord te maken. Haar zang is sterk en ze vormt als verschijning een mooi contrast met Milan van Weelden, die het vooral als bullebak goed doet. Verder valt Kevin van der Leeuw op als MacDuff. In het laatste duet van de voorstelling kan hij zich moeiteloos meten met Milan van Weelden. Maarten Fluit, Laura Hehenkamp en Ramona Lopulalan vormen als heksen een leuk trio dat af en toe wat lucht weet te brengen in het verder zware verhaal. Hun plotselinge sprong naar grappen over de actualiteit detoneert wat met de verder strikt historische toon van het stuk, maar in hun kleine gebaren zijn ze goed op elkaar ingespeeld en weten ze de aandacht naar zich toe te trekken.

Na Witches of Eastwick in 2012 was Macbeth de tweede productie om het jaarlijkse Thrillerfestival te openen. Het is te hopen dat ze deze traditie in ere houden in Zoetermeer en er volgend jaar weer een mooie productie op de planken staat.

Wat een spanning zal er gespeeld hebben bij de producenten. Een allereerste musical voor I&L entertainment. Een hele investering, maar zou het ook werken? Arthur en de strijd om Camelot is het eerste deel van een drieluik, een voorstelling voor kinderen vanaf vier jaar. De musical vertelt het verhaal van Koning Arthur, gegoten in een modern jasje.

Arthur, gespeeld door Ruud van Overdijk, is een normale jongen, met een grote passie voor de verhalen van Koning Arthur. Hij houdt op school zijn spreekbeurt over Koning Arthur maar wordt door niemand serieus genomen en gepest. Wanneer zijn fiets in elkaar is getrapt en hij door de regen naar huis moet lopen wordt hij getroffen door de bliksem. Hij belandt in een andere tijd, de tijd van koning Arthur. Dit gedeelte doet je denken aan kruistocht in spijkerbroek, wat niet heel origineel is, gelukkig wordt er niet op zijn moderne uiterlijk ingegaan. Hij is beland in 1013, daar maakt hij twee vrienden: ridder Lancelot, gespeeld door Folkert van Diggelen en Guinevere die gespeeld wordt door Ilse Spruijt. Samen zoeken ze naar het zwaard in de steen. Onderweg krijgen ze echter nog problemen met de popster Morgana, gespeeld door Janneke van Dooren en haar bediende Mordred, gespeeld door Martijn Dijkstra. Als dat maar goed afloopt voor Arthur…

De voorstelling ziet er goed uit, het decor is heel praktisch. Er zijn zes vierkante zuilen met op iedere kant een andere afbeelding waardoor het makkelijke decor wissels zijn en het heel duidelijk is voor het publiek in welke scene ze zich bevinden. De zang is van iedereen goed, Ruud en Janneke steken daar nog eens bovenuit.
Ze hebben de musical in een modern jasje willen steken. Wat een goede insteek is, jammer daarin is, is dat er aan het begin van de voorstellig wordt gezegd dat je je telefoon uit moet zetten omdat ze in de middeleeuwen nog geen mobiele telefoon hadden. Vervolgens vindt er wel een popconcert in de musical plaats en is er een TomTom in het bos van de doden bomen te horen. Dit strookt niet helemaal met elkaar. Wellicht is een mededeling dat de telefoon uitgeschakeld moet zijn voldoende.

Bij de scène van het popconcert is een leuke choreografie gemaakt wat goed uitgevoerd wordt. De dansen in de musical zijn goed, het hoogtepunt was dat Ilse een stuk op spitzen danst. Ze zegt daarbij ‘ik ga nu voor jullie dansen, geheel in jonkvrouw stijl’ dit is overbodig. Het spel is ook niet overal even goed. Mordred doet aan overacting, wat de kinderen aan het schateren brengt. De scène van Mordred en Morgana in de eerste acte is een beetje langdradig. Morgana is in het bezit van magische krachten. Wanneer ze deze gebruikt tegen o.a. Arthur is het effect niet spectaculair, het is dan ook niet overtuigend.

De inleiding in de musical verklapt eigenlijk al een beetje hoe het verhaal zal lopen. Dit komt ook omdat de verhaallijn voorspelbaar is. Voor de kinderen is dit misschien wel goed, het is niet te spannend en goed te volgen. De liedjes worden herhaald in de musical wat ze herkenbaar maakt, hoewel het liedje ‘ik wil avontuur’ de eerste keer al herkenbaar is. Al met al een goede kindervoorstelling en een goed begin voor I&L Entertainment. De interesse is gewekt voor de overige twee voorstellingen van het drieluik.

Interesse? Kijk voor meer informatie op www.arthurdemusical.nl

In het altijd swingende Beatrix Theater te Utrecht is momenteel de musical Jersey Boys te zien. Jersey Boys is een regelrechte hit op Broadway én West End. Franki Valli en the Four Seasons komen nu ook de Nederlandse harten veroveren.

Jersey boys is het verhaal van Franki Valli met een I, gespeeld door Tim Driesen. Tim brengt de jonge Frankie tot leven. Door Tims spel wil je meer weten van de persoon, terwijl zijn stem ook weet te ontroeren. Hij zorgt geregeld voor kippenvel momentjes, alleen het nummer over de overleden dochter komt niet helemaal de zaal binnen. Het blijft te veel bij hemzelf en ontroert de zaal niet. Als Frankie is hij goed gecast.

Bob Gaudio, het brein achter de succesnummers van The Four Seasons en Franki Valli, wordt gespeeld door Dieter Spileers. Dieter mag zich, met recht, de ster van de show noemen. Zijn acteerwerk is geloofwaardig, zijn zangstem is mooi en in combinatie met zijn acteerwerk rustgevend. Daarnaast lijkt hij Bob te zijn geworden. Én zijn Vlaamse accent? Dát is een sterke troef, het verwijst naar het feit dat hij uit Jersey komt!

Robbert van den Bergh (Nick Massi) en René van Kooten (Tommy DeVito) verbleken een beetje bij de twee sterke Vlaamse acteurs. Robbert oogt niet heel gelukkig in zijn rol en René is zo nu en dan toch echt te oud voor de jonge Tommy. Als verteller, waarin hij eigenlijk in het heden staat, is René sterk, als hij mag flirten met de meisjes zie je hem opbloeien en is hij écht die jonge hond. Hij heeft het dan werkelijk naar zijn zin op het podium en als publiek zijnde voel je dat. Danstechnisch is hij geen sterke acteur, toch weet hij zich in Jersey Boys meer dan staande te houden en met zijn prachtige stem betovert hij vele (meisjes) harten.

Martijn Vogel zat vanavond in de zaal, ondanks zijn kleine rolletjes mis je hem wel op het podium. Zijn vrolijke en open manier van acteren geeft net dát beetje extra. Hugo Haenen, anderhalf jaar geleden nog getroffen door een virale hersenontsteking, is een fijne man op het podium. Zijn rol is niet groot, toch laat hij zien wat acteren is. Ondanks dat hij te kampen heeft gehad met geheugenverlies en nog steeds moeite had met het onthouden van de namen van zijn collega’s, is hier op het podium niets van te merken. Het is duidelijk, Hugo Haenen voelt zich op het podium als een vis in het water. Theater is zijn thuis.

Jan Rot heeft de tussenliggende dialogen vertaald. Zijn vertaling is vlot, strak en erg van deze tijd. De liedjes zijn niet vertaald en dat is in deze musical, in tegenstelling tot andere musicals gebaseerd op bestaande nummers, geheel logisch. Het verhaal Jersey Boys gaat over vier jongens die doorbraken en hoe hun leven in elkaar stak, de nummers behoren bij die periode, die zingen ze dan en vertellen niet het verhaal verder.

De drie dames in de voorstelling spelen meerdere vrouwelijke rollen, ondanks dat zij dit knap doen, oogt het wat rommelig en amateuristisch. Alsof er een wedstrijdje vele verkleedpartijen wordt gedaan. Voor de dames jammer, want dit ligt niet aan hun kunnen. Ook de drummer, die regelmatig mee mag acteren op het podium, als de drummer van The Four Seasons, is een vermelding waard. Daar sta je dan, als drummer ben je opeens te zien in een grote show!

De eerste akte komt wat langzaam op gang, het duurt even voordat ze op het podium swingen, maar als ze eenmaal swingen… swingt het echt. Het is jammer dat het publiek in Utrecht wat stijf is, zo nu en dan lekker mee swingen met deze bekende en dansbare hits zou de voorstelling nóg leuker maken!

Jersey Boys is exclusief te zien in her Beatrix Theater te Utrecht. Voor tickets en meer informatie www.musicals.nl

Wij zagende show op zondag 13 oktober

Gaat dit gevoel ooit over? Dat is de grote vraag waar Betty (Tjitske Reidinga) mee speelt in het stuk “De tijd voorbij” Betty weet zich nog geen houding te geven na een noodlottig ongeluk in het gezien. Dit heeft een grote impact op haar relatie met Hugo (Peter Blok) en het stel lijkt alleen maar uit elkaar te groeien.

De tijd voorbij is het najaarstoneelstuk van het Delamar Theater en is een verhaal over een serieus onderwerp wat gebracht word met een lach en een traan. Het stuk is ontzettend aangrijpend en mooi gebracht met ontzettend sterkte teksten en een eenvoudig decor!

Het stuk begint met een ‘zussengesprek’ tussen Betty en Susan (Pauline Greidanus). Als Susan verteld dat ze zwanger is maakt dat het leven van Betty niet makkelijker. Hun moeder (Ria Eimers) praat liever over haarzelf en maakt de situatie daardoor niet makkelijker. Hugo probeert het leven weer op te pakken maar voor Betty is dit allemaal niet zo eenvoudig. Later in het stuk komt het ook naar boven dat Hugo er nog moeite mee heeft en misschien ook wel meer dan Betty, die later in het stuk contact opneemt met Jasper (Dorian Bindels) die graag zijn excuses wil maken voor wat er allemaal gebeurt is.

De tijd voorbij is aangrijpend en een sterk staaltje acteerwerk. De stille momenten in de voorstelling geven het stuk nog meer gevoel dan dat het al heeft. Toch zijn er ook vele komische momenten in de voorstelling! Tjitske is de ster van de voorstelling en speelt de rol van Betty met veel overtuiging. Ook het samenspel met Peter Blok is een sterk staaltje acteerwerk. Je gelooft echt dat dit een echt stel is die in deze situatie zit!

De voorstelling is nog t/m 4 december te zien in het Delamar Theater in Amsterdam